11 yıl önce
7.7
235 OYPUAN VER
5
Imdb: 7.3 (34.283 OY)
KONUSU
Arka sıradaki öğrenci göze çarpar; farklıdır, parlak bir zekaya sahiptir ama uyumsuzdur. Henüz 16 yaşındaki Claudeda fazlası da vardır. Claude, kompozisyon ödevi için aradığı esin perisini sınıf arkadaşının evinde bulur ve yazma yeteneğiyle birlikte keşfettiği keskin gözlemciliği röntgencilik boyutu
... Devamı
Arka sıradaki öğrenci göze çarpar; farklıdır, parlak bir zekaya sahiptir ama uyumsuzdur. Henüz 16 yaşındaki Claudeda fazlası da vardır. Claude, kompozisyon ödevi için aradığı esin perisini sınıf arkadaşının evinde bulur ve yazma yeteneğiyle birlikte keşfettiği keskin gözlemciliği röntgencilik boyutuna ulaşır. Sıra dışı öğrencisinin yeteneğinden etkilenen Germain ise öğretmenin keyfini yeniden keşfeder. Ne var ki, özel hayatın ihlaliyle başlayan olaylar çığırından çıkar. Claude kontrolünü ufak ufak yitirirken, gerçek ile kurmaca ayırt edilemez hale gelir.
-
François Ozon
Yönetmen
OYUNCULAR
Tüm Oyuncular ve Teknik Ekip
Germain
Jeanne
Claude
Esther
Rapha fils
Rapha père
Le proviseur
Client de ...
YORUM YAZ
POPÜLER YORUMLAR
Kitap okumak ve film seyretmeyi aynı anda yapmak istiyorsan Dans La Maison’u seyretmelisin :)
fransız sinemasını bir kez daha sevmemi sağlamış film. çok tanıdık bir senaryo olmasına rağmen filmin atmosferi, zeki diyaloglar ve artan gerilimi sayesinde bu senenin sağlam işlerinden biri.
Film lise edebiyat öğretmeni, başarısız,hayattan kopuk liseli veletler ile başlayınca ''amanın'' dedim. ''kapasam mı, yine mi, sonunda napacağız eğitim sistemini eleştirip all is well yada carpe diem diye bağıracak mıyız'' derkennn, filmin bir anda çehresi değişti. Dramı,mizahı,gerilimi,tutkusu her şeyi tam kıvamında bir öykü çıktı film boyunca ortaya. Sürükleyici kitaplar vardır bir satır daha bir satır daha derken bırakamazsın ya, film tıpkı o kitaplar misali bıraktırmıyor kendini.
YENİ YORUMLAR
Tüm Yorumlar
François Ozon Fransız sinemasının “kötü çocuğu” adı ile tanınan yönetmen bu sefer bizi
16 yaşındaki bir öğrenci, okuldan bir arkadaşının hayatına yavaşça sokulur ve giderek onun evinin vazgeçilmez bir parçası olur. Film yaratıcı, mizahı eksik olmayan bir gerilimle karşımızda hepsini güzel harmanlıyor bazı yerlerde çok gerildim Bir edebiyat hocası ve onun olağanüstü yetenekli öğrencisi arasındaki bu şaşırtıcı kedi fare oyunu hikaye anlatma sanatı üzerine de bolca kafa yoruyor. Tabi ki bu iki karakter bir metafor öğrenci filmi anlatan öğretmen ise bunu izleyen ve yorumlayan yani biz izleyenleri temsil ediyor orta sınıf bir ailenin ve EV kavramını filmde çok duyuyoruz. Ev ne demektir bütün ailenin mutlu ve huzurlu olduğu yerdir bütün dengeler ve kurallar bellidir herhangi biri aileye katılırsa o dengeler yıkılır çok zekice yazılmış bir senaryo kurgusuna sayıp bazı yerlere dikkatli bakmanız geriyor özellikle öğretmenin öğrencisine verdiği ... Devamı
16 yaşındaki bir öğrenci, okuldan bir arkadaşının hayatına yavaşça sokulur ve giderek onun evinin vazgeçilmez bir parçası olur. Film yaratıcı, mizahı eksik olmayan bir gerilimle karşımızda hepsini güzel harmanlıyor bazı yerlerde çok gerildim Bir edebiyat hocası ve onun olağanüstü yetenekli öğrencisi arasındaki bu şaşırtıcı kedi fare oyunu hikaye anlatma sanatı üzerine de bolca kafa yoruyor. Tabi ki bu iki karakter bir metafor öğrenci filmi anlatan öğretmen ise bunu izleyen ve yorumlayan yani biz izleyenleri temsil ediyor orta sınıf bir ailenin ve EV kavramını filmde çok duyuyoruz. Ev ne demektir bütün ailenin mutlu ve huzurlu olduğu yerdir bütün dengeler ve kurallar bellidir herhangi biri aileye katılırsa o dengeler yıkılır çok zekice yazılmış bir senaryo kurgusuna sayıp bazı yerlere dikkatli bakmanız geriyor özellikle öğretmenin öğrencisine verdiği ... Devamı
François Ozon Fransız sinemasının “kötü çocuğu” adı ile tanınan yönetmen bu sefer bizi
16 yaşındaki bir öğrenci, okuldan bir arkadaşının hayatına yavaşça sokulur ve giderek onun evinin vazgeçilmez bir parçası olur. Film yaratıcı, mizahı eksik olmayan bir gerilimle karşımızda hepsini güzel harmanlıyor bazı yerlerde çok gerildim Bir edebiyat hocası ve onun olağanüstü yetenekli öğrencisi arasındaki bu şaşırtıcı kedi fare oyunu hikaye anlatma sanatı üzerine de bolca kafa yoruyor. Tabi ki bu iki karakter bir metafor öğrenci filmi anlatan öğretmen ise bunu izleyen ve yorumlayan yani biz izleyenleri temsil ediyor orta sınıf bir ailenin ve EV kavramını filmde çok duyuyoruz. Ev ne demektir bütün ailenin mutlu ve huzurlu olduğu yerdir bütün dengeler ve kurallar bellidir herhangi biri aileye katılırsa o dengeler yıkılır çok zekice yazılmış bir senaryo kurgusuna sayıp bazı yerlere dikkatli bakmanız geriyor özellikle öğretmenin öğrencisine verdiği kitapların ismine.
16 yaşındaki bir öğrenci, okuldan bir arkadaşının hayatına yavaşça sokulur ve giderek onun evinin vazgeçilmez bir parçası olur. Film yaratıcı, mizahı eksik olmayan bir gerilimle karşımızda hepsini güzel harmanlıyor bazı yerlerde çok gerildim Bir edebiyat hocası ve onun olağanüstü yetenekli öğrencisi arasındaki bu şaşırtıcı kedi fare oyunu hikaye anlatma sanatı üzerine de bolca kafa yoruyor. Tabi ki bu iki karakter bir metafor öğrenci filmi anlatan öğretmen ise bunu izleyen ve yorumlayan yani biz izleyenleri temsil ediyor orta sınıf bir ailenin ve EV kavramını filmde çok duyuyoruz. Ev ne demektir bütün ailenin mutlu ve huzurlu olduğu yerdir bütün dengeler ve kurallar bellidir herhangi biri aileye katılırsa o dengeler yıkılır çok zekice yazılmış bir senaryo kurgusuna sayıp bazı yerlere dikkatli bakmanız geriyor özellikle öğretmenin öğrencisine verdiği kitapların ismine.
Hep kitap okumak, hem okuduğunu hayal edebilme yeteneği hem de ekstradan bir senaryo yazmak gibi bir düşüncen varsa sana yardımcı olmasının yanı sına muhteşem bir kurgu da sunuyor. dönüp dönüp bakacağın bir kılavuz gibi. François Ozon’un genel olarak bir öğretmen, cinsel dürtüler ve insanın iç dünyasına takıklığı söz konusu. Size gerçek bir kurgu da sunsa mutlaka o kurgunun içerisinde ’acaba aslında o öyle değildi de böyle miydi ya, bunu mu anlamalıydık’ dedirten bir noktası da mutlaka oluyor.
François Ozon'u Korona günlerinde tanımaya başladım...muazzam güzellikte bir filmdi izlediğim. Yönetmenin edebiyatta, sinemada anlatmak ve hikaye etmek üzerine önümüze koyduğu bu hikaye bence tekrar tekrar izlenebilecek denli güzel bir yapım. İzlerken çok şaşırdım ve senaryosunu kendisinin yazmış olması aynen Haneke gibi, yönetmeni daha çok sevmemi sağlıyor. Ne güzel şeyler anlatıyorlar, ne kadar güzel hikayeler anlatıyorlar ve bütün bu hikayeler hayatlarımızı daha güzel yapmak için bir vesile gibi. Hikaye anlatmanın ve hikaye dinlemenin kendisini sevmek ve sonra anlatmak, anlatmak, anlatmak... bir insanın oturup bu filmin senaryosunu yazabilmesini, bunu yaparak edebiyatı, sinemayı ve sanatı ergenliğe, anne olmaya, aile olmaya, ait olmaya ve hatta eşcinselliğe dahi bağlayabilmesi ve bütün bunları hem izlemesi rahat ama basit olmayan bir bçimde kotarabilmesi bir yetenek ve maharet, ustalık gerektiriyor. Kaçırmayın.
Bir hikaye okursunuz ve gitgide diğer sayfada ne yazdığını merak edersiniz Dans La Maison o tat da bir film. Tavsiye edilir.
"... Hikayenin kahramanı, amacına ulaşmak için zorlukların üstesinden nasıl gelecek merak edersin. Milyon dolarlık soru, okurun hayal gücünü ele geçirecek soru; 'Ne olacak?' sorusudur."
Bu soruyu, okuyucu kılığındaki izleyiciler olarak filmi izlerken defalarca soruyoruz. F. Ozon bir taraftan izleyicisini kıskacı içerisine alırken, diğer yandan bu durumu onlara söyleyip gözlerine sokmaktan da çekinmiyor. Yani bile bile lades bizimkisi.
Giriş ve gelişme güzel ancak finali beni tatmin etmedi. Yazar daha amatör, ondandır belki. Pışt! Finalini arayan yazar karakteri!! Aramaya devam et.
Bu soruyu, okuyucu kılığındaki izleyiciler olarak filmi izlerken defalarca soruyoruz. F. Ozon bir taraftan izleyicisini kıskacı içerisine alırken, diğer yandan bu durumu onlara söyleyip gözlerine sokmaktan da çekinmiyor. Yani bile bile lades bizimkisi.
Giriş ve gelişme güzel ancak finali beni tatmin etmedi. Yazar daha amatör, ondandır belki. Pışt! Finalini arayan yazar karakteri!! Aramaya devam et.
Öğretmenlik konulu filmleri daha çok Amerikan sinemasında izlemiş ve açıkçası çok da mesleğine yönelik beklentileri karşılanmamış biri olarak diyebilirim ki bu film hem "yazı"nın dünyasına hem de edebiyat öğretmenliğine merakı olanlar için oldukça doyurucu. Sanırım eğitim sisteminde Fransız ekolü hala etkisini gösteriyor bizde.
Filmin içeriğiyle ilgili yapılmış önceki yorumlara ekleyecek fazla bir şeyim yok aslında. Ben sadece meslektaşım olan Germain'in sınıf içindeki ve sistem içindeki yerini kendime yakın bulduğumu eklemeliyim. İlk sahnede ödevlerini "pizza yedim, uyudum" ya da "babam cep telefonumu aldı" basitliğindeki cümlelerle teslim edenler bilakis benim öğrencilerim ya da sınıfta ödevin okunması sahnesini defalarca yaşadığımı belirtmeliyim. Neyseki okul gazetesine beni şikayet eden olmadı henüz. Yazılarını beğendiğim ve yazmaya teşvik ettiğim bir öğrencim var. Bu filmi ona izletip izlet ... Devamı
Filmin içeriğiyle ilgili yapılmış önceki yorumlara ekleyecek fazla bir şeyim yok aslında. Ben sadece meslektaşım olan Germain'in sınıf içindeki ve sistem içindeki yerini kendime yakın bulduğumu eklemeliyim. İlk sahnede ödevlerini "pizza yedim, uyudum" ya da "babam cep telefonumu aldı" basitliğindeki cümlelerle teslim edenler bilakis benim öğrencilerim ya da sınıfta ödevin okunması sahnesini defalarca yaşadığımı belirtmeliyim. Neyseki okul gazetesine beni şikayet eden olmadı henüz. Yazılarını beğendiğim ve yazmaya teşvik ettiğim bir öğrencim var. Bu filmi ona izletip izlet ... Devamı
Öğretmenlik konulu filmleri daha çok Amerikan sinemasında izlemiş ve açıkçası çok da mesleğine yönelik beklentileri karşılanmamış biri olarak diyebilirim ki bu film hem "yazı"nın dünyasına hem de edebiyat öğretmenliğine merakı olanlar için oldukça doyurucu. Sanırım eğitim sisteminde Fransız ekolü hala etkisini gösteriyor bizde.
Filmin içeriğiyle ilgili yapılmış önceki yorumlara ekleyecek fazla bir şeyim yok aslında. Ben sadece meslektaşım olan Germain'in sınıf içindeki ve sistem içindeki yerini kendime yakın bulduğumu eklemeliyim. İlk sahnede ödevlerini "pizza yedim, uyudum" ya da "babam cep telefonumu aldı" basitliğindeki cümlelerle teslim edenler bilakis benim öğrencilerim ya da sınıfta ödevin okunması sahnesini defalarca yaşadığımı belirtmeliyim. Neyseki okul gazetesine beni şikayet eden olmadı henüz. Yazılarını beğendiğim ve yazmaya teşvik ettiğim bir öğrencim var. Bu filmi ona izletip izletmemek arasında bocalıyorum şimdi =)
Filmin içeriğiyle ilgili yapılmış önceki yorumlara ekleyecek fazla bir şeyim yok aslında. Ben sadece meslektaşım olan Germain'in sınıf içindeki ve sistem içindeki yerini kendime yakın bulduğumu eklemeliyim. İlk sahnede ödevlerini "pizza yedim, uyudum" ya da "babam cep telefonumu aldı" basitliğindeki cümlelerle teslim edenler bilakis benim öğrencilerim ya da sınıfta ödevin okunması sahnesini defalarca yaşadığımı belirtmeliyim. Neyseki okul gazetesine beni şikayet eden olmadı henüz. Yazılarını beğendiğim ve yazmaya teşvik ettiğim bir öğrencim var. Bu filmi ona izletip izletmemek arasında bocalıyorum şimdi =)
Bunca yıldır izlediğim bunca film arasında beni şaşırtan, etkileyen, heyecanlandıran.... kitaplar, yazın, gözlem-röntgen arasındaki ince ayrım, özel hayatın içindeki tüm el değmemiş noktalara yapılan yerli yerinde atışlar... Büyülendim... Edebiyat-sinema arasında yer alan başka bir dünyadan çıkıp gelen film... Çok abarttım mı? İzleyip karar verin derim...
bir iddia bu film. anlatım şekillerinden biri üzerine odaklanıyor. metin yazmanın daha doğrusu kurgu tekniklerinden birinin nasıl olduğunu anlatıyor. ozon'dan bedava ders işte, açın izleyin.
benimkisi klişe bir tabir olacak ama; hem hikayesi hem sunumuyla damakta farklı bi' tat bırakan, müziğine aşık olunası bir film. özgün bir şeyler izlemek isteyenlere güzel alternatif.
---spoiler gibi---
film, bir okul müdürünün yeni dönemde öğrencilerin serbest kıyafetten üniformaya geçeceğini öğretmenlere anlatmasıyla başlıyor. kısa bir konuşmanın ardından müdür, bu uygulamayı eşitlik açısından yararlı bulduğunu savunarak noktalıyor. burada müdürün düşüncesine katılabilir ya da tam tersine, bunun öğrencileri tek tipte olmaya zorladığını düşünerek karşı çıkabilirsiniz. ancak Ozon, müdüre söylettiği bu şekilde bir eşitlik kavramının aksine, öğrencilerin üniforma giymeye zorlanmasının öğrencileri tek tipleştirmeye götüreceğini düşünüyor ve filmin geri kalanında bireylerin tek tipleştirilemeyeceğini, sıradanlaştırılamayacağını, dışarıdan göründüklerinin ötesinde herkesin kendine özgü bir hikayesi olacağını anlatıyor. Bu şekilde bir okumayla film, diğer getirdikleriyle birlikte bir sistem eleştirisini de inceden inceye kendini gösteriyor. Film, öyle görünen ama aslında varolmayan sıradanlığın anti-tezini çok da sıradan ... Devamı
film, bir okul müdürünün yeni dönemde öğrencilerin serbest kıyafetten üniformaya geçeceğini öğretmenlere anlatmasıyla başlıyor. kısa bir konuşmanın ardından müdür, bu uygulamayı eşitlik açısından yararlı bulduğunu savunarak noktalıyor. burada müdürün düşüncesine katılabilir ya da tam tersine, bunun öğrencileri tek tipte olmaya zorladığını düşünerek karşı çıkabilirsiniz. ancak Ozon, müdüre söylettiği bu şekilde bir eşitlik kavramının aksine, öğrencilerin üniforma giymeye zorlanmasının öğrencileri tek tipleştirmeye götüreceğini düşünüyor ve filmin geri kalanında bireylerin tek tipleştirilemeyeceğini, sıradanlaştırılamayacağını, dışarıdan göründüklerinin ötesinde herkesin kendine özgü bir hikayesi olacağını anlatıyor. Bu şekilde bir okumayla film, diğer getirdikleriyle birlikte bir sistem eleştirisini de inceden inceye kendini gösteriyor. Film, öyle görünen ama aslında varolmayan sıradanlığın anti-tezini çok da sıradan ... Devamı
---spoiler gibi---
film, bir okul müdürünün yeni dönemde öğrencilerin serbest kıyafetten üniformaya geçeceğini öğretmenlere anlatmasıyla başlıyor. kısa bir konuşmanın ardından müdür, bu uygulamayı eşitlik açısından yararlı bulduğunu savunarak noktalıyor. burada müdürün düşüncesine katılabilir ya da tam tersine, bunun öğrencileri tek tipte olmaya zorladığını düşünerek karşı çıkabilirsiniz. ancak Ozon, müdüre söylettiği bu şekilde bir eşitlik kavramının aksine, öğrencilerin üniforma giymeye zorlanmasının öğrencileri tek tipleştirmeye götüreceğini düşünüyor ve filmin geri kalanında bireylerin tek tipleştirilemeyeceğini, sıradanlaştırılamayacağını, dışarıdan göründüklerinin ötesinde herkesin kendine özgü bir hikayesi olacağını anlatıyor. Bu şekilde bir okumayla film, diğer getirdikleriyle birlikte bir sistem eleştirisini de inceden inceye kendini gösteriyor. Film, öyle görünen ama aslında varolmayan sıradanlığın anti-tezini çok da sıradan olmayan bir uslüpla ortaya koymaya çalışıyor: röntgencilik. film, gençliğinde yapmak istediklerini edebiyata tutkulu bir öğrencisi üzerinden yapmaya çalışan edebiyat öğretmeni germain ile röntgenciliğini aynı zamanda romana dökmek isteyen öğrencisi garcia üzerinden şekilleniyor. tabi burada röntgenciliğe konu olan bir de aile söz konusu. filmin ilerleyişinde garcia`nın sürekli "sıradan ve orta sınıf" olarak bahsettiği ailenin hiç de sıradan olmadığı yine garcia`nın kaleminden ortaya çıkıyor. bu röntgenleme sürecinde ister istemez mahremiyet ve saygı kavramlarını sorarken kendimize(en azından ben), gözetlenen ailenin babasının(rafa), germain`i oğluna sınıfta yaptığı saygısızlıktan ötürü hırpala(t)masıyla Ozon ironinin dibine vuruyor. filmin sonlarına doğru, ilk baştaki temposu yavaşlasa kurgusu biraz sekteye uğruyor gibi olsa da, filmin kapanış sahnesi filmin en beğendiğim sahnesi olmuştur. bir bankta oturan garcia ve germain`in "herkesin kendine özgü bir hikayesi vardır" tablosuna bakışı enfesti. romana gelirsek...o roman hiç bitmeyecek. filmi diri tutan en önemli özelliklerden birisi muhakkak ki edebiyat olmuştur. edebiyatseverlerin özellikle izlemesi gereken filmlerden birisi olarak not edilmeyi hakediyor. bunun yanında, Ozon`un diğer filmlerinde olduğu gibi bir sonraki sahneyi tahmin etmeniz çok kolay olmuyor. Ozon`un filmlerinde büyük şaşkınlıklar yaşamaz, "vaaov" tepkisi vermezsiniz ama yine de filmin nasıl ilerlediğini ve biteceğini kestirmeniz çok kolay olmaz. bunun üzerine bir de bu filmde olduğu gibi hangi sahnenin roman için kurgulandığını, hangi sahnenin gerçek olduğunu kestiremeyişiniz eklenince, siz de filmden kopamıyorsunuz.
velhasılı kelam, Ozon`u tanıyorsanız, baştan ayağa bir Ozon; tanımıyorsanız da tam bir fransız fimine hazır olunuz.
---spoiler gibi---
film, bir okul müdürünün yeni dönemde öğrencilerin serbest kıyafetten üniformaya geçeceğini öğretmenlere anlatmasıyla başlıyor. kısa bir konuşmanın ardından müdür, bu uygulamayı eşitlik açısından yararlı bulduğunu savunarak noktalıyor. burada müdürün düşüncesine katılabilir ya da tam tersine, bunun öğrencileri tek tipte olmaya zorladığını düşünerek karşı çıkabilirsiniz. ancak Ozon, müdüre söylettiği bu şekilde bir eşitlik kavramının aksine, öğrencilerin üniforma giymeye zorlanmasının öğrencileri tek tipleştirmeye götüreceğini düşünüyor ve filmin geri kalanında bireylerin tek tipleştirilemeyeceğini, sıradanlaştırılamayacağını, dışarıdan göründüklerinin ötesinde herkesin kendine özgü bir hikayesi olacağını anlatıyor. Bu şekilde bir okumayla film, diğer getirdikleriyle birlikte bir sistem eleştirisini de inceden inceye kendini gösteriyor. Film, öyle görünen ama aslında varolmayan sıradanlığın anti-tezini çok da sıradan olmayan bir uslüpla ortaya koymaya çalışıyor: röntgencilik. film, gençliğinde yapmak istediklerini edebiyata tutkulu bir öğrencisi üzerinden yapmaya çalışan edebiyat öğretmeni germain ile röntgenciliğini aynı zamanda romana dökmek isteyen öğrencisi garcia üzerinden şekilleniyor. tabi burada röntgenciliğe konu olan bir de aile söz konusu. filmin ilerleyişinde garcia`nın sürekli "sıradan ve orta sınıf" olarak bahsettiği ailenin hiç de sıradan olmadığı yine garcia`nın kaleminden ortaya çıkıyor. bu röntgenleme sürecinde ister istemez mahremiyet ve saygı kavramlarını sorarken kendimize(en azından ben), gözetlenen ailenin babasının(rafa), germain`i oğluna sınıfta yaptığı saygısızlıktan ötürü hırpala(t)masıyla Ozon ironinin dibine vuruyor. filmin sonlarına doğru, ilk baştaki temposu yavaşlasa kurgusu biraz sekteye uğruyor gibi olsa da, filmin kapanış sahnesi filmin en beğendiğim sahnesi olmuştur. bir bankta oturan garcia ve germain`in "herkesin kendine özgü bir hikayesi vardır" tablosuna bakışı enfesti. romana gelirsek...o roman hiç bitmeyecek. filmi diri tutan en önemli özelliklerden birisi muhakkak ki edebiyat olmuştur. edebiyatseverlerin özellikle izlemesi gereken filmlerden birisi olarak not edilmeyi hakediyor. bunun yanında, Ozon`un diğer filmlerinde olduğu gibi bir sonraki sahneyi tahmin etmeniz çok kolay olmuyor. Ozon`un filmlerinde büyük şaşkınlıklar yaşamaz, "vaaov" tepkisi vermezsiniz ama yine de filmin nasıl ilerlediğini ve biteceğini kestirmeniz çok kolay olmaz. bunun üzerine bir de bu filmde olduğu gibi hangi sahnenin roman için kurgulandığını, hangi sahnenin gerçek olduğunu kestiremeyişiniz eklenince, siz de filmden kopamıyorsunuz.
velhasılı kelam, Ozon`u tanıyorsanız, baştan ayağa bir Ozon; tanımıyorsanız da tam bir fransız fimine hazır olunuz.
---spoiler gibi---
Röntgenci öğrenciyi destekleyen röntgenci öğretmenin röntgenci izleyicileriyimiştik...
80/100
80/100
Keşke fransızca bilseydim de bu filmi orjinal dilinde anlasaydım hissi uyandırdı bende :) Filmi beğendim kurguyla gerçeğin içiçe geçmesi zaman zaman birbirine karışması çok iyi kullanılmış. Ama bir öğretmen olarak öğrencinin zekası ve çevresindekileri zekasıyla kullanması, ajitasyonu bir silah olarak kullanması korkutucuydu :p :D
Elinizde eğilip bükülen, renkten renge giren, muzırca tebessüm ettiren bir film... Brillant!
Evde filmine Benzer Film ekliyorsun.
Evde filmini Kategorize ediyorsun.
Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.
Evde filmine Konu ekliyorsun.
FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
Arama sonuçları
Bu filmi izleyen 20 kişi
Kullanıcı Bulunamadı...
ÜYE OL