8 Kadın

8 Kadın, Ozon'un gerçeklikle ilgili dertlerini anlatmayı denediği bir başka çalışması. Yapaylık hissini, yapaylık duygusunu kullanarak sinemada gerçek duyguları, gerçek insanları anlatmayı deneyen filmlerinden biri 8 Kadın. Filmin tiyatro oyunu izliyormuşuz hissini veren mekan kullanımı, mekân renkleri, 50'li yıllar atmosferi, film müziği, oyuncuların performansları, filmin ara ara müzikal bir filme dönüşmesi de bu yapaylık hissini iyi bir şekilde veriyor, ve ama Ozon aslında bütün bu yapaylık üzerinden yine izlemeye o dönemler için alışık olmayacağımız bir hikaye anlatarak bu yapaylığı gerçek bir hikayeye dönüştürmeye çalışıyor: Evdeki 8 kadının ilişkileri, sırlar ve yüzünü hiç görmediğimiz cinayet kurbanı Marcel bütün o melodramlardaki havaya uygun atmosfere rağmen sahtelik ve aşinalık hissini kıran bir hayat öyküsünden parçalar koyuyor ortaya, böyle yaparak yönetmen arzu ettiği şeye de ulaşmış oluyor. Ancak kendi adıma Ozon'un en beğendiğim filmleri listesinde en iyiler arasına giremeyecek bir çalışma bu. İlginç, evet, ama hakiki Ozon eserlerinin yanında biraz daha sönük kalan bir çalışma.