11 yıl önce
8
180 OYPUAN VER
5
Imdb: 8.3 (87.318 OY)
KONUSU
Kanji Watanabe, genç yaşta dul kalmış bir adamdır. İkinci bir izdivaç yapmayan Kanji, üzerine titrediği oğlunu tek başına büyütmeyi tercih etmiştir. Aradan yıllar geçmiş, oğlu büyümüş ve evlenmiş, kendisi de zamanla terfi ederek; belediyenin, halkla ilişkiler şube şefliğine kadar yükselmiştir. Bürok
... Devamı
Kanji Watanabe, genç yaşta dul kalmış bir adamdır. İkinci bir izdivaç yapmayan Kanji, üzerine titrediği oğlunu tek başına büyütmeyi tercih etmiştir. Aradan yıllar geçmiş, oğlu büyümüş ve evlenmiş, kendisi de zamanla terfi ederek; belediyenin, halkla ilişkiler şube şefliğine kadar yükselmiştir. Bürokrasi değirmeni, Kanji nin kocaman umutlarını öğüteli yirmi sene olmuştur. Dairenin ve diğer dairelerin çalışanları gibi, Kanji de aslında yirmi senedir hiçbir şey yapmamaktadır. İmza atmak, kayıt tutmak ve kayıtları, bir daha dikkate almamak üzere arşivlemek dışında
Kanji nin iş hayatı, bulunduğu pozisyonu, oturduğu şef koltuğunu korumak üzerine şekillenmiştir. O da hiçbir şey yapmamayı gerektirmektedir. Zaten Kanji de istese bile bir şey yapacak gücü olmadığını, genç yaşında öğrenmiştir. Zampara bir adam olmayan Kanji, özel hayatını tümüyle oğluna adamıştır. Oğlu koca adam olup evlenmesine rağmen, kendisini hala küçük bir çocuğun babası sanmaktadır. Değişimi ve gerçekleri görebilse; ne yapacağını, nereye gideceğini bilemeyeceği kocaman bir boşluğa düşecektir
Kanji nin hayatındaki tek yenilik, ara ara kendisini hissettiren ve giderek artan mide ağrılarıdır. Doktora giden Kanji, muayene sırası beklerken; başka bir hastadan doktorun koyacağı teşhisin mealini öğrenir. Doktorlar, kimseye öleceğini söylememektedirler. Muayene sonucunda doktorun Kanji ye koyduğu teşhis uysal ülserdir. Fakat Kanji, muayene sırasını beklerken uysal ülserin, yaşayacak en fazla üç ay daha olduğunu öğrenmiştir. Doktordan farklı bir frekansta ölüm ilanını dinleyen Kanji nin aklına ilk gelen yine oğlu olur
Eve gittiğinde ise babasının evde olmadığını sanarak eşiyle konuşan oğlunun, kendisinin emekli ikramiyesiyle neler yapmak istediğini öğrenir. Kanji, düştüğü karanlık çukurda bir yandan ömrünü neler uğruna harcadığını görerek pişmanlığı çok acı bir biçimde tadacak, diğer yandan ise hayatın her köşesinde, ruhunu ısıtacak bir ışık ile ölürken bile tutunacağı bir amaç arayacaktır
Kanji nin iş hayatı, bulunduğu pozisyonu, oturduğu şef koltuğunu korumak üzerine şekillenmiştir. O da hiçbir şey yapmamayı gerektirmektedir. Zaten Kanji de istese bile bir şey yapacak gücü olmadığını, genç yaşında öğrenmiştir. Zampara bir adam olmayan Kanji, özel hayatını tümüyle oğluna adamıştır. Oğlu koca adam olup evlenmesine rağmen, kendisini hala küçük bir çocuğun babası sanmaktadır. Değişimi ve gerçekleri görebilse; ne yapacağını, nereye gideceğini bilemeyeceği kocaman bir boşluğa düşecektir
Kanji nin hayatındaki tek yenilik, ara ara kendisini hissettiren ve giderek artan mide ağrılarıdır. Doktora giden Kanji, muayene sırası beklerken; başka bir hastadan doktorun koyacağı teşhisin mealini öğrenir. Doktorlar, kimseye öleceğini söylememektedirler. Muayene sonucunda doktorun Kanji ye koyduğu teşhis uysal ülserdir. Fakat Kanji, muayene sırasını beklerken uysal ülserin, yaşayacak en fazla üç ay daha olduğunu öğrenmiştir. Doktordan farklı bir frekansta ölüm ilanını dinleyen Kanji nin aklına ilk gelen yine oğlu olur
Eve gittiğinde ise babasının evde olmadığını sanarak eşiyle konuşan oğlunun, kendisinin emekli ikramiyesiyle neler yapmak istediğini öğrenir. Kanji, düştüğü karanlık çukurda bir yandan ömrünü neler uğruna harcadığını görerek pişmanlığı çok acı bir biçimde tadacak, diğer yandan ise hayatın her köşesinde, ruhunu ısıtacak bir ışık ile ölürken bile tutunacağı bir amaç arayacaktır
-
Akira Kurosawa
Yönetmen
OYUNCULAR
Tüm Oyuncular ve Teknik Ekip
Kanji Wata...
Sakai
Mitsuo, so...
Ohara
Toyo
Kimura
Noguchi
Subordinat...
YORUM YAZ
POPÜLER YORUMLAR
"İnsanlardan nefret etme lüksüne sahip değilim. O kadar ömrüm yok!" Bu sözlerbeni en çok etkileyen kısım oldu. Kapıldığımız ve bizi körleştiren, ruhsuzlaştıran koşturmacada aslında yaşamayı nasıl da unuttuğumuzu aklımıza getirir. İzledikten sonra pilli bir oyuncak almak, pamuk şekeri yemek ya da salıncağa binmek istersiniz.
sadece büyük bir film değil, aynı zamanda başlı başına büyük bir olaydır. çevreye ve zamana en iyi şekilde uyum sağlamak, çağın her türlü insanın gereksinimlerini karşılayan sisteminde bir demirbaş görevdir ama aynı zamanda kuklanın en klişe eylemidir. sistem senin ağzına ekmeğini verir, sırtını sıvazlar ve senden sorgulamadan tıkır tıkır çalışan bir makine yaratır. her devrin kendine göre yöntemleri vardır. her devir insanı kendi silahlarıyla sömürür. bu esnada gerçekte yaşarken ne yapmamız gerektiğini unuturuz ve bu savaş gibi görünen yaşama eğreti de olsa tutunmaya çalışırız. kurosawa aslında bu fasit dairenin sonu olmadığını bilir ama gene de parmağını kaldırır ve hiç umudunu yitirmediği insanlar arasından birini seçerek örnek gösterir. hiç değilse sizin sayenizde başkaları yaşasın. yaşamak bir farkında olma durumuysa eğer.
YENİ YORUMLAR
Tüm Yorumlar
bizlere açgözlülüğün kötü olduğu öğretildi, fakat bu artık eskidi. açgözlülük bir erdemdir.
özellikle hayata karşı açgözlülük.
hadi gidelim.
boşa geçirdiğin hayatı düzeltmeye gidelim.
özellikle hayata karşı açgözlülük.
hadi gidelim.
boşa geçirdiğin hayatı düzeltmeye gidelim.
Akira Kurosawa'dan muhteşem bir şaheser. Hala etkisinden çıkabilmiş değilim. Bürokrasiye gönderdiği eleştiriler ve hayatı sorgulatan yönleriyle çok güçlü olan bu filmi mutlaka izlemelisiniz. İnanılmaz bir mükemmellik.
Çaresizce ölümünü beklemek yerine hayata dönmek bir doğum günü şarkısıyla. Ben tek başıma ne yapabilirim veya amaan böyle gelmiş böyle gider diye düşündüğümüz her an hatırımıza gelmeli Watanabe.
İnsan ölme eylemini kendisine yakıştıramaz ve bu nedenle de hep yaşayacak gibi erteler hayatı, sonra da yaşamanın ne olduğunu bile bilemeden veda eder dünyaya. Watanabe ölüydü dirilmesi için hayatla karşılaşması gerekti, karşılaştı ve sadece beş ay hayatta kalabildi.
Sonuçta "Hepimiz ölecek yaştayız."
İnsan ölme eylemini kendisine yakıştıramaz ve bu nedenle de hep yaşayacak gibi erteler hayatı, sonra da yaşamanın ne olduğunu bile bilemeden veda eder dünyaya. Watanabe ölüydü dirilmesi için hayatla karşılaşması gerekti, karşılaştı ve sadece beş ay hayatta kalabildi.
Sonuçta "Hepimiz ölecek yaştayız."
İzlemekte geç kaldığım bir başyapıt
Yükümlülüklerin altında kendisini unutan , bir nevi mumyalaşan yaşayan bir ceset olmayın !
" Hayat kısa kuşlar uçuyor " Ruh genç hissetmek istiyor ama nafile .. yetemiyor ..
İnsanlar yaşı ve güzelliği değil , daima ruhu kıskanırlar !!
Filmin siyasi boyutuna işleyişine değinmiyorum ,
küçük bir azınlığın neye gücü yeter ki .. Göz görür , devran döner .
" Hayat kısa kuşlar uçuyor " Ruh genç hissetmek istiyor ama nafile .. yetemiyor ..
İnsanlar yaşı ve güzelliği değil , daima ruhu kıskanırlar !!
Filmin siyasi boyutuna işleyişine değinmiyorum ,
küçük bir azınlığın neye gücü yeter ki .. Göz görür , devran döner .
Japonların ne kadar ifadesiz insanlar olduklarını gözden geçirince gerçekten inanılmaz bir şey var; daha önce hayatımda hiç başroldeki adam kadar çaresiz bakan bir adam görmemiştim.
film fazlasıyla güzel, biraz uzatılmış ama alışkınsanız çok yormaz.alışık olduğumuz konuların işlenişinin ne kadar tatlı olabileceğini hatırlatmadı değil.
ama gene de hep başrolle hatırlayacağım sanırsam bu filmi.
film fazlasıyla güzel, biraz uzatılmış ama alışkınsanız çok yormaz.alışık olduğumuz konuların işlenişinin ne kadar tatlı olabileceğini hatırlatmadı değil.
ama gene de hep başrolle hatırlayacağım sanırsam bu filmi.
Tahmininizden daha fazla mizah bulacağınız, akıcı üslubu olan kaliteli bir senaryo var bu filmde. 1952 yılından beklenmeyecek derecede amatörce yapılan sahne geçişleri, ustanın elindeki teknolojinin ne kadar yetersiz olduğunu gösteriyor.Yine de kameranın hareketli kullanıldığı sahneler çok başarılı.
Klişe de olsa hayatı mutlu yaşamanın önemini odak noktasına almış bir film. Aslında 52 filmine klişe demek çok mantıklı değil, günümüzden bakınca klişe kalıyor sadece.Sonuçta temasının altından da başarılı bir şekilde kalkıyor.
Sonlara doğru olan cenaze sahnesindeki konuşmaların uzun olmasından yakınabilirim sadece.Bu da çok öznel bir bakış açısı olur muhtemelen.
Ayrıca çok hoş özlü sözler var filmde. Bir tane de ben ekleyeyim buraya;
"Talihsizliğin asaleti hakkında söylenenlerin gerçek olduğunu şimdi anlıyorum.Çünkü talihsizlik bize gerçeği öğretir."
Klişe de olsa hayatı mutlu yaşamanın önemini odak noktasına almış bir film. Aslında 52 filmine klişe demek çok mantıklı değil, günümüzden bakınca klişe kalıyor sadece.Sonuçta temasının altından da başarılı bir şekilde kalkıyor.
Sonlara doğru olan cenaze sahnesindeki konuşmaların uzun olmasından yakınabilirim sadece.Bu da çok öznel bir bakış açısı olur muhtemelen.
Ayrıca çok hoş özlü sözler var filmde. Bir tane de ben ekleyeyim buraya;
"Talihsizliğin asaleti hakkında söylenenlerin gerçek olduğunu şimdi anlıyorum.Çünkü talihsizlik bize gerçeği öğretir."
beni en çok çarpan kısmı ölümünün ardından "onun yolundan gidicez,yemin ederim hayatımı artık insanlığa hizmete adayacağım" diye tek yürek olan insanların ertesi gün hiçbir şey olmamış gibi evrak işleriyle uğraşmaya devam etmesiydi.Yardım için gelen bir insanı gene büro büro gezdirdiler ve içlerinden tek isyan eden arkadaşlarını da çoğunluk etkisiyle sindirdiler.O kadar gerçekçi ve yalın bir sahneydi ki. 30 yılını bir masada evraklara mühür basarak geçiren bir adamın ancak ölüceğini anladığında hayatını yaşamaya başlaması çok etkileyiciydi.Muhtemelen o bürodakilerinde bunu anlayabilmeleri için hasta olmaları ve ya ölüme yaklaşmaları gerekecek.Güneşin batışını uzun zamandır izlemediğini söyleyip bunun için şu an vaktim yok demesi de gülümsetti: D (ama bu sefer bir amacı olduğu için vakti yoktu elbette) son olarak karlar altında salıncakta sallandığı ve şarkı söylediği sahne sinema tarihinin en güz
... Devamı
beni en çok çarpan kısmı ölümünün ardından "onun yolundan gidicez,yemin ederim hayatımı artık insanlığa hizmete adayacağım" diye tek yürek olan insanların ertesi gün hiçbir şey olmamış gibi evrak işleriyle uğraşmaya devam etmesiydi.Yardım için gelen bir insanı gene büro büro gezdirdiler ve içlerinden tek isyan eden arkadaşlarını da çoğunluk etkisiyle sindirdiler.O kadar gerçekçi ve yalın bir sahneydi ki. 30 yılını bir masada evraklara mühür basarak geçiren bir adamın ancak ölüceğini anladığında hayatını yaşamaya başlaması çok etkileyiciydi.Muhtemelen o bürodakilerinde bunu anlayabilmeleri için hasta olmaları ve ya ölüme yaklaşmaları gerekecek.Güneşin batışını uzun zamandır izlemediğini söyleyip bunun için şu an vaktim yok demesi de gülümsetti: D (ama bu sefer bir amacı olduğu için vakti yoktu elbette) son olarak karlar altında salıncakta sallandığı ve şarkı söylediği sahne sinema tarihinin en güzel sahnelerinden biri bence.
Bazı filmler var ki: ne kadar çok insana ulaşırsa dünya o kadar daha yaşanılası bir yere dönüşür.
Değişme isteği hemen herkesin talep ettiği bir şey olsa gerek ancak bizim alışkın olduğumuz şey kurum tutmaya başladığımız şahsımızı terk ederek yeni bir hayat, yeni bir kişilik kurma üzerine. Bu filmde ise eskiden sevdiği ve bugün içinde boğulduğu kurum, pas yığınını temizleyen bir insan gördük.
Tam olarak değişimin yaşandığı sahne: boğulma metaforu ve peşinden gelen doğum günü şarkısını ise ayakta alkışlıyorum.
Değişme isteği hemen herkesin talep ettiği bir şey olsa gerek ancak bizim alışkın olduğumuz şey kurum tutmaya başladığımız şahsımızı terk ederek yeni bir hayat, yeni bir kişilik kurma üzerine. Bu filmde ise eskiden sevdiği ve bugün içinde boğulduğu kurum, pas yığınını temizleyen bir insan gördük.
Tam olarak değişimin yaşandığı sahne: boğulma metaforu ve peşinden gelen doğum günü şarkısını ise ayakta alkışlıyorum.
Bu film sizi anarşistte yapabilir,idealistte..Kurosawa'yı zaten biliyoruz da,bu filmde Takashi Shimura fena döktürmüş..Mutlaka izlenmesi gereken filmler listesine muhakkak girecek bir yapım..10/8,7
'benim çorabımdaki delikler senin bacağını mı rahatsız etti?'
Kurosawa'nın kamerasını şehir yaşantısına, bürokrasiye, hayata çevirdiği az bulunan filmlerindendir Ikiru, hatta Kurosawa filmografisi arasında tektir. Bilindik bir teması olmasına rağmen benzer temadaki tüm filmlerden farklıdır, çok özeldir. Anlatımı sade ve bir o kadar vurucudur.
- Daha önce hiç tatile çıkmadığınızı duydum.
Bunun sebebi siz olmadan bu şehrin bir işlevinin kalmaması mı?
+ Hayır, çünkü herkes bu şehrin bana
ihtiyacı olmadığını anlar.
bu konuşmadan sonra ölüme yaklaştığını da öğrenince, bu durumu değiştirmeye kararlı bir adamın hikayesini izliyoruz.
Bunun sebebi siz olmadan bu şehrin bir işlevinin kalmaması mı?
+ Hayır, çünkü herkes bu şehrin bana
ihtiyacı olmadığını anlar.
bu konuşmadan sonra ölüme yaklaştığını da öğrenince, bu durumu değiştirmeye kararlı bir adamın hikayesini izliyoruz.
"Hayatın amacı, amaçlı bir hayattır." diye bir özdeyiş vardır. Bu özdeyişi çok güzel açıklamaktadır bu film; aynı şekilde, çok az ömrü kalmış Watanabe-san'ın gözünden aşkı, yardımseverliği görmekteyizdir ve zamanın ötesine geçen bu filmde o zamandan beri varolduğu hala anlaşılabilen "devlet dairesi davranışındaki sorumsuzluk, umursamazlık" yergisi de görülmektedir. İlginç gerçekten, filmin çekildiği tarihe bakıldığında...bir de günümüze, başka ülkeleri bilemeyeceğim ama ülkemize bakıldığında büyük benzerlikler görülmektedir.
Ömrü az kalmış bir insanın, gözünün açılması ve ardında bir iz bırakma kaygısı izlenmektedir bu filmde. Bu filmde, Watanabe-san'ın uzun ısrarları sonucunda itile kakıla da olsa halka hizmeti gerçekleştirdiği, halkın sesini dinlediği görülmektedir. Watanabe-san'ın hor görülüşü yürek burkmaktadır, iktidar ve yanlılarının görmezden gelme usülleri ise insanın kanını dondurmaktadır.
En sondaki, vefatı üzre yapılan top ... Devamı
Ömrü az kalmış bir insanın, gözünün açılması ve ardında bir iz bırakma kaygısı izlenmektedir bu filmde. Bu filmde, Watanabe-san'ın uzun ısrarları sonucunda itile kakıla da olsa halka hizmeti gerçekleştirdiği, halkın sesini dinlediği görülmektedir. Watanabe-san'ın hor görülüşü yürek burkmaktadır, iktidar ve yanlılarının görmezden gelme usülleri ise insanın kanını dondurmaktadır.
En sondaki, vefatı üzre yapılan top ... Devamı
"Hayatın amacı, amaçlı bir hayattır." diye bir özdeyiş vardır. Bu özdeyişi çok güzel açıklamaktadır bu film; aynı şekilde, çok az ömrü kalmış Watanabe-san'ın gözünden aşkı, yardımseverliği görmekteyizdir ve zamanın ötesine geçen bu filmde o zamandan beri varolduğu hala anlaşılabilen "devlet dairesi davranışındaki sorumsuzluk, umursamazlık" yergisi de görülmektedir. İlginç gerçekten, filmin çekildiği tarihe bakıldığında...bir de günümüze, başka ülkeleri bilemeyeceğim ama ülkemize bakıldığında büyük benzerlikler görülmektedir.
Ömrü az kalmış bir insanın, gözünün açılması ve ardında bir iz bırakma kaygısı izlenmektedir bu filmde. Bu filmde, Watanabe-san'ın uzun ısrarları sonucunda itile kakıla da olsa halka hizmeti gerçekleştirdiği, halkın sesini dinlediği görülmektedir. Watanabe-san'ın hor görülüşü yürek burkmaktadır, iktidar ve yanlılarının görmezden gelme usülleri ise insanın kanını dondurmaktadır.
En sondaki, vefatı üzre yapılan toplantıdaki konuşmalar ise filmin en can alıcı kısmıdır: İnsanların gözü kapalılığına, benliklerinin iradelerinin öne geçişine ve topluma hizmetle mükellef olan türlü türlü kimselerin nasıl bir psikoloji içerisinde olduğuna dair çıkarımlar yer almaktadır.
Bu film külttür, kalitelidir; tarihi bir belgedir, sinemadır. Eskimeyecektir, unutulmayacaktır, sinema tarihine adını saygı duyularak yazdırmıştır.
Son bir tavsiye: Filmi izlerken gözyaşlarınızı tutmayın.
Ömrü az kalmış bir insanın, gözünün açılması ve ardında bir iz bırakma kaygısı izlenmektedir bu filmde. Bu filmde, Watanabe-san'ın uzun ısrarları sonucunda itile kakıla da olsa halka hizmeti gerçekleştirdiği, halkın sesini dinlediği görülmektedir. Watanabe-san'ın hor görülüşü yürek burkmaktadır, iktidar ve yanlılarının görmezden gelme usülleri ise insanın kanını dondurmaktadır.
En sondaki, vefatı üzre yapılan toplantıdaki konuşmalar ise filmin en can alıcı kısmıdır: İnsanların gözü kapalılığına, benliklerinin iradelerinin öne geçişine ve topluma hizmetle mükellef olan türlü türlü kimselerin nasıl bir psikoloji içerisinde olduğuna dair çıkarımlar yer almaktadır.
Bu film külttür, kalitelidir; tarihi bir belgedir, sinemadır. Eskimeyecektir, unutulmayacaktır, sinema tarihine adını saygı duyularak yazdırmıştır.
Son bir tavsiye: Filmi izlerken gözyaşlarınızı tutmayın.
Yaşamak filmine Benzer Film ekliyorsun.
Yaşamak filmini Kategorize ediyorsun.
Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.
Yaşamak filmine Konu ekliyorsun.
FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
Arama sonuçları
Bu filmi izleyen 20 kişi
Kullanıcı Bulunamadı...
ÜYE OL