Anadolu'nun Kayıp Şarkıları

izlerken bayağı keyif aldım yer yer güldüm güzel bir belgesel

Bu zamana kadar izlemediğime pişman oldum. Gerçekten güzeldi.

İzlerken keyif verdiği gerçek ama sunulan biçimiyle Anadolu’nun Kayıp şarkılarını gün yüzüne çıkaran bir yapım olmaktan çok bu şarkılara kendince yeni bir yorum getiriyor.

Tıpkı Anadolu Ateşi dans topluluğu gibi. Çalışımış edilmiş gösteriler sunuyorlar. Sahnedeki 100 kişi aynı anda başını sağa çevirse görsel olarak çok çekici oluyor. Ama özüne uymayan giyisileri ile kareografileri ile yarattıkları ürün yozlaşmış asimile edilmiş özünden uzaklaştırılmış yeni ama başka bir şey oluyor.

Anadolu’nun Kayıp Şarkıları başlığıyla bir film, olmazsa olmaz bir çok ustanın adı anılmadan yapılıyorsa o yapıt hem eksik hem başka birşeydir. Kendi kültürüne yabancı Kültür Bakanlığı turizm tanıtım filmi gibi bir şey.

Çok kıymetli bir arşivin nasıl çarçur edildiğinin belgeseli aslında. Böyle bakınca başarılı bir belgesel...

Keşke Fatih Akın’ın "Crossing the Bridge" si kadar objektif olsaydı...

izlemeye başladığım anda yüzüme yapışan gülümseme filmin -yada belgeselin- sonuna kadar benimleydi. izleyen herkesin de bir şekilde belirttiği gibi, anadolu'da doğmuş, büyümüş olmanın aslında ne de güzel bir şey olduğunu hatırlatan; sırt çantanı alıp köy köy anadolu'yu dolaşma isteği uyandıran, çok tatlıyız la biz dedirten bir belgeseldi. tek eleştirim: şarkıların pek çoğunda varolan, sonradan eklenmiş enstürman vs'ler; zaman zaman söylenenin ruhuyla uyumsuzdu, amatörceydi. gereksiz bir hareket olmuş kanımca.

Bu kadar güzel ses, güzel insan, güzel topraklar bir filme sığmamış. Keşke devamı çekilebilse.

bu belgesel ne kadar geniş bir kültür mirasına sahip olduğumuzu gösteriyor.türkiyenin farklı illerinde farklı kültürler.diller ve dinler o yörelerin türküleriyle yansıtılmış bizlere. gönül istiyorki keşke imkanım olsada türkiyenin her yöresini gezip tüm o farklı kültürleri ayrı ayrı görsem ve yaşasam. o duyguyu birde ben tatsam. izlediğim çok güzel ve beni duygulandıran bir belgesel olmuş.fırsatınız olursa izlemenizi tavsiye ediyorum

Elimdeki her bilgisayarda ve her bellekte olan, silmeye kıyamadığım, açıp açıp tekrar izlediğim harika eser.

arada bir açıp bakmak-dinlemek için masaüstüme koyduğum ilk film olmuştur kendisi.. bu kadar "ses"i içinde barındırıyor olmasına rağmen, kendisi sinemalara geldiği gibi sessiz sedasız çekti gitti.. evde izledikten sonra, sinemada izlemediğime pişman olduğum az sayıda filmden biri oldu.. ağlattı, güldürdü, düşündürdü.

kısaca, duymamazlıktan gelinmemesi gereken bir belgesel..