Film, Sıradan bir siyah kadının, sıradan işini, sıradan ilişkisini, sıradan hayatını özgün bir şekilde anlatır. Tüm bu sıradanlıkların filme özgün bir şekilde aktarılması filme Altın Aslan ödülünü getirir. Film hizmetçinin Cloe'nun kişisel hayatını anlatırken Cloenun hayatı üzerinden 1970lerdeki Meksikonun politik dönemini, bir aileyi, çiftlerin evliliğini de anlatır.. Yönetmenin Cleonun sıradan hayatına kendi özgün imzasıyla bizi dahil etmesi güzel bir deneyim. Sanırım Cleo'yu oynayan Yalitza Aparicio gerçekten hizmetçilik yapan bir kadın yani aslında Cleo rol yapmıyor, kendisini oynuyor. Yönetmen filmdeki gerçekliği kameranın kesintisiz çekimiyle yaratmış, kameranın kesintisiz çekimiyle doğal gerilim, dram ve gerçeklik dozu yükseltilmiştir. -Spoiler- Doğum sahnesinde gerçeklik, Deniz sahnesiyle doğal gerilim en üst seviyeye çıkarılmış. Yönetmen filmdeki oyuncu tanıtımını da diyalogdan ziyade görüntüyle yapmış. Filmde çok az gördüğümüz Dr.Antonioyu yönetmen araba park etmesiyle tanıtmış, Antonionun nasıl ince hesaplar yapan bir kişi olduğunu arabayı park edişiyle anlarız. Yönetmen Antonionun eşi Sofiayı anlatırken de arabayı park etme imgesini kullanmış. Görüntü gücünün en iyi kullanıldığı sahne ise Noel gecesinde Cleonun içkisini içeceği sahnedir. Cleo tam içecekken bir sarsılma ile Cleo ağzına getirdiği bardak düşer. Bu sahneyi hatırlayan herkes 1971 yılının Cleoya kötü şeyler getireceğini anlamıştır. Yönetmen filmde kurgudan ziyade plan-sekanslara önem vermiş.

Dünyayı omuzlayan kadınların ve omzuna saman çöpü kadar yük almaktan kaçan adamların hikayesini anlatan film. Siyah beyaz aktarılan filmde sadece görüntü değil karakterler de siyah ve beyaz kadar karşıttı. Güçlü kadınlarla gurur duymak bencilliğiyle tiksindiren (söz konusu) erkeklere sövmek için gidip sinemada izlemenizi öneririm.
Tek bir kitabını o evde bırakmayıp 4 çocuğunu düşünmeden terk eden doktor bozuntusu! mutlu olamayacaksın biliyorsun değil mi!

Sinematografi enfes.