Yeraltı

Undergroundun açılış sahnesinde (ilk 5 dakika) bize nasıl bir film izleyeceğimizin ışıklarını vermektedir.Bombalanan hayvanat bahçesi, etrafa saçılan leşler ve maymunun peşinden koşan hafif sakar bir adam.Bu bir kaosun başlangıcıdır.Her kaosta olduğu gibi savaş seslerinin içinde çok hareketli bir müzikle eğlenceli adamlar görünür ve başlarına yağan bombaları umursamayan (alışmadıklarından olsa gerek) bir sürü mutlu,kara mizah örneği karakterler oynar etrafta.

Savaşın içine çekilen ve aslında bundan büyük keyif alan iki dost karakter Marko ve Blacky bütün umursamazlıklarıyla savaşın içine girerler ve filmin başından beri iki zıt dişi karakter olan Natalia ve Markonun karısı (birisi iktidarı diğeri çocuğunu doğururken ölen azize olarak anavatanı temsil eder) filmin üçlü bir döngüye girmesine neden olur.

Marko dostunun teklifiyle komünist partiye üye olur ve bir yaralanmadan sonra Marko ve Blackynin kurduğu undergroundda savaşın bitmesini bekler.Sinema sektörünün en iyi platolarından birinin oluşturulduğu yer altı sahneleri ve yer altında gün geçtikçe yer üstünde ki yaşama benzeyen bir yaşam kurulması ( ağaç dikilmesi v.b ayrıntılar) üstte ve altta bir hayatın kurulmasına neden olur.

Savaşın bitmiş olmasına rağmen, çıkarcı ve iktidarı elinde bulunduran(natalie artık Blackly ile beraberdir) Balackly yer altında ki hayatı devam ettirmeye çalışır,Markoya faşist köpekler hala yurdumuzda diyerek yer altının silah üretimini ülkesinde ki iç savaşta satar.

Politik göndermelere çok sık rastladığımız bir filmdir underground örneğin Blakclynin milletvekili olması fakat her fırsatta aslında yaşattığı fakat ölümünden nemalanıp büstler yaptırdığı ve adına marşlar söyleyip halkı uyuttuğu Markoyu kullanarak ve iktidarın gücü karşısında ezildiği bazı sahneler soğuk savaş döneminin sadece sınırlar arasında değil, sınırlar içerisinde de yaşandığını göstermektedir.

İvan karakteri filmin en sembolik karakteri diyebiliriz çünkü bu karakter film boyunca küçük işlerle uğraşıp(kürdandan klise yapmak, maymunun peşinden koşmak) aslında savaşın içerisinde ki tarafsız sivili canlandırmaktadır ve filmin sonuna doğru intihar sahnesi aslında savaşın sadece sivillere yönelik bir zulüm olduğunu göstermektedir.

Filmin sonuna gelecek olursak, Kusturica filmin başında belirttiği üzere bir zamanlar bir ülke vardır sözünün sonunu getirmektedir.Maymununu arayan İvanın Yugoslavyayı bulamaması ve dışarı çıkan makro ve oğlunun ülkenin tamamen değişmiş olduğunu fark etmelerinin hayli zaman alması yer altında zamanın dışarıdan gerçekten farklı geçtiğinin kanıtıdır.Filmin absürt detaylarından biriside doğan güneşi ay zanneden Markonun çocuğunun 10-15 dakikalık şaşkınlığıdır.

Undergroun filminin önüne geçmek için muhteşem bir müziğe imza atmak gerekir ve bunu Goran Bregovic başarmıştır.Filmin özellikle son sahnesinde(kusturicanın hemen hemen her filminde var olan düğün ve ölüm sahnelerinden birisi) ve ilk sahnelerinde ki hareketli balkan müziği savaşın akıcılığına eşlik etmiştir.

Undergroun tarihte ki pulp fiction,8 mile,godfather ,kill bill vol 2 gibi filmlerle birlikte soundtrackı filmin önüne geçen filmlerden birisidir.İki müthiş adamın (goran bregoviç ve kusturica) ortaklaşa kardeşin kardeşi öldürmediği savaş savaş değildir gerçeğini çok güzel anlattıkları ve Yugoslavya gibi muhteşem bir ülkenin el birliği ile nasıl parçalandığının filmidir.