Avrupa

O kadar zengin bir film ki bu film daha başında insanı etkilemeye başlıyor. "ona kadar saydığımda avrupada olacaksın" diye başlayıp her rakamın ardından yaptığı yorumlar sizi avrupaya alıyor. Sonrasında zaman zaman anlatıcı olarak (özellikle ruh hali değişim sahnelerinde) Max von dahil olmaya devam ediyor. ve o son sahnede ona kadar saydığımda ölmüş olacaksın diyerek bizlerin ölümü iliklerimize kadar hissetmemizi sağlıyor.

Siyah beyaz çekim metodunun içindeki o en can alıcı noktalarda renkli çekimlere geçerek uyguladığı metod ile bu üçüncü şahıs anlatıcı birleşince de ortaya harika bir eser çıkmış.

Film Amerikalı bir adamın amcasının torpili ile Almanya’nın en eski demir yolu şirketinin treninde yataklı vagon kondüktörü olarak işe başlamasıyla başlıyor. Burada Amerika’lının geliş amacı biraz zorlama olmuş bu savaştan sonra yıkılmış olan halkı iyileştirmek için geldim diyen idealist bir düşünce. Her ne kadar yavan kalsa da bunu Amerika’nın ülkelere adalet dağıtıyor politikasına eleştiri olarak almayı tercih ediyorum. Sonra trende şirket sahibinin kızı ile tanışır bir nevi yakınlaşırlar ve sonrasında da kimsenin göründüğü gibi olmadığını anlayacağı olaylar zinciri başlar.

Filmde, mülakat sahnesinde torpil etkisini gözümüze sokarcasına gösterilmekte öte yandan da vagonların hepsini geçmek zorunda kalan leopold anlatıcının da dediği gibi daha önce hiç görmediği, varlığını bile bilmediği vagonları geçerken zengin vagonlarla sefil vagonlar arasındaki çarpıcı farkı görüyor. Buna benzer Kar küreyici filminde de harika bir sahne vardı. Bu filmi öne çıkaran bir diğer önemli unsur ise savaş sonrası Almanya’yı işliyor olmasıdır. Amerika’nın işgal sonrası kalan halkı nasıl bir durumda tuttuğunu göstermektedir. En bariz örnekler ise ordu yapamasınlar diye vinçleri bile parçalamaları, cenaze törenide olsa toplanmaya izin vermemeleri sayılabilir. Son olarakta şu söz çok yerindeydi : Oysa hepsi vatanı için savaşıyorlardı, şimdi ise vatan haini oldular.

Görsel ve sözel anlatımındaki vurgusal ve özgün efektif anlatımıyla derinlik ve müzminlik sahibi, olgusallıkları: sair kişilerce, bunları kendi-menfaatleri ve hareketlerinde yaratdıkları farklı sonuclarca tahkik eden bunun yanısıra savaş ve avrupanın insani yapısal sorunlarını aktaran, düşündüren bir filmdi. İnsanı sorgulamaya iteleyen 3.tekil şahıs anlatımında sadece açıklama yerine suallere de yer verilseydi etkileyiciliğini bir üst seviyeye taşıyabilirdi. Aptal bir romantizme döneceğinden şübhelenmeye başladığımız anın hemen sonrası bir yanılgı olduğunu cevabını veren, o kadar ağır baskı karşısında gerilen sinrlerinin fiziki ve sözel tepkisinin yokluğunu düşünürken buna hemen karşılık veren, silahlı ateş bölümünde: kendisine hiç tepki olmamasını gidermeyen, finali ile etkileyici ama sonucsal sorgulamayı bahş etmeyen bir filmdi: bu da anlatıcı 3.şahıs ile yapılabilirdi yahud adamın tavır ve sözleriyle şaşkınlığı sergilenip, kararsızlığı ve seçimleri gözönüne koyulabilirdi, tüm o mükemmeliyetin üzerine acele gelmiş bir final gibiydi.