Kayboluş

1960 yapımı meşhur ''sapık'' filmi,tabi ki bu filmden daha iyi ama bu filmde nerdeyse o seviyede bir film..Amerikan emperyalizmden etkilenmiş birisi olarak tabi ki sapık filmi(bu filmi izah etme adına,örnek olsun diye sapık filminden bahsediyorum)daha iyi diyorum ama böyle bir kültürel empoze olmasaydı,bu film sapık filminden daha iyiydi diyebilirdim..Bu filmde öyle gerilim filan yok..Tarantino filmlerindeki gibi sağdan soldan kan da fışkırmıyor..Sapık filmindeki o banyo sahnesi gibi sahnede yok..Sıradan bir film izliyorsunuz ama son bölümde taşlar yerine oturuyor ve bu sıradan ilerleyen filmin aslında fırtına öncesi sessizlik olduğunu anlıyorsunuz..Ciddi bir kader/inanç eleştirisi,ciddi bir toplumsal norm eleştirisi var burada..Bu yönden sapık gibi filmlerden ayrılıyor filmimiz..Karşımızda gerçek bir sapık var ve bu sapık,sapık olduğunun da farkında..Son derece enteresan bir film..Bence bu filmi bu kadar değerli kılan şey yönetmen..Yönetmen flashbackleri çok iyi yapmış..Parçaları çok iyi birleştirmiş..Filmi izledikten bir süre sonra;filmin ne adını,ne de yönetmeni hatırlarım ama filmin tadı damağımda kaldı..10/8

filmin nasıl bir film olduğunu bilmeden kahvaltı yaparken izliyim bari diye açtım(romantik film sanıyordum) tırnaklarımı yiyip gerim gerim gerilerek sonlandırdım.Eğer gündüz vakti bir film sizi bu kadar gerebiliyorsa ve ev ortamından soyutlayabiliyorsa o film başarılıdır-on numaradır-bence.

sosyopatımız neden bunları yaptı gibi derin psikolojik bir tablo çizmemesi hoşuma gitti.Çünkü zaten ortada bir neden yoktu bence.Sadece merak etmişti yapıp yapamayacağını o kadar.Tıpkı balkondan atlarken olduğu gibi.Atlamamasını gerektirecek bir sebebi yoktu.Filmin sonuna kadar rex’in sevgilisini bulacağını düşünüyordum hatta ne yalan söyliyim adamla buluşup konuşmaya başladıklarında buna olan inancım arttı.Adam öyle hesaplı,sakin konuşuyordı ki resmen dinlerken tongaya düşüyorsun.Senin merakının sonuna kadar devam edeceğini bilerek seni kullanıyor çünkü.Ama doğrusu böyle tabutta bitecek bir son da beklememiştim ama en azından o kahveyi içerken "o öldüyse ben de öleceğim o zaman"diyip olası riski göze alması bir nebze rahatlattı.Zaten ömrünün sonuna dek saskia travmasını atlatamayacaktı.

Dünyanın belki de en tehlikeli adamları (adamları diyorum çünkü dişi olanını görmedim, duymadım) SOSYOPATLARdır; çünkü ne zaman ne yapacakları belli olmaz..

Sosyopatlar insanlarla rahatlıkla iletişimde bulunabilirler ancak bu onların kimyalarına ve karakterlerine ters düştüğü için onlarla pek iletişim kurmazlar.

Hedefleri toplumdur..

Toplumdan kurbanlar seçip onlarla küçük oyunlar oynarlar..Bu oyun, kişilerin (karşı) ölümüne kadar gidebilir..

**

...Spoiler...

Filmde kader ağlarının nasıl örüldüğü (bir örümcek ağı gibi) harkülade şekilde gösterilmiştir..

Şans/kader’in raymond’la olan oyunları raymond’ın, kurbanlarını değiştirmek zorunda kalmasına sebep olmuştur..

Seçtiği kurbanların hepsinin ipini çekememiştir raymond’ ; çünkü kader; ona başka kurbanları seçmesi gerektiğini bahşemiştir..

...

Bir sosyopat, toplumun dayatmalarından ve kurallarından nefret eder..

Sosyopat istediği eylemi gerçekleştiremezse aşırı sinirlenebilir ve bu, onun başka yöntemlere (daha sert ve etkili yöntemlere) başvurmasına neden olabilir..

İşini sonuna kadar götürmeyi kendine hedef edinmiştir..

**

Filmin sonunun ne olduğu, ne olacağı *tahminler veya yanılsamaların* önemi yoktur, önemli olan bir sosyopat profili çıkarılmasıdır..

Ve yönetmen de bu profil çıkarma işlemini başarıyla tamamlamıştır .(bence)

* *

’insan ne zaman müthiş bir plan yaparsa, kader denen şey gelip onu bozmakla görevlidir.’