7 yıl önce
Ferris Bueller'le Bir Gün
(1986)Ferris Bueller's Day Off
6.7
113 OYPUAN VER
5
Imdb: 7.8 (386.000 OY)
KONUSU
Ferris her türlü numarayı yapabilen şehirli bir çocuktur. Bir gün okulu kırmaya karar verir. Ferris okulu kırarsa en yakın arkadaşları Cameron ve Sloane da okulu kırmak zorundadır. Cameron isteksizce babasının Ferrari’sini garajdan çıkarmaya ikna olur, ikisi beraber Sloane’ı okuldan almak için bir p
... Devamı
Ferris her türlü numarayı yapabilen şehirli bir çocuktur. Bir gün okulu kırmaya karar verir. Ferris okulu kırarsa en yakın arkadaşları Cameron ve Sloane da okulu kırmak zorundadır. Cameron isteksizce babasının Ferrari’sini garajdan çıkarmaya ikna olur, ikisi beraber Sloane’ı okuldan almak için bir plan kurarlar. Öğrencilerin kuşkucu müdürü Ed Rooney Ferris hakkındaki her şeyi biliyordur, ama onu bir türlü yakalayamaz. Ferris’in kız kardeşi Jeanie de kardeşinin yaptığı numaralardan başı belaya girmeden kurtulmasından dolayı kızgındır, onun yaptığı numaralar işe yaramamaktadır. Bunun da ötesinde Ferris anne babasının gözünde bir "melek"tir. Bu Ferris’in boş günüdür, bu günün tadını çıkarmak için dışarıdadır, ve çıkarır da!
-
John Hughes
Yönetmen
OYUNCULAR
Tüm Oyuncular ve Teknik Ekip
Ferris Bue...
Cameron Frye
Sloane Pet...
Ed Rooney
Jeanie Bue...
Katie Bueller
Tom Bueller
Grace, Sch...
YORUM YAZ
YENİ YORUMLAR
Tüm Yorumlar
80’lerdeki ’’Amerikan Rüyası’nı canlandırma’’ amacıyla çekilmiş olduğunu düşündürten, zenginlik, rahatlık, yüksek binalar, gökdelenler, tertemiz sokaklar, neşeli insanlar, karnaval, sanat müzesindeki dünyanın biricik eserleri, mutlu zenciler, zencilerle eşit(!) bir toplum kurmuş o beyazların rüya ülkesi imajını parlatan hafif kapitalizm propagandası da yapan bir film...
Ama 80’lerde sağlam filmler yapıldığını da bildiğim için yine de o kadar üzüntüye kapılmıyorum.
Filmdeki salakça sahneleri ilerlete ilerlete izledim. Bu filmi başucuna alanlara ise daha ne diyebilirim ki???
Önerim; Evde Tek Başına serisini de başucuna alsınlar.
Ama 80’lerde sağlam filmler yapıldığını da bildiğim için yine de o kadar üzüntüye kapılmıyorum.
Filmdeki salakça sahneleri ilerlete ilerlete izledim. Bu filmi başucuna alanlara ise daha ne diyebilirim ki???
Önerim; Evde Tek Başına serisini de başucuna alsınlar.
Çok kral bir film. Herkese sakin kafayla izlesin diyorum.Haa bu arada unutmadan ’Save Ferris’
Ferris Bueller İle Felekten Bir Gün
Gençlik filmleri söz konusu olduğunda, türün en başarılı yönetmeni olma özelliğini hala elinde bulunduran John Hughesun klasiklerinden Ferris Buellers Day Off hem geçtiği dönemi yansıtmak, hem de izleyiciyi eğlendirmek açısından kusursuz bir örnek. Özellikle Anglo-sakson ülkelerde hem izleyici hem de eleştirmen saflarında tutkulu hayranlara sahip olduğunu eklemekte fayda var.
80li yılların gençlik komedilerinin hangi açılardan farklı olduklarına, Hughesun bir yazar/yönetmen/yapımcı olarak tür içerisinde sahip olduğu yerin önemine ister istemez değineceğim ama öncelikle filmin hikayesini bir hatırlayalım. Ferris Bueller (Matthew Broderick) sevgi görme konusunda sorunu olmayan, sevimli mi sevimli bir lise öğrencisidir. Ebeveynleri, en yakın arkadaşı Cameron (Alan Rock) ve elbette sevgilisi Sloane (Mia Sara); hepsi Ferrise bayılırlar. Sadece onlarla kalsa iyi Fe ... Devamı
Gençlik filmleri söz konusu olduğunda, türün en başarılı yönetmeni olma özelliğini hala elinde bulunduran John Hughesun klasiklerinden Ferris Buellers Day Off hem geçtiği dönemi yansıtmak, hem de izleyiciyi eğlendirmek açısından kusursuz bir örnek. Özellikle Anglo-sakson ülkelerde hem izleyici hem de eleştirmen saflarında tutkulu hayranlara sahip olduğunu eklemekte fayda var.
80li yılların gençlik komedilerinin hangi açılardan farklı olduklarına, Hughesun bir yazar/yönetmen/yapımcı olarak tür içerisinde sahip olduğu yerin önemine ister istemez değineceğim ama öncelikle filmin hikayesini bir hatırlayalım. Ferris Bueller (Matthew Broderick) sevgi görme konusunda sorunu olmayan, sevimli mi sevimli bir lise öğrencisidir. Ebeveynleri, en yakın arkadaşı Cameron (Alan Rock) ve elbette sevgilisi Sloane (Mia Sara); hepsi Ferrise bayılırlar. Sadece onlarla kalsa iyi Fe ... Devamı
Ferris Bueller İle Felekten Bir Gün
Gençlik filmleri söz konusu olduğunda, türün en başarılı yönetmeni olma özelliğini hala elinde bulunduran John Hughesun klasiklerinden Ferris Buellers Day Off hem geçtiği dönemi yansıtmak, hem de izleyiciyi eğlendirmek açısından kusursuz bir örnek. Özellikle Anglo-sakson ülkelerde hem izleyici hem de eleştirmen saflarında tutkulu hayranlara sahip olduğunu eklemekte fayda var.
80li yılların gençlik komedilerinin hangi açılardan farklı olduklarına, Hughesun bir yazar/yönetmen/yapımcı olarak tür içerisinde sahip olduğu yerin önemine ister istemez değineceğim ama öncelikle filmin hikayesini bir hatırlayalım. Ferris Bueller (Matthew Broderick) sevgi görme konusunda sorunu olmayan, sevimli mi sevimli bir lise öğrencisidir. Ebeveynleri, en yakın arkadaşı Cameron (Alan Rock) ve elbette sevgilisi Sloane (Mia Sara); hepsi Ferrise bayılırlar. Sadece onlarla kalsa iyi Ferrisi gittiği okuldaki hatta yaşadığı kasabadaki herkes tanır ve sever. Ancak iki kişi bu kalabalık grubun dışında kalmaktadır. Ferrisin kız kardeşi Jeanie (Jennifer Grey) ve devam ettiği okulun müdürü Ed Rooney (Jeffrey Jones). Jeanie kardeşini sevmez, çünkü onun çevirdiği dolaplardan, sık sık okulu astığından haberdardır. Ferrisin tüm bu haytalıklardan sıyrılması, üstüne üstlük gördüğü yoğun sevgi Jeanieyi kıskançlık krizlerine sürükler. Ed Rooney ise öğrencisinin devamsızlıklarının ardında bir bit yeniği olduğunu düşünen diğer kişidir. Bu nedenle Ferrisi suçüstü yakalamak için kolları sıvar.
Ancak Ferris Bueller hiç kolay lokma değildir. Dersleri pek iplemese bile, okul kırmak ve insanları kandırmak konusunda üzerine yoktur. Bilgisayarı, synthesizerı ve kurduğu envai çeşit düzenek yardımıyla dışarıda deli gibi eğlenerek geçireceği bir günde, herkesi hasta şekilde evde yattığına inandırır. Ferris bu önemli günde arkadaşı Cameron ve sevgilisi Sloanei de yanına katar. Üçlü tüm gün boyunca şehri gezer ve pek çok kez yakalanmanın ucundan döner.
Özetlediğim hikayeden de anlaşılacağı üzere, Ferris Buellers Day Off tek gün içerisinde geçen bir film. Haliyle karakteri tanımak için normal şartlarda- çok fazla zamanımız yok. Ancak daha önce The Breakfast Clubda benzer bir yapıyı deneyen Hughes, senaryosunu-filmini ufak detaylarla zenginleştiriyor. Böylece yeri geldiğinde bir replik ve ya bir mimik bile kafamızda karakterle ilgili kalacak soru işaretlerine cevap olma görevini üstlenebiliyor. Diğer yandan filmin içine girebilmeniz için Ferris Bueller karakterini benimsemeniz gerekiyor. Hughes bu duruma da gayet yerinde bir çözüm getiriyor. Filmin ilk sahnelerinden başlayarak Ferrisi kameraya karşı konuşturarak, başka bir deyişle dördüncü duvarı kaldırarak bizleri onunla baş başa bırakıyor. Eh, bir de bu rolde Matthew Broderick gibi bir şirinlik muskası olunca gel de Ferris Buellerı sevme
Ferris Buellerı sevdik, karakterleri tanıyıp iyisiyle kötüsüyle bağrımıza bastık, hikayeyi de eğlenceli buluyoruz Ancak filmi özel kılan sebepler bunlarla sınırlı değil elbette. Ferris Buellers Day Off çekildiği dönemi o kadar iyi tanımlayan bir film ki, günün birinde 80ler nasıl bir şeydi? gibi bir soruyla karşılaşırsanız, soru sahibine cevap olarak bu filmi önerebilirsiniz. Öncelikle Ferris Buellerın hayat felsefesine bakalım: Ferris filmin hemen başlarında izleyicileri muhatap alarak yaptığı bir konuşmada, her türlü izmin karşısında olduğunu belirtiyor ve sadece kendisine inandığını söylüyor. 80ler sonrası gençliğin apolitikliğini, aynı zamanda herhangi bir değer ve ya idealden önce bireysel refahın geldiği, benin bize fark attığı, fazlasıyla bencil ve muhafazakar, kapitalizmin tavan yaptığı bu dönemi tanımlamak görevini eksiksiz şekilde yerine getiren bir saptama bu. Ancak Hughes kesinlikle 80lerin bu yönünü kutsamıyor. Tıpkı The Breakfast Clubda kalbi henüz ölmemiş yeni yetmelere destek çıktığı gibi, burada da Ferrisin tarafını tutuyor. Ferrisin hedonizmi ise zamanla sisteme karşı duran ve gerek sevimliliği, gerekse masumiyeti elden bırakmayan anarşist bir tavıra dönüşüyor. Hughes o yıllarda çektiği diğer gençlik filmlerinde olduğu gibi, yetişkinlerin ve yeni yetmelerin dünyalarını birbirinden bütünüyle ayırıyor. Yetişkinleri karşı durulası sistemle özdeşleştirirken, dönemin tüm olumsuz özelliklerinin kabahatini de oy verme yetisine sahip bu kitlenin omuzlarına yüklüyor sanki. Dolayısıyla Ferris ve onu yakalamaya çalışan okul müdürü Rooney arasındaki kedi-fare oyunu bir eğlencelikten fazlasını ifade ediyor. Finalde üstü başı yırtılmış şekilde başka bir deyişle sahip olduğu otoriteyi ve statüyü kaybetmiş olarak- okul servisine binmek durumunda kalan Rooneynin öğrencilerle yan yana gelmesiyle oluşan kontrast ise, sınıfsal ayrıma kadar uzanacak bir çağrışım zincirini harekete geçiriyor. Bu bağlamda Ferrisin rahatlamasını sağlamaya çalıştığı arkadaşı Cameron da filmde anahtar bir rol üstleniyor. Garajındaki 61 model Ferrariye oğlundan daha fazla önem veren babasının otoriter tavrı, Cameronı içine kapanık ve özgüveni eksik birine dönüştürmüş. Ancak filmin yetişkinler dünyasına karşı olan tavrı, Cameronın aydınlanması sürecinde de kendisini gösteriyor. Cameron pek kıymetli Ferrariyi hurdaya çevirdiğinde, yepyeni bir karakter olarak adeta yeniden doğuyor.
Çekildiği dönemi tanımlarken sadece sosyolojik ve ya bir düzlemden gitmeyen Ferris Buellers Day Off, 80lerin popüler kültürüne ait pek çok öğenin cirit attığı bir film. Ferrisin MTV ekranlarından fırlamış bir kolaja benzeyen odası bile tek başına dikkate değer. Diğer yandan filmin kendine has argosu, karakterlerin kıyafetleri ve soundtrackte kullanılan şarkılar (Yellodan Oh Yeah ve Dream Academynin The Smiths coverı Please Please Please Let Me Get What I Want özellikle öne çıkıyor) da yine bu dönemin belirleyici özelliklerinin etkisinde.
Günümüzde çekilen gençlik filmlerinin belki de en büyük eksiği olan, geçtiği dönemin ve hitap ettiği kitlenin alışkanlıklarını, ilgi alanlarını, özelliklerini yansıtmaktan uzak düşmesi bu filmde kesinlikle söz konusu değil. Daha önce de söylediğim gibi Ferris Buellers Day Off yeri geldiğinde İşte 80ler böyle bir şeydi, diye meraklısına gösterilebilecek bir film. 80li yıllarda çekilmiş çoğu gençlik filminin, özellikle de John Hughes imzasını taşıyanların, en ayırt edici özelliği de bu olsa gerek. Her biri o dönemin ruhunu eksiksiz şekilde yansıtmakta. 2010 yılına geldiğimiz şu günlerde geriye baktığımızda bu türün en parlak döneminin 80 ile 90lar arasında kaldığını ve sahip olduğu nitelikleri düşürdüğünü görüyoruz.
İşte tüm bu nedenler Ferris Buellers Day Offu çoğu 80ler gençlik komedisi gibi sinema tarihinde farklı bir noktaya yerleştiriyor ve filme kendi hayran kitlesini kazandırıyor. Çekildiği yıllarda büyük ilgi gören ve daha sonra bir televizyon dizisiyle devam eden Ferrisin maceraları farklı düzlemlerde bizlere önemli şeyler söylüyor ve ya hatırlatıyor. Dolayısıyla bu John Hughes klasiğinden geriye kalanlar Twist and Shout ile anılan bir geçit töreni, son derece iyi çekilmiş naif bir müze gezisi, Charlie Sheenin aradan geçen onca yıla rağmen akıllardan çıkmayan kısa rolü ve Matthew Broderickin müthiş performansından çok daha fazla. Kaldı ki bu saydıklarım bile filmi defalarca kez izlemek için yeterli.
Gençlik filmleri söz konusu olduğunda, türün en başarılı yönetmeni olma özelliğini hala elinde bulunduran John Hughesun klasiklerinden Ferris Buellers Day Off hem geçtiği dönemi yansıtmak, hem de izleyiciyi eğlendirmek açısından kusursuz bir örnek. Özellikle Anglo-sakson ülkelerde hem izleyici hem de eleştirmen saflarında tutkulu hayranlara sahip olduğunu eklemekte fayda var.
80li yılların gençlik komedilerinin hangi açılardan farklı olduklarına, Hughesun bir yazar/yönetmen/yapımcı olarak tür içerisinde sahip olduğu yerin önemine ister istemez değineceğim ama öncelikle filmin hikayesini bir hatırlayalım. Ferris Bueller (Matthew Broderick) sevgi görme konusunda sorunu olmayan, sevimli mi sevimli bir lise öğrencisidir. Ebeveynleri, en yakın arkadaşı Cameron (Alan Rock) ve elbette sevgilisi Sloane (Mia Sara); hepsi Ferrise bayılırlar. Sadece onlarla kalsa iyi Ferrisi gittiği okuldaki hatta yaşadığı kasabadaki herkes tanır ve sever. Ancak iki kişi bu kalabalık grubun dışında kalmaktadır. Ferrisin kız kardeşi Jeanie (Jennifer Grey) ve devam ettiği okulun müdürü Ed Rooney (Jeffrey Jones). Jeanie kardeşini sevmez, çünkü onun çevirdiği dolaplardan, sık sık okulu astığından haberdardır. Ferrisin tüm bu haytalıklardan sıyrılması, üstüne üstlük gördüğü yoğun sevgi Jeanieyi kıskançlık krizlerine sürükler. Ed Rooney ise öğrencisinin devamsızlıklarının ardında bir bit yeniği olduğunu düşünen diğer kişidir. Bu nedenle Ferrisi suçüstü yakalamak için kolları sıvar.
Ancak Ferris Bueller hiç kolay lokma değildir. Dersleri pek iplemese bile, okul kırmak ve insanları kandırmak konusunda üzerine yoktur. Bilgisayarı, synthesizerı ve kurduğu envai çeşit düzenek yardımıyla dışarıda deli gibi eğlenerek geçireceği bir günde, herkesi hasta şekilde evde yattığına inandırır. Ferris bu önemli günde arkadaşı Cameron ve sevgilisi Sloanei de yanına katar. Üçlü tüm gün boyunca şehri gezer ve pek çok kez yakalanmanın ucundan döner.
Özetlediğim hikayeden de anlaşılacağı üzere, Ferris Buellers Day Off tek gün içerisinde geçen bir film. Haliyle karakteri tanımak için normal şartlarda- çok fazla zamanımız yok. Ancak daha önce The Breakfast Clubda benzer bir yapıyı deneyen Hughes, senaryosunu-filmini ufak detaylarla zenginleştiriyor. Böylece yeri geldiğinde bir replik ve ya bir mimik bile kafamızda karakterle ilgili kalacak soru işaretlerine cevap olma görevini üstlenebiliyor. Diğer yandan filmin içine girebilmeniz için Ferris Bueller karakterini benimsemeniz gerekiyor. Hughes bu duruma da gayet yerinde bir çözüm getiriyor. Filmin ilk sahnelerinden başlayarak Ferrisi kameraya karşı konuşturarak, başka bir deyişle dördüncü duvarı kaldırarak bizleri onunla baş başa bırakıyor. Eh, bir de bu rolde Matthew Broderick gibi bir şirinlik muskası olunca gel de Ferris Buellerı sevme
Ferris Buellerı sevdik, karakterleri tanıyıp iyisiyle kötüsüyle bağrımıza bastık, hikayeyi de eğlenceli buluyoruz Ancak filmi özel kılan sebepler bunlarla sınırlı değil elbette. Ferris Buellers Day Off çekildiği dönemi o kadar iyi tanımlayan bir film ki, günün birinde 80ler nasıl bir şeydi? gibi bir soruyla karşılaşırsanız, soru sahibine cevap olarak bu filmi önerebilirsiniz. Öncelikle Ferris Buellerın hayat felsefesine bakalım: Ferris filmin hemen başlarında izleyicileri muhatap alarak yaptığı bir konuşmada, her türlü izmin karşısında olduğunu belirtiyor ve sadece kendisine inandığını söylüyor. 80ler sonrası gençliğin apolitikliğini, aynı zamanda herhangi bir değer ve ya idealden önce bireysel refahın geldiği, benin bize fark attığı, fazlasıyla bencil ve muhafazakar, kapitalizmin tavan yaptığı bu dönemi tanımlamak görevini eksiksiz şekilde yerine getiren bir saptama bu. Ancak Hughes kesinlikle 80lerin bu yönünü kutsamıyor. Tıpkı The Breakfast Clubda kalbi henüz ölmemiş yeni yetmelere destek çıktığı gibi, burada da Ferrisin tarafını tutuyor. Ferrisin hedonizmi ise zamanla sisteme karşı duran ve gerek sevimliliği, gerekse masumiyeti elden bırakmayan anarşist bir tavıra dönüşüyor. Hughes o yıllarda çektiği diğer gençlik filmlerinde olduğu gibi, yetişkinlerin ve yeni yetmelerin dünyalarını birbirinden bütünüyle ayırıyor. Yetişkinleri karşı durulası sistemle özdeşleştirirken, dönemin tüm olumsuz özelliklerinin kabahatini de oy verme yetisine sahip bu kitlenin omuzlarına yüklüyor sanki. Dolayısıyla Ferris ve onu yakalamaya çalışan okul müdürü Rooney arasındaki kedi-fare oyunu bir eğlencelikten fazlasını ifade ediyor. Finalde üstü başı yırtılmış şekilde başka bir deyişle sahip olduğu otoriteyi ve statüyü kaybetmiş olarak- okul servisine binmek durumunda kalan Rooneynin öğrencilerle yan yana gelmesiyle oluşan kontrast ise, sınıfsal ayrıma kadar uzanacak bir çağrışım zincirini harekete geçiriyor. Bu bağlamda Ferrisin rahatlamasını sağlamaya çalıştığı arkadaşı Cameron da filmde anahtar bir rol üstleniyor. Garajındaki 61 model Ferrariye oğlundan daha fazla önem veren babasının otoriter tavrı, Cameronı içine kapanık ve özgüveni eksik birine dönüştürmüş. Ancak filmin yetişkinler dünyasına karşı olan tavrı, Cameronın aydınlanması sürecinde de kendisini gösteriyor. Cameron pek kıymetli Ferrariyi hurdaya çevirdiğinde, yepyeni bir karakter olarak adeta yeniden doğuyor.
Çekildiği dönemi tanımlarken sadece sosyolojik ve ya bir düzlemden gitmeyen Ferris Buellers Day Off, 80lerin popüler kültürüne ait pek çok öğenin cirit attığı bir film. Ferrisin MTV ekranlarından fırlamış bir kolaja benzeyen odası bile tek başına dikkate değer. Diğer yandan filmin kendine has argosu, karakterlerin kıyafetleri ve soundtrackte kullanılan şarkılar (Yellodan Oh Yeah ve Dream Academynin The Smiths coverı Please Please Please Let Me Get What I Want özellikle öne çıkıyor) da yine bu dönemin belirleyici özelliklerinin etkisinde.
Günümüzde çekilen gençlik filmlerinin belki de en büyük eksiği olan, geçtiği dönemin ve hitap ettiği kitlenin alışkanlıklarını, ilgi alanlarını, özelliklerini yansıtmaktan uzak düşmesi bu filmde kesinlikle söz konusu değil. Daha önce de söylediğim gibi Ferris Buellers Day Off yeri geldiğinde İşte 80ler böyle bir şeydi, diye meraklısına gösterilebilecek bir film. 80li yıllarda çekilmiş çoğu gençlik filminin, özellikle de John Hughes imzasını taşıyanların, en ayırt edici özelliği de bu olsa gerek. Her biri o dönemin ruhunu eksiksiz şekilde yansıtmakta. 2010 yılına geldiğimiz şu günlerde geriye baktığımızda bu türün en parlak döneminin 80 ile 90lar arasında kaldığını ve sahip olduğu nitelikleri düşürdüğünü görüyoruz.
İşte tüm bu nedenler Ferris Buellers Day Offu çoğu 80ler gençlik komedisi gibi sinema tarihinde farklı bir noktaya yerleştiriyor ve filme kendi hayran kitlesini kazandırıyor. Çekildiği yıllarda büyük ilgi gören ve daha sonra bir televizyon dizisiyle devam eden Ferrisin maceraları farklı düzlemlerde bizlere önemli şeyler söylüyor ve ya hatırlatıyor. Dolayısıyla bu John Hughes klasiğinden geriye kalanlar Twist and Shout ile anılan bir geçit töreni, son derece iyi çekilmiş naif bir müze gezisi, Charlie Sheenin aradan geçen onca yıla rağmen akıllardan çıkmayan kısa rolü ve Matthew Broderickin müthiş performansından çok daha fazla. Kaldı ki bu saydıklarım bile filmi defalarca kez izlemek için yeterli.
Hasta olup da işe gitmedigim gunun sabahına neşe katmış guzel film. özellikle sonundaki karnaval sahnesi meşhurdur..
Ferris Bueller'le Bir Gün filmine Benzer Film ekliyorsun.
Ferris Bueller'le Bir Gün filmini Kategorize ediyorsun.
Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.
Ferris Bueller'le Bir Gün filmine Konu ekliyorsun.
FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
Arama sonuçları
Bu filmi izleyen 20 kişi
Kullanıcı Bulunamadı...
ÜYE OL