Çizmeli Kedi: Son Dilek

Evet filmin animasyonları, tekniği herkesin bahsettiği gibi muazzamdı. Ama benim için fark yaratan iki noktası vardı. Birincisi filmdeki hayvanlar, alıştığımızın aksine gerçekten hayvanlardı. Yani diğer animasyon filmlerindeki gibi insan gibi davranan bir tavşanı, insan gibi davranan bir ayıyı izlemedik. Gerçekten kedi gibi davranan kediler, köpekler ve ayılar vardı. Hikayeler bile bir insandan devşirilip hayvana aktarılmamış. Perrito adındaki köpeğin çuvala sokulup bir nehre atıldığını öğreniyoruz mesela. Aynı karakter Çizmeli Kedi'yi sakinleştirmek için onun göbeğine falan yatıyor. Yani karakterler arası ilişkilerde de aynı formül geçerli.
Diğer dikkatimi çeken şey ise kötü karakter bağlamında 90'lara geri dönmüş olmamızdı. 2000 sonrası aile filmlerinde kötü karakterler gerçekten kötü yazılmıyorlardı. Bir şekilde pişman oluyorlardı, kötü niyetleri olsa da fiilleri pek de acımasız olmuyordu vs. Ama bu sefer 90'larda olduğu gibi saf kötü, saf acımasız iki kötü karaktere sahibiz. Birisi gözünü kırpmadan insanları ölüme terk ediyor, onların sırtından geçiniyor ve asla kötülük yapmaktan usanmıyor. Diğeri ise direkt Ölüm. Ölüm olarak Ölüm yani. Ve öylesine karizmatik bir kötü ki, bir aile filminde rastlamak çok şaşırtıcı.
Çok iyi bir filmdi. Son zamanlarda izlediğim en iyi animasyonlardan.