Polis

Kurt Vonnegut Jr.`den "Bir insanın sadece gerçeklerle yetinmesini aklım almıyor" alıntısıyla başlayan Onur Ünlü`nün ilk uzun metrajlı filmi. Bu söz sadece bu film için değil, Onur Ünlü`nün ileride çektiği filmler içinde kaynak oluşturmuştur bence. Zira izlediğim "beş şehir" ve "celal tan ve ailesinin aşırı acıklı hikayesi" filmlerinde de benzer öğeler var. Her ne kadar filmler doğal olarak konu bakımından farklılık gösterse de işleniş biçimleri aynı. Hatta bunu popülerliği üst düzeyde olan, benimse dizi izlemememe rağmen 10-15 bölüm izleyip bıraktığım Leyla ile mecnun dizisinde de görmek pekala mümkün.

Onur ünlü filmlerinde, tamamen mantıksal ilerlemeler ve kurgularla hareket etmiyor anladığım üzere. Filmlerinin içine hayalcilik katıyor ki, bu da hem bu film hem de diğer filmleri için, bu filmin girişinde yazan alıntıyı doğruluyor. Film hakkındaki yorumları biraz okudum da, film absürd olduğu için eleştirilmiş. Bu, yönetmenin nezdinde bir eleştiri değil ancak övgü olabilir. Çünkü zannımca, onur ünlünün yapmak istediği tam olarak da bu. sen de absürd film, ben diyim kara film(komedi), bir başkası da çıkar sürrealizm der. Ama kim ne derse desin, yönetmen istediğini ortaya koymuş. Bu da benim sevdiğim bir tarz, işleniş olduğu için onur ünlünün filmlerini keyfle izliyorum ama bu filmi, belki de haluk bilginer faktöründen dolayı, daha çok beğendim.

Filmin konusu hakkında söyleyebileceğim çok bir şey yok. Aslında bence hiçbir filmin konusu önemli değildir, ben filmde konudan ziyade nasıl işlendiğine bakıyorum. Ama özellikle bu şekilde işlenmiş bir filmin konusunu burada yazdığında ya da bir yerde anlattığında, film o kadar sıradan, bayağı bir şekle bürünecektir ve bu da filme büyük haksızlık olacaktır.

Orta yaşlı sakallı bir adamın(polisin) filmin henüz başında 4-5 kişiyle kavgaya girişmesi, hani perşembenin gelişi çarşambadan bellidir sözünü aklıma getirdi. Bir de bilmiyorum, yanılıyor olabilirim ama genellikle filmin ilk başındaki sahneler, öyle karakterleri tanıtmak, izleyiciyi filme ısındırmak içindir. Filmin ilk sahnesi, genellikle filmin bütününe etki etmez. Ama bu filmin açılış sahnesi, tüm filmi boylu boyunca etkiliyor. Bilemiyorum bu onur ünlünün içten içe geliştirdiği bir tepki midir yoksa tesadüfi bir şekilde mi böyle olmuştur.

Filmdeki o kadar curcuna, kavga-dövüş, kovalamaca, argo-küfür ve absürdlüğün içine onur ünlünün hayat felsefesi gereği dini öğeleri de çok eğreti durmayacak şekilde, çook göze batırmadan yerleştirmiş olması da takdirimi kazandı.

Oyunculara gelecek olursak, haluk bilginer yine muhtşem oynamış. Zaten bu adamın kötü oynadığı bir yapım hatırlamıyorum ben. Her izleyişimde beni kendisine yeniden hayran bırakıyor. Yine de haluk bilgineri ilk defa böyle komediye yakın bir filmde izlemenin verdiği bir şaşkınlık olmadığı değil filmin ilk başlarında. Ama kısa sürede bu durumu atmamı sağladı ustad. Bunun dışında özgü namal, sermiyan Midyat gibi oyuncuların da rollerine oturduğunu söyleyebilirim. Ama bunlar dışında kısa bir süreliğine de olsa settar tanrıöğen boy göstermiştir ki kısa süreli de olsa haluk bilginer ile beraber oynadığı sahneler beni heyecanlandırmıştır. Hatta son olarak bilginer ve tanrıöğenin bir diyaloğunu da paylaşarak konuyu kapatalım.

Musa rami(h.b.), bi silah satın almak için bir köprü altında tezgah kurmuş satıcının(s.t.) yanına gider.

Musa rami : temiz mi

Satıcı :(gülümseyerek)yeni doğmuş bir orospu çocuğu kadar

Sadece bu diyalog için ben bu filmi severim, seyrederim arkadaş. Ha diyaloğun içini deşmeye kalksam, sabah ederim, orası da ayrı bir mesele tabi:)