Şölen

Kameranın elde taşınarak oyuncuları takip ediyor olması filme hareket ve hız kazandırmış. Ama bu durumun filme yansıyan olumsuz tarafları var. Çekim anında kadraja giren konu ve oyuncular ilk planda net bir şekilde görüntülenememiş. Genel plan çekimlerde de durum aynı çoğu zaman flu görüntülerle karşılaşıyoruz.

Filmin tamamında doğal ışık kullanılmış. Işığın sertliğinden doğan parlama ya da oluşan aşırı gölgelerin oluşturduğu kusurlar düzeltilmeye çalışılmamış, ne çekildiyse seyirciye öylece sunulmuş. Gün ışığının olmadığı sahnelerde ise yalnızca ortamda bulunan aydınlatma araçlarının kullanıldığını görüyoruz. Bu ışık desteklenmediğinden görüntülerin kalitesinin gün ışığında olduğu gibi oldukça kötü ve özensiz olduğunu görüyoruz. Filmin tamamında müzik yok, sadece bir sahnede mekanda bulunan piyanonun çalınması ile oluşan müziği dinleyebiliyoruz.

Tüm bu özellikler filmi seyirci için takibi zor ve yorucu bir hale getiriyor. Amatörce çekilmiş gibi duran bu görüntüler yüzünden seyirci, filmi tam olarak hissetmek ve empati kurmakta zorlandığından yabancılaşmasına sebep oluyor. Yine de görüntülere müdahale edilmemiş olunması, filmin çekildiği haliyle ve kusurlarıyla sunulmuş olmasından dolayı farklı bir gerçekliğe ulaştığı da söylenebilir. Tabi ki bu gerçeklik hissinin oluşmasında en büyük pay güçlü performansları sayesinde oyuncular aittir.

İzlediğim ilk dogma 95 filmiydi.

?Sen başka işe yaramazdın.?

repliğiyle bana küçük çapta bir sinir krizi yaşattı. Sanırım filmlerinde bi tek cümleyle kafaları alt üst etme yöntemi Thomas Vinterberg?in adeti. Büyük bir heyecanla açmama rağmen itiraf etmeliyim ki ilk başlarda biraz sıkıldım ama film bi süre sonra neler olacağını merak ettiriyor ve izlemeden edemiyorsunuz.

Danimarka sinemasını seviyorum, bu film ile de dogma 95 akımını da sevdim ve diğer örnekleri de izlemek için sabırsızlanıyorum. Bana büyük prodüksiyonlarda olmadan babalar gibi bi uzun metraj filmi nasıl çekilir, üstüne de cannes da da nasıl ödül alır bunu hatırlattı. Gerçek bir şaheser desek abartmış olmam çünkü dogma 95 kurallarıyla böyle bi film çok büyük başarı, danimarkalı çılgın yönetmenlerin boşa kafa patlatmadığı çok açık. Filmi izlerken yine dogma 95 yönetmenlerinden Lars von Trier?ın Melancholia filmindeki düğün sahneleri sık sık gözümün önüne geldi. Gerçekten sıkı adamlar.

Filmin konusuna gelirsek, bir batı avrupa burjuva ailesinin doğum günü kutlamasında yaşananları izliyoruz. Babasının 60. yaş günü partisinde en büyük çocukları Christian?danölen kız kardeşleri Linda için bir konuşma yapması istenir.Christian?ın elinde iki tane kağıt var birisinde büyük bir itiraf, diğerinde sıradan bir konuşma. Seçimi babasına bırakır, babası ve diğer konuklar olacaklardan bi habersizChristian?ın konuşmasını dinlemeye başlarlar.

Bu şaşırtıcı filmin size hissettireceklerine hazır olun. İyi seyirler?

film amatör kamerayla çekilmiş gibi.(bu arada bu tekniğin adı dogma95 tekniğiymiş öğrenmiş oldum).sanki aile bireyleri toplanmışlar içlerinden biri de kamerayla olan biteni çekiyormuş gibi.

filmin ilk 30 35 dk sı yavaş başlıyor.sıkıcı olabilir izleyen için ama bu bölüm hem ilerde olacak olayların altyapısını hazırlıyor hem de karakterleri tanıtıyor bize.daha sonra film hızlanmaya başlıyor.filmdeki christian ilk bombayı patlatıyor ve olaylar gelişmeye başlıyor

konu nispeten orjinal oyunculuk vasatın üstü çekim tekniğini ben beğenmesemde beğenenler olabilir.ancak sanki birşeyler eksik kalmış.film tam içine çekemiyor sizi belki hollywood daki abiler remakeini yapsalar daha güzel olur gibi.zaten izlediğim avrupa filmlerinin remakeleri (bkz:13 tzameti-13 abre los ojos-vanilla sky...)orjinallerinden daha güzel.dogma95 tekniğiyle film yapmak zordur.bu tekniğin altından kalkabildiği için film için başarılıdır diyebiliriz ancak son tahlilde ortalama bir filmdir ve imdb de 227. sırada olması abartıdır