11 yıl önce
Yersiz Yurtsuz
(1985)Vagabond a.k.a Sans toit ni loi
8.2
93 OYPUAN VER
5
Imdb: 7.7 (13.623 OY)
KONUSU
Nimes şehri yakınlarındaki kırsal bölgede, bir hendeğin içinde donarak ölmüş genç bir kızın cesedi bulunur. Çeşitli "tanıklar" kızla daha önceki ilişkilerini anlatmaya başlarlar. Mona’nın bir yerden diğerine gezen, yaşayabildiği yerde, kim onu kabul ederse onunla yaşayan, mesafeli, bağımsız ve pek d
... Devamı
Nimes şehri yakınlarındaki kırsal bölgede, bir hendeğin içinde donarak ölmüş genç bir kızın cesedi bulunur. Çeşitli "tanıklar" kızla daha önceki ilişkilerini anlatmaya başlarlar. Mona’nın bir yerden diğerine gezen, yaşayabildiği yerde, kim onu kabul ederse onunla yaşayan, mesafeli, bağımsız ve pek de sempatik olmayan bir kız olduğunu söylerler. Kızın tanıştığı kişilerde bıraktığı bilgi parçacıklarından, orta sınıf bir ailenin çocuğu olduğunu, sekreterlik eğitimi gördüğünü, bir ofiste çalıştığını ama bundan nefret ettiğini, sonunda yollara çıktığını, eşyalarını ve çadırını sırt çantasında taşıdığını, yiyecek ve kalacak yer dilendiğini, ve bazen biraz para kazanmak için çalıştığını öğreniriz.
Agnes Varda’nın yine dokuz yıllık bir aradan sonra çektiği bu karanlık ve rahatsız edici film, onun en iyi yapıtlarından birisidir. ’85 Venedik Altın Aslan ödüllü Yersiz Yurtsuz’da yönetmen amaçsız bir aroluşu sağlam bir biçimde incelemektedir.
Agnes Varda’nın yine dokuz yıllık bir aradan sonra çektiği bu karanlık ve rahatsız edici film, onun en iyi yapıtlarından birisidir. ’85 Venedik Altın Aslan ödüllü Yersiz Yurtsuz’da yönetmen amaçsız bir aroluşu sağlam bir biçimde incelemektedir.
-
Agnès Varda
Yönetmen
OYUNCULAR
Tüm Oyuncular ve Teknik Ekip
Mona Bergeron
Mme Landier
Yolande
Jean-Pierre
The Morocc...
Assoun
Old Aunt L...
Gendarmerie
YORUM YAZ
POPÜLER YORUMLAR
’’Sonsuz özgürlük istemişsin, ama sonsuz yalnızlık elde etmişsin.’’
bu iç yakan replikle hatırladığım, gitmek isteyenlere adanmış bir film.
bu iç yakan replikle hatırladığım, gitmek isteyenlere adanmış bir film.
Çantamı sırtıma alıp düşmek istiyorum yollara diyen insanlarla dolu etrafım. Cesaret edebileni görmedim filmdeki gibi. Bir tane arkadaşım var otostopçu o da biriktirdiği parasıyla bir şeyler yapıyor ülke sınırları içinde, uluslararası gezmek için planları var ama para biriktiriyor hala. Sosyal medyadan imrenerek takip ettiğim gezginler var bir de. Onların da belli birikimleri var ya da takipçileri para yolluyor. Sonuç olarak hepsinin ihtiyacı öncelikle para çünkü hepsi ne kadar özgür olmaya çalışsa da sistemin işleyen çarkının köleleri, Mona’nın aksine. Hemen şu özlü söz geliyor aklıma; "Ancak her şeyini kaybettikten sonra gerçekten özgür olabilirsin." Mona için bizlerin vazgeçemediği paranın bir anlamı kalmamıştı artık ve fazlasıyla her şeyini kaybetmiş gibiydi ki bu kadar özgürdü.
Her ne kadar kendimi tam anlamıyla Mona’nın yerine koyamasamda sarsıcı bir filmdi. Kayıtsız duruşunun ardında ne hissettiğini ne izleyenlerin ne de filmde onu anlatmaya çalışanların farkına varamadığı özgür mü daha ziyade yalnız mı hangisini derinden hissettiği bilinmeyen döngüden sıyrılmayaçalışan bir kadın... Assoun’un onun atkısını koklayıp susması beni en çok etkileyen sahne oldu, bir de profesörle masada oturduklarında yan yana gelen elleri... Ve yol kenarında rastladığı hayat kadının Mona’ya araçlarıkastederek içindekileri ürkütüyorsun demesi... Kendini ağılına adamış pastoral yaşantısı içinde mutlu suya sabuna dokunmayan ve Mona’nın tabiriyle yollara düşmeyi içinde bulunduğu sisteme hizmet etmek olarak adlandıran "ben yalnızlıkla özgürlüğün ortasını buldum" diyen filozofumuz ve diğerleri Mona’ya acıdıkları kadar ona imrenen bir yanları da var. İncelikli "dokunmuş" bir film...
YENİ YORUMLAR
Tüm Yorumlar
Kızı sadece yemek yerken, su ararken ya da uyurken görüyoruz. Into the wild’ dan daha Rousseau’cu bir film. Ayrıca özgürlüğünün sahte olduğunu felsefesine laf ettiği adamdan güzel aldığını düşünüyorum.
Nedendir bilmiyorum ama film beni içine çekiyor tekrar tekrar izleme hissi geliyor
kadın güzel değil, zeki değil, sevimli değil, bağımlı değil, idealist değil. Sadece sıradan biri ve yolda olmak istiyor. Fikri, isteği, amacı yok. Sadece olmak istemediği yeri biliyor. Özgürlüğün bedelinin bu kadar ağır olması çok acı, sürüler halinde yaşamak zorunda olan koyunlar olmamız çok acı.
’’eski bir lisanin icinde, eski varsayimlara zincirlenmisim’’ diye bir replik geciyordu hani Equus’ta...
’’Ve havlamayan dev kopekleriyle
İnsanin zamani... Olmayan
Ama hayalet bir yasemin gibi kokan,
Topragimiz eselendikce’’ diyordu Anday da.
’’Ve havlamayan dev kopekleriyle
İnsanin zamani... Olmayan
Ama hayalet bir yasemin gibi kokan,
Topragimiz eselendikce’’ diyordu Anday da.
Himayesi ve kökü olmadan, bu dünyaya ait olmak herkesin yaşayabileceği bir özgürlük değil. Hayal etmesi nasıl güzel ise benimsetmesi o denli zor delicesine bir teslimiyettir özgürlük.. Huzuru olmayan ruhların içten içe sindirilesi naif yalnızlığı.. Mona ne kadar güzeldin sen.
Kirli giyisiler, kirli beden, daracık kirli çadır.. Yaşamını sırtında taşıyan bir insan. Kimilerine göre özgürlük bu ve böyle yaşamak istiyorlar. Kimi sizden iğreniyor kimi de size özeniyor. Ben iğrenen taraftandım. Yaşayamayacağım bir hayat tarzı. Günümüzde, böyle bir yaşamım olsa, istediğim her yere gitsem diye düşünen çok fazla insan var. Bu filmi bir izlesinler derim. Duş almadan güne başlayamayan insanlar bu hayatı nasıl yaşarlar ?
kafama oturmayan; geniş bir çadır ve büyük bir sırt çantasıyla dolaşıyor - rahatına düşkün, teklifsiz. yine de kokuyor ve abartılı derecede kirli. ama sürekli hareket halinde.
ne işin muammasında, ne felsefesinde, ne de sınıf çatışmasındayım artık. kötü bir film çekmişler onu biliyorum bir tek.
ne işin muammasında, ne felsefesinde, ne de sınıf çatışmasındayım artık. kötü bir film çekmişler onu biliyorum bir tek.
niyeyse izlerken aklımda hep un homme qui dort ile karşılaştırıp durdum. hangisine daha yakın hissettiğimi sorguladım. özgürlük, yalnızlık, var olma çabasından vazgeçmek, kayıtsızlık, katlanmak falan gibi bi sürü kavram aklımda birbiriyle kavga etti durdu. film bitti ve ben mona'ya hayran olduğumla kaldım.
Kadın karakterin merkezde olduğu sayılı yol filmlerinden biridir. Egemen kültüre, özgürlük,bireysellik, yabancılaşma vb. kavramlara yoğun göndermeleri vardır.
sekreter olarak kalsaydın bunlar başına gelmeyecekti. patrona yalandan bi ğülümseme kafandaki tüm çelişkileri bitirecekti halbuki.
Mona'yı izlerken bir karesinde dahi özenme hissetmedim.Ne olursa olsun özgür,dilediği yerde,dileği zamanda istediğini yapıyor diyemedim.Sadece sonlara doğru acıma duydum bir insan nasıl bu kadar kaybolur diye.Amaçsız,hasta,sadece o günkü ekmek parasını kazanan ya da dilenen bir kız.Özgürlük bir amacın varsa iyi durabilir üstünde öteki türlüsü buymuş sanırım.(mesela karısı ve bebesiyle kırsalda yaşayan felsefeci abinin bir amacı vardı ve monaya bu özgürlük değil çürümüşlük gibi bir şey diyordu.Katılmaktayım ona)
filmi "bu kadın kesin fotoğrafçı" diye diye izledim, öyleymiş de. Agnes, elleri; aklı, fikri, gözleri öpülesi kadın, bir filmin her karesine aşık olunur mu?
her duyguyu, en başta kadın olmayı, öyle güzel aktarmışsın ki...
oyunculara ayrı hayran kaldım...
her duyguyu, en başta kadın olmayı, öyle güzel aktarmışsın ki...
oyunculara ayrı hayran kaldım...
Yersiz Yurtsuz birkaç defa izlenilebilecek sert, çarpıcı bir film. Zaman zaman belgesele kayan biçimsel tavrı, parça parça görüntüler, yan karakterler, bilgiler toplamından ana karakterine ulaşmamız filmle izleyici arasındaki mesafeyi koruyor. Tabii işlenişin ötesinde Yersiz Yurtsuz, sistemin tam anlamıyla dışındaki karakterini gerçekçi bir tavırla ele almasıyla önemli. Mona ile karşılaşanların tepkileri aslında bir yandan da sistemin genel tepkisini oluşturuyor gibi. Mona'nın basit bir yol düşkünü değil de hakikaten bağımsız, içinden geldiği gibi yaşayan, bireysel veya toplumsal gereklilikleri hiçe sayan biri olduğunu anladıklarında, kendi sıradan, bazen kokuşmuş sınırlarının tehlikeye girdiğini anlıyorlar. Yol ayrımı da bu noktada başlıyor. Peki yönetmenin Mona'nın kestirilebilir sonunu henüz filmin girişinde göstermesini nasıl anlamamız gerekli? Böyle bir yolun sonunun ancak bu şekilde olabileceği mi yoksa gerçek özgürlüğe varoluşun
... Devamı
Yersiz Yurtsuz birkaç defa izlenilebilecek sert, çarpıcı bir film. Zaman zaman belgesele kayan biçimsel tavrı, parça parça görüntüler, yan karakterler, bilgiler toplamından ana karakterine ulaşmamız filmle izleyici arasındaki mesafeyi koruyor. Tabii işlenişin ötesinde Yersiz Yurtsuz, sistemin tam anlamıyla dışındaki karakterini gerçekçi bir tavırla ele almasıyla önemli. Mona ile karşılaşanların tepkileri aslında bir yandan da sistemin genel tepkisini oluşturuyor gibi. Mona'nın basit bir yol düşkünü değil de hakikaten bağımsız, içinden geldiği gibi yaşayan, bireysel veya toplumsal gereklilikleri hiçe sayan biri olduğunu anladıklarında, kendi sıradan, bazen kokuşmuş sınırlarının tehlikeye girdiğini anlıyorlar. Yol ayrımı da bu noktada başlıyor. Peki yönetmenin Mona'nın kestirilebilir sonunu henüz filmin girişinde göstermesini nasıl anlamamız gerekli? Böyle bir yolun sonunun ancak bu şekilde olabileceği mi yoksa gerçek özgürlüğe varoluşun sonlanmasıyla mı ulaşılabileceği? Cevap ne olursa olsun pek iç açıcı değil.
İnsan ne için yaşar sorusuyla beraber yaşamın anlamını sorgulatan, bir şeyleri tüketmek için koştururken aslında yaşamımızı tükettiğimizi düşündüren, yokluğa doğru giderken varoluşu tanımlayan bir kadının, Sandrine Bonnaire tarafından yüzündeki ifade bazen de ifadesizlikle iyi anlatılmış öyküsü...
Bir şekilde kendimizi onun yerine koyduğumuz zamanlar olmamış mıdır?
Not: Ümit İnal'In 2002 yapımı güzel filmi "9" ile benzerlikleri var...
8/10
Bir şekilde kendimizi onun yerine koyduğumuz zamanlar olmamış mıdır?
Not: Ümit İnal'In 2002 yapımı güzel filmi "9" ile benzerlikleri var...
8/10
Yersiz Yurtsuz filmine Benzer Film ekliyorsun.
Yersiz Yurtsuz filmini Kategorize ediyorsun.
Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.
Yersiz Yurtsuz filmine Konu ekliyorsun.
FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
Arama sonuçları
Bu filmi izleyen 20 kişi
Kullanıcı Bulunamadı...
ÜYE OL