Dracula

Efsaneye tanıklık etmek...

Bela Lugosi'nin karizmasından mı başlasam, bayıldığım ayna sekansından mı bilemedim. Ya da 1931 filan ama vampir vampirdir demekle mi...

Öncelikle vampirlerin nereden nereye geldiğine bakarsak. Dracula ile Twilight arasındaki farka bakmak yeterli. Korku sineması, çoğunlukla sömürüye açık bir türdür. Yeniden çevrimlerden, dönemsel uyarlamalara kadar. Efsanevi karakterlerin farklı oyuncularla canlandırılması da cabası.

Filme gelirsek. Bir diş sarımsak ile izledim. Ne olur ne olmaz diye. Yetmiş beş dakika su gibi aktı. Tamam aman aman bir sinema olayı değil zamanımıza göre ama farklı unsurlarıyla takdire şayan. Üstelik hayli keyifli. Bir tek haç çıkarma sahnelerinde, vampir efendilerin tedirginliğinde, kaçışında baya güldüm. Onun dışında, Lugosi'nin bakışları beni de etki altına aldı.

Sanırım klasik bir uyarlama film. Stoker'ın romanından.

İzlediğim en can alıcı fırtına sahnelerinden birini de görmek hoş oldu.

Dracula, entelektüel, karizmatik bir karakter; bir katilden öte. Vampir külliyatı da iki sivri dişten çok daha fazlası. Filmde hiç sivri diş geçmiyordu galiba ama problem de o dişi göstermeden vampiri anlatmak. Sinemanın aynı zamanda göstermeme sanatı da olduğu gibi...