Nerdesin Be Birader?

Coen Kardeşlerin izlediğim filmleri arasında en renkli ve en akıcı filmdi diyebilirim . Big Lebovski ile kıyaslama yapılır mı tam emin değilim , her ne kadar mizah ön plana çıksa da iki filmde ikisini de aynı kategoriye koymakta zorlandım kendi açımdan . Müzikleri ve oyunclulukları olağanüstü olan filmde esprileri anlamak veya kaçırmamak için Amerikan kültürüyle haşır neşir olmak gibi bir durum söz konusu ki filmin zayıf yanı bu olmuş gibi ,çünkü her ne kadar kaliteli bir mizaha sahip olduğu başlangıçtan itibaren aşikar olsa da bazen Fransız kalıyosunuz , tabi işin içine Fransa da girince ... Yok o kadar değil :):) Spoilerla karışık bir yazı olacak ama olsun ;

Everett 'in planına inanarak zincirlerini kırarak cezaevinden kaçan ( tabi kendilerini bağlayan zincirler hala bağlı) Pete ve Delmar'ın talih ve baht , talihsizlik ve bahtsızlıkla dolu yol hikayesi . Tabi tüm olanlar ani ve kesin bir şekilde gerçekleşmekte film boyunca , yani peyderpey kaybediş veya basamak tırmanır gibi bir hedefe ilerleme söz konusu değil . Karakterlerden Everett , daha rasyonel ve mantıklı ; Delmar , akıldan tamamen uzak , yanlış bağdaştırmaları , batıl inançları ama temiz kalbiyle ve kendinden çok çevresine olan ilgisiyle süper egosu baskın ; Pete ise tahmin edilebileceği üzere içgüdüleri en çok baskın olan karakter . Filmin açılışında karelerin köşelerinde bazı simgeler var ; ilk karede - kulak , müzik ikonu , buluttan çıkan yıldırım , çarpraz duran çekiç ve İngiliz anahtarı , ikinci karede - haç işareti , anahtar , Süleyman'ın mührü , bir kek dilimi vs.. 8 farklı kare ve her birinin köşelerine anlamlıca yerleştirilmiş simgeler var . Kısaca değinmek gerekirse , sanatı , inancı , emeği , şansı ,iletişimi , doğayı , kaderi , zaferi simgeleyen ve içlerindeki asıl maksadı da dolaylı yoldan gösteren semboller .( haç ,Süleyman'ın mührü , anahtar [tanrı veya hakikate açılan kapının sembolü] olan karede bir dilim kek size ne anlam çağrıştırır ? )

Filmde vurgu yapılan hususlardan biri cezaevinde aynı kıyafetlerle aynı ezgiyi söyleyip raylardaki taşları kıran mahkumlar ; aynı ezgi ve aynı kıyafetlerle aynı gölde vaftiz edilmeye giden topluluk ; aynı ezgi ve aynı kıyafetlerle ırkçılık denince akla gelen ilk topluluklardan olan Ku Klux Klan'ın gösterilmesi. Bir lider , bir cezalandırıcı önderliğinde benliği kaybetmiş , aynı amaca hizmet eden insanlar nerden bakılırsa bakılsın ,neye inanırsa inansın aslında zincirlerle bağlanmış kölelerdir . İster br suçlu ister bir cemaat üyesi olsun .

Filmin başında kehanetini Everett , Pete ve Delmar'a söyleyen kör adam ( demir yolunda ,sadece çizilen yoldan giden ) aslında kaderin temsilcisi .Film boyunca karşılaştıkları karakterlerle ani iniş ve çıkışlar yaşasalar da gidecekleri en son yer belliydi ,çünkü filmin son karesinde raydan giderken görülen yaşlı ve kör karakterimiz çemberin dışında kalan kişiydi . Üstten görendi , yani ne kadar dolambaçlı olursa olsun eğer hedef ve niyet belliyse girilecek yollar değişebilir ancak kesiştikleri yer ortaktır yolun sonunda. Filmde tesadüfi veya kesişmesi veya çarpışması garanti olaylar bir hayli fazla ; tam olarak neyi vurgulamak istedi film emin değilim ,üstte de dediğim gibi Amerikan kültürüyle ilgili birikim lazım biraz ( Tommy Johnson , George Nelson gibi karakterler , Kuzey - Güney savaşları sonrası toplumdaki değişimler , Büyük Buhran dönemi toplumsal ve kültürel normlar .vs.. ) belki de her karakter o zamanın büyük ülkelerinin politikalarını veya Amerika'nın siyasi , politik ,dini , sanatsal taraflarını ,daha doğrusu metalaştırılmış inanç ve siyasetini temsil ediyo olabilir . Ama kader konusunda söylemek istedikleri gayet güzeldi. Ne tamamen tesadüflerden örülü ne de tarikat öğrencilerinin " bu ne tevafuk şakirt" demesi gibi bir anlaşıyı yoktu , Everett'in sevdiğine kavuşması için kandırdığı Pete ve Delmar'ın işin içinde olması ne dostluktan ne de yetenektendi , sadece o zaman Everett'e zincirle bağlı oluşlarıydı mesela... Güzel filmdi , 2. kez izlenirse daha sağlıklı yorum yapılabilir tabi ki. 8/10