Sanırım her film eleştirisi bir şekilde özneldir, ancak bu film benim için pek çok boyutta kişisel olarak ilişkilendirilebilirdi: çocukluğumun Türkiye'si, aile tatillerimiz, çocukken babamla olan yakın ilişkim... Kisacasi yıllar içinde kaybettiğim her bir şey. Türkiye artık aynı neşeli yer değil, hayatım da öyle, babamla o kadar uzaklaştık ki artık onu rastgele bile arayaz durumdayim. En çok özlediğim tüm bu şeyler hafızamın en derin yerinde saklıydı. Ve bu film, başından sonuna kadar her bir duyguyu tereddütsüz sekilde tutup saklandigi yerden cikardi.
Önyargılı davrandığımdan emin olduğum için, şüpheye mahal vermemek adına yarım yıldız kırdım. Cünkü ilk 5. dakikadan itibaren ağlamamı durdurmam neredeyse imkansızdı. Duygularla dolu, çoğunlukla keder ama aynı zamanda mutluluk, nostalji, hüzün...
Yarattığı kişisel bağ nedeniyle kesinlikle en sevdiğim filmlerden biri olacak.
Filmin tarif etmesi zor bir hüznü var. Soru işaretleri bırakıyor. Biraz izleyicinin iç dünyasına bırakıyor. Neye bu kadar üzüldüğümü anlatmak istesem belki anlatamam. Ama üzüldüm. Böyle soğuk gözüken samimi hikayeleri seviyorum. Hayatta bazen sıradan gibi gözüken bir günümüz, bir tatilimiz asla unutamayacağımız anılarımızı oluşturabilir. Filmi uzun süre 90’larda geçiyor gibi izledim. Gamsız Hayat 2002’de çıkmıştı. Bu şarkı çalınca 2000’lerin başında çekildiğini fark ettim. O dönemlerde hiç tatil yapmamıştım. Ama filmden o dönemin tatilleri havasını aldım. İnce düşünülmüş güzel detaylar var. Calum’un depresif ruh haliydi belki beni üzen. Ya da Sophie’nin masumiyeti. Francesco Corio müthiş oynamış. Çok da tatlı bir kızımız. Ucu açık ve kopuk hissettiren bölümler var. Bunlar biraz dikkatimi dağıttı. Ama filmin birçok sahnesinde ve sonunda içimde ince bir sızı kaldı.
Bazı kayıpların yeri ne yazık ki dolmuyor ve sadece bize anılar kalıyor bu ne kadar acı verse de devam etmemiz gerekiyor. İlk izlediğim de çok fazla etkilenmesem de ikinci kere izlediğim de bazı duygular ağır bastı özlem ve unutmak gibi duyguları bir baba kız üzerinden depresif bir anlatımla ve de filmin sonu ise yumruk yemiş gibi kalıyorsunuz. Benim için çok önemli olan birisinin önerdiği ve hayatımda hiç unutmayacağım beni benden daha iyi tanıması gerçekten sevindirici. Buradan da onu öpüyorum.
Charlotte Wells'in ilk uzun metraj filmi “Aftersun” duygusal açıdan oldukça derin ve özgün bir eser.
Film, kaybedilen zamanın acısını,uzun süredir kayıp olan bir insanı anlamaya yönelik umutsuzluğu zarif bir şekilde bize sunmuş.
Sophie, 11 yaşındayken babasıyla Türkiye'ye gider. Ucuz bir otelde kalırken babasıyla sayısız güzel anıları olur.(Ucuz olduğunu için Türkiye'yi seçmesi üzücü tabi bizim adımıza) Ancak bir yetişkin olarak, o anıları hatırladığında, babasının duygusal olarak kırıldığını ve ağlayacak bir omuza ihtiyacı olduğunu fark eder. O zamanlar küçük bir çocuktu; belki de her şeyin yolunda olmadığını hissediyordu ama babasını tam olarak anlayacak durumda değildi. Şimdi, bir yetişkin olarak, babasının neler yaşadığını anlıyor ve tek umudu onu kendine yakın tutmak. Onu unutmamak.
Hmm neymiş bakalım diye açıp başlarda sıkıcılığından dem vurduğum, son sahnelerle o sıkıcılığın anlamlı bi şekilde toplanıp beni yerden yere vurduğu film. Son 2 saattir ağlıyorum.
Son anların son anlar olduğunu bilmeyişimiz çok acıtıyor sanırım.
Filmin 1. Saatinde buraya geldim ve yorumlara baktım. Babanın intiharından bahsedenler vardı ve son 40 dk yı hamile halimle ağlayarak izledim. Buradan bu “akıllıları” veya “pesimistleri” tebrik ediyorum. Böyle dingin, çocuksu bir yaz filmini intihar düşüncesiyle anmaya bu kadar nasıl meyilli olabilmişler merak ettim. Film gayet huzurlu hatta yer yer sıkıcı bir yaz tadında. Ama yorumlarda anladığım şu ki insanlar o kadar sıkılmış ki filme senaryo eklemek istemişler. Sophie nin büyüklük halinin videoları izlemesine bile geçmişe takılı kalmış demişler. Hepimiz çocukluk videolarımızı açar izleriz yani. Buradan babanın intiharı nasıl çıkarılır. Adam sadece depresif ve yetersizlik hissi yaşayan eğlenceli biri. Kızıyla güzel bir tatil yapıyor ve hayatına devam ediyor. Bu kadar.
disco sahnesini hiç anlamamışsınız. Adam aynı genç halinde ama sophie yaş almış. Adamın aynı fizikte kalması büyücü olduğu anlamı taşımıyorsa adam o şekilde göründüğü yaşta ölmüş.
daha türkçe altyazı çıkmamış ama orta seviye ingilizce ile ing. altyazılı olarak gayet rahat izleyebilirsiniz. yalnız depresyonda olanların izlememesi lazım. yoksa pek de konusu olmayan bu gibi filmlerde ağlayıp durursunuz...
yüksek ihtimalle calum intihar etmeden önce kızı sophie'ye güzel bir tatil anısı bırakmak istemiş ama iyi mi olmuş kötü mü bilemiyorum sonuçta kız filmde gördüğümüz üzere o tatil görüntülerine takılı kalmış.
Çok abartıldığı için merakla izledim açıkçası ama o kadar overrated geldi ki bana. asla bir his yakalayamadım. tek beğendiğim kısım görsel kısımlar çekim açıları vs. bize hiçbir şey gösterilmedi dümdüz devamı olmayan 10. dk da bitirsen de tüm filmi bitirsen de hislerinde bir değişlik olmayacak bir filmdi. çok üzgünüm :(
@zes
1 gün önce
8 / 10
Önyargılı davrandığımdan emin olduğum için, şüpheye mahal vermemek adına yarım yıldız kırdım. Cünkü ilk 5. dakikadan itibaren ağlamamı durdurmam neredeyse imkansızdı. Duygularla dolu, çoğunlukla keder ama aynı zamanda mutluluk, nostalji, hüzün...
Yarattığı kişisel bağ nedeniyle kesinlikle en sevdiğim filmlerden biri olacak.
@stiff
1 hafta önce
7 / 10
@yigithan300
1 hafta önce
7.7 / 10
@wingsofgod
1 hafta önce
@ganimeunsal
1 ay önce
8.3 / 10
@spinsteinhawton
1 ay önce
10 / 10
Film, kaybedilen zamanın acısını,uzun süredir kayıp olan bir insanı anlamaya yönelik umutsuzluğu zarif bir şekilde bize sunmuş.
Sophie, 11 yaşındayken babasıyla Türkiye'ye gider. Ucuz bir otelde kalırken babasıyla sayısız güzel anıları olur.(Ucuz olduğunu için Türkiye'yi seçmesi üzücü tabi bizim adımıza) Ancak bir yetişkin olarak, o anıları hatırladığında, babasının duygusal olarak kırıldığını ve ağlayacak bir omuza ihtiyacı olduğunu fark eder. O zamanlar küçük bir çocuktu; belki de her şeyin yolunda olmadığını hissediyordu ama babasını tam olarak anlayacak durumda değildi. Şimdi, bir yetişkin olarak, babasının neler yaşadığını anlıyor ve tek umudu onu kendine yakın tutmak. Onu unutmamak.
@dilarakorkmaz
1 ay önce
Son anların son anlar olduğunu bilmeyişimiz çok acıtıyor sanırım.
@freydisrhea
1 ay önce
@asli468
1 ay önce
@darkscream
2 ay önce
7.9 / 10
yüksek ihtimalle calum intihar etmeden önce kızı sophie'ye güzel bir tatil anısı bırakmak istemiş ama iyi mi olmuş kötü mü bilemiyorum sonuçta kız filmde gördüğümüz üzere o tatil görüntülerine takılı kalmış.
@dilarasdy
2 ay önce
3 / 10