Van Gogh: Sonsuzluğun Kapısında

Van Goghun acıklı yaşam öyküsüne, en çok da ressamlığa adım atış döneminden ölümüne kadar geçen süreye güçlü ışıklar tutuyor ve ünlü ressamın ün kazanamadan geçirmiş olduğu yıllardaki düşüş ve kalkışlarını sürükleyici bir anlatımla gözler önüne seriyor.

1 0

Yanıtla

@mgkgunay

5 yıl önce

Filmi beğendim. Müzikleri olsun, kamera açıları olsun, kurgusu olsun, kullanılan vinyetler ve blurlar olsun... Her açıdan beğendim. Tüm bunları kullanarak Van Gogh'un ruh halini anlatmaya çalışmışlar. En azından sanatçının o iç karmaşasını, buhranını, kendini ve doğayı arayışını seyirciye böyle yansıtmayı tercih etmişler ki bu durum filme güzel bir derinlik katmış. Seyircinin filmi izlerken zaman zaman uzaklara dalmasını, filmin içinde kaybolmasını, Van Gogh'u anlamaya, anlamlandırmaya çalışmasını sağlıyor. Güzel iş.

0 0

Yanıtla

@tsunabi17

5 yıl önce

2.1 / 10

Bu kadar kötü kamera açıları olamaz.Filmin tek iyi yanı müzikleri aşka da bişey yok.Kesinlikle Oscar alamaz.Zor bitirdim filmi.Geçişler o kadar kötü ki filmi nasıl bitirmişler merak ediyorum.

1 3

Yanıtla

@ustunkoru

5 yıl önce

6.7 / 10

van gogh ile ilgili kaç biyografi film yapıldı bilmiyorum ama izleyiciye bir bıkkınlık hissi verdi artık sanırım.

bu film ile ilgili dikkatim sürekli dağıldı, o buhran ve delilik atmosferi üstüme hiç sinmedi. başarısız bir biyografi örneğiydi bence. manzara sahnelerinin bitmezliği ve üstüne el kamerası (hatta cep telefonu gibi) kullanımı..

van gogh’un 65 çiziminin bulunduğu bir defter 126 yıl sonra 2016 yılında ortaya çıkmış.

filmin jeneriği aktıktan sonra gaugin’in van gogh hakkında yazdığı bir yazı var

3 2

Yanıtla