Yehuda ve Siyah Mesih

Fred Hampton'ın 21 yaşına kadar yaptığı şeyleri muhtemelen tüm hayatıma sığdıramam. İlham verici bir hikaye. Film de çok iyi bir sinematografiye, oyunculuklara ve müzik kullanımına sahip. Geneline bakıldığında sallanan bazı yerleri var ama sekans sekans değerlendirildiğinde en az 4-5 tane akıllardan silinmeyecek sahne var. Ne kadar beyaz Amerikalıların bir günah çıkartması olsa da Oscar ödüllerine getirdiği değişim de çok değerli. Üstelik bunu olabildiğince tarafsız bir noktada durarak yapması bu filmi özel kılıyor. Yaşanmış olayların gerçekçi bir yansıması olmayı seçip kötüleri ve iyileri karikatürize olacak kadar dip noktalara götürmüyor.

"Black Panther" siyasi oluşumu fakir halklarını doyurmak ve sokaklarda devriye gezip polislerin zorbalığını denetlemek için kuruluyor. Fakat bir süre sonra hem zorunluluktan, hem de devrim ateşinin görece yanlış anlaşılması nedeniyle suç teşkil eden eylemler gerçekleştiriyorlar. Bu eylemler FBI'ın ekmeğine bal sürüyor ve olaylar Fred Hampton'ın 21 yaşındayken devlet tarafından suikaste uğramasına kadar gidiyor. Suikastin geliş aşaması bir araba hırsızı olan Bill O'Neal'ın partiye gammaz olarak sızdırılmasına uzanıyor. Ve film inanılmaz bir sefalet ve baskı altındaki bu insanların yapmak zorunda kaldığı bazı kötü fiilleri sağa veya sola kaymadan veriyor. Bill O'Neal yıllar süren casusluğun ardından FBI tarafından mal sahibi yapılıyor ve yeni bir kimliğe sahip oluyor. Ancak yıllar sonra verdiği röportajla her şeyi açıklığa kavuşturup ardından intihar ediyor.

Elbette bu filmin etkisi Türkiye'den Amerika'yı izleyen birer izleyici olarak oranın yerlisi kadar büyük tesir göstermeyecektir. Ancak size şu açıdan yaklaşmanızı tavsiye edebilirim: Hollywood ve tüm sanatlarda oluşan ırksal değişimi burada defalarca tartıştık. Sizin Türkiye'den izlediğiniz ve tepki verip "ıy sjw" dediğiniz filmlerde siyah insanların olabilmesi için geçen sürede, bu halk gece yarısı uyurken devletin sıktığı 95 mermiyle katlediliyordu. İki yüzlü olduğunun farkındayım ancak değişim için 2-3 tane zottirik popüler kültür karakterinin harcanabileceğini de söyleyebilirim. Zira orada yıllardır okunan kitaplar, izlenen filmler, dinlenen müziklerle oluşturulmuş bir kültür var ve bu kültürün var olan kısmına da katılmak isteyen bir halk var. Çünkü Superman'in ilk filmi 1978 yılında çıktığında da bu insanlar o toplumun bir parçasıydı.