1 yıl önce
7.7
110 OYPUAN VER
5
Imdb: 7.6 (93.015 OY)
KONUSU
1990’ların sonunda bir tatil beldesinde 11 yaşındaki Sophie, çok fazla vakit geçiremediği sevgi dolu ve idealist babası Calum ile çıktığı tatilin keyfini çıkarır. Sophie ergenliğe yaklaşırken, Calum da kendi içinde babalık dışındaki sorumluluklarıyla mücadele eder.
-
Charlotte Wells
Yönetmen
OYUNCULAR
Tüm Oyuncular ve Teknik Ekip
Calum
Sophie
Michael
Adult Sophie
Belinda
Teen Girl 1
Teen Girl 2
Olly
YORUM YAZ
POPÜLER YORUMLAR
Beni hiç tahmin etmediğim bir anda ve bir şekilde vurdu bu film. Anlatmak istediğini, filmin hissettirmek istediğini o kadar derin ve net hissettim ki, dünyanın en başarılı filmi olmasa da yapmak istediğini kusursuz yaptığını düşünüyorum. Naif, nostaljik, hüzünlü bir film. Yine olsa yine izlerim.
Kişisel bir filmin herkes için kişisele dönüşebilmesi sihir gibi bir şey
Filmin bir çok sahnesinde bize sezdirildiği gibi film kafasında yasamakla her şeyden vazgeçmek düşüncelerinin dolandığı bir babanın veda etmeden önce kızına bir tatil hatırası bırakmak istemesini anlatıyor. Onu hatırladığı son anın mutlu bir tatil anısı olmasını istiyor. Kendini bırakmadan önce hayatta belki de sahip olduğu tek değerli şey olan kızının tüm yaşamı boyunca aklında güzel bir anı olarak kalmak istiyor. Odasında tek başına hüngür hüngür ağladığı sahnede olduğu gibi en zoru da içten içe acı çekerken kızı için, o son hatıra için mutlu görünmeye çalışması. Evet sıkıcı film ama tüm tatili babanın vedası olarak görünce ve filmde kızın büyük halinin karanlıkta babasını düşerken tutmaya çalışması sahnesini düşününce oldukça duygusal bir hal alıyor. Belki de o tatil kız icin hayatı boyunca babasını tutamamanın yükü olarak kalacak. Her izleyende farklı bir duygu bırakacağını düşünüyorum.
"Çok mu dertsiz duruyorum uzaktan bakınca
Ç ... Devamı
"Çok mu dertsiz duruyorum uzaktan bakınca
Ç ... Devamı
Filmin bir çok sahnesinde bize sezdirildiği gibi film kafasında yasamakla her şeyden vazgeçmek düşüncelerinin dolandığı bir babanın veda etmeden önce kızına bir tatil hatırası bırakmak istemesini anlatıyor. Onu hatırladığı son anın mutlu bir tatil anısı olmasını istiyor. Kendini bırakmadan önce hayatta belki de sahip olduğu tek değerli şey olan kızının tüm yaşamı boyunca aklında güzel bir anı olarak kalmak istiyor. Odasında tek başına hüngür hüngür ağladığı sahnede olduğu gibi en zoru da içten içe acı çekerken kızı için, o son hatıra için mutlu görünmeye çalışması. Evet sıkıcı film ama tüm tatili babanın vedası olarak görünce ve filmde kızın büyük halinin karanlıkta babasını düşerken tutmaya çalışması sahnesini düşününce oldukça duygusal bir hal alıyor. Belki de o tatil kız icin hayatı boyunca babasını tutamamanın yükü olarak kalacak. Her izleyende farklı bir duygu bırakacağını düşünüyorum.
"Çok mu dertsiz duruyorum uzaktan bakınca
Çok mu kalender sandınız dert anlatmayınca"
"Çok mu dertsiz duruyorum uzaktan bakınca
Çok mu kalender sandınız dert anlatmayınca"
YENİ YORUMLAR
Tüm Yorumlar
filmde, proust'un ''kayıp zamanın izinde'' romanını çağrıştıran bir nostalji bir hüzün var.muazzam bir iş,bayıldım.
Salt duygu filmi. Görmek isteyen için çok şey gösteren ve hatırlatan ama istemeyen içinde hiç bir anlam ifade etmeyen bir yapım.
Filmde; Türkiye var, İskoçya var, Edinburgh var, Hearts FC forması var. Sevdiğim her şey vardı bu filmde. Biraz durağan olsa da, Sophie'nin enerjisi ve tatlılığı sonuna kadar izlettiriyor.
Bu film ne anlatıyo aga. Bitsin bişey olacak diye beklerken götümü sıkarak izledim hayatımın en büyük zaman kaybı
"Doğup büyüdüğün yerden bir kez ayrılınca bir daha oraya ait hissedemiyor insan kendini."
bu kadar durgun, bu kadar sakin, bu kadar basit bir film beni boğdu boğdu duvara attı. işte böyle bir film.
İmrendiğim bir baba-kız ilişkisi izlendim. Üzdü, duygulandırdı, ağlattı. Nedenini tarif etmek benim için biraz zor...Çocukluğunda hiç ailesiyle tatile çıkmamış, ne annesi ne de babasıyla bu yakınlığı kuramamış bir günümüz yetişkini olarak halen tatil yapamıyorum. Altta yatan travmatik sebebi idrak etmek bu filme kısmetmiş.
Sanırım her film eleştirisi bir şekilde özneldir, ancak bu film benim için pek çok boyutta kişisel olarak ilişkilendirilebilirdi: çocukluğumun Türkiye'si, aile tatillerimiz, çocukken babamla olan yakın ilişkim... Kisacasi yıllar içinde kaybettiğim her bir şey. Türkiye artık aynı neşeli yer değil, hayatım da öyle, babamla o kadar uzaklaştık ki artık onu rastgele bile arayaz durumdayim. En çok özlediğim tüm bu şeyler hafızamın en derin yerinde saklıydı. Ve bu film, başından sonuna kadar her bir duyguyu tereddütsüz sekilde tutup saklandigi yerden cikardi.
Önyargılı davrandığımdan emin olduğum için, şüpheye mahal vermemek adına yarım yıldız kırdım. Cünkü ilk 5. dakikadan itibaren ağlamamı durdurmam neredeyse imkansızdı. Duygularla dolu, çoğunlukla keder ama aynı zamanda mutluluk, nostalji, hüzün...
Yarattığı kişisel bağ nedeniyle kesinlikle en sevdiğim filmlerden biri olacak.
Önyargılı davrandığımdan emin olduğum için, şüpheye mahal vermemek adına yarım yıldız kırdım. Cünkü ilk 5. dakikadan itibaren ağlamamı durdurmam neredeyse imkansızdı. Duygularla dolu, çoğunlukla keder ama aynı zamanda mutluluk, nostalji, hüzün...
Yarattığı kişisel bağ nedeniyle kesinlikle en sevdiğim filmlerden biri olacak.
Filmin tarif etmesi zor bir hüznü var. Soru işaretleri bırakıyor. Biraz izleyicinin iç dünyasına bırakıyor. Neye bu kadar üzüldüğümü anlatmak istesem belki anlatamam. Ama üzüldüm. Böyle soğuk gözüken samimi hikayeleri seviyorum. Hayatta bazen sıradan gibi gözüken bir günümüz, bir tatilimiz asla unutamayacağımız anılarımızı oluşturabilir. Filmi uzun süre 90’larda geçiyor gibi izledim. Gamsız Hayat 2002’de çıkmıştı. Bu şarkı çalınca 2000’lerin başında çekildiğini fark ettim. O dönemlerde hiç tatil yapmamıştım. Ama filmden o dönemin tatilleri havasını aldım. İnce düşünülmüş güzel detaylar var. Calum’un depresif ruh haliydi belki beni üzen. Ya da Sophie’nin masumiyeti. Francesco Corio müthiş oynamış. Çok da tatlı bir kızımız. Ucu açık ve kopuk hissettiren bölümler var. Bunlar biraz dikkatimi dağıttı. Ama filmin birçok sahnesinde ve sonunda içimde ince bir sızı kaldı.
Bazı kayıpların yeri ne yazık ki dolmuyor ve sadece bize anılar kalıyor bu ne kadar acı verse de devam etmemiz gerekiyor. İlk izlediğim de çok fazla etkilenmesem de ikinci kere izlediğim de bazı duygular ağır bastı özlem ve unutmak gibi duyguları bir baba kız üzerinden depresif bir anlatımla ve de filmin sonu ise yumruk yemiş gibi kalıyorsunuz. Benim için çok önemli olan birisinin önerdiği ve hayatımda hiç unutmayacağım beni benden daha iyi tanıması gerçekten sevindirici. Buradan da onu öpüyorum.
Bu film beni derinden etkiledi. Baba-kız ilişkisine tek kelime söyleyebilirim, imrendim.
Charlotte Wells'in ilk uzun metraj filmi “Aftersun” duygusal açıdan oldukça derin ve özgün bir eser.
Film, kaybedilen zamanın acısını,uzun süredir kayıp olan bir insanı anlamaya yönelik umutsuzluğu zarif bir şekilde bize sunmuş.
Sophie, 11 yaşındayken babasıyla Türkiye'ye gider. Ucuz bir otelde kalırken babasıyla sayısız güzel anıları olur.(Ucuz olduğunu için Türkiye'yi seçmesi üzücü tabi bizim adımıza) Ancak bir yetişkin olarak, o anıları hatırladığında, babasının duygusal olarak kırıldığını ve ağlayacak bir omuza ihtiyacı olduğunu fark eder. O zamanlar küçük bir çocuktu; belki de her şeyin yolunda olmadığını hissediyordu ama babasını tam olarak anlayacak durumda değildi. Şimdi, bir yetişkin olarak, babasının neler yaşadığını anlıyor ve tek umudu onu kendine yakın tutmak. Onu unutmamak.
Film, kaybedilen zamanın acısını,uzun süredir kayıp olan bir insanı anlamaya yönelik umutsuzluğu zarif bir şekilde bize sunmuş.
Sophie, 11 yaşındayken babasıyla Türkiye'ye gider. Ucuz bir otelde kalırken babasıyla sayısız güzel anıları olur.(Ucuz olduğunu için Türkiye'yi seçmesi üzücü tabi bizim adımıza) Ancak bir yetişkin olarak, o anıları hatırladığında, babasının duygusal olarak kırıldığını ve ağlayacak bir omuza ihtiyacı olduğunu fark eder. O zamanlar küçük bir çocuktu; belki de her şeyin yolunda olmadığını hissediyordu ama babasını tam olarak anlayacak durumda değildi. Şimdi, bir yetişkin olarak, babasının neler yaşadığını anlıyor ve tek umudu onu kendine yakın tutmak. Onu unutmamak.
Hmm neymiş bakalım diye açıp başlarda sıkıcılığından dem vurduğum, son sahnelerle o sıkıcılığın anlamlı bi şekilde toplanıp beni yerden yere vurduğu film. Son 2 saattir ağlıyorum.
Son anların son anlar olduğunu bilmeyişimiz çok acıtıyor sanırım.
Son anların son anlar olduğunu bilmeyişimiz çok acıtıyor sanırım.
Güneş Sonrası filmine Benzer Film ekliyorsun.
Güneş Sonrası filmini Kategorize ediyorsun.
Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.
Güneş Sonrası filmine Konu ekliyorsun.
FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
Arama sonuçları
Bu filmi izleyen 20 kişi
Kullanıcı Bulunamadı...
ÜYE OL