Serseri Mayınlar

Uzun zamandır bu kadar keyifli bi film izlememiştim. Belki konu çok vurucu değil ama anlatımın çok farklı oluşu filmin daha başından belli oluyor, baştan kendini sevdiriyor. Aile ilişkileri, birbirlerinden sakladıkları sırlar, kendi içlerinde yaşadıkları gel-gitler, çaresizlikler... Bu karmaşa ve eşcinselliğe bakışı görsellerle öyle güzel anlatmış ki Ferzan Özpetek, yönetmenliğini her sahnede bir kez daha takdir ediyorsunuz. Oyuncular da aynı şekilde. Baba karakterinin eşcinsel kelimesine bile tahammül edemeyişi, verdiği tepkiler, anne karakterinin tedirginliği, büyükannenin büyükannelik öğütleri (ki muhteşem anektodlar var içlerinde) yaşıyormuşçasına izlettiriyor. Hatta Riccardo için gerçekten gay mi diye düşündüm. İlk sahnesinden son sahnesine kadar üzüntüyle gülümsetebilmeyi başarabilmiş muazzam bir film kısacası. Keza müzik seçimleri de sahnelere o kadar güzel bütünleştirilmiş.

Filmde bir de intihar var ama alıştığımız intiharlardan çok farklı. Diyorsunuz ki, bir intihar ancak bu kadar "şekerli" anlatılabilirdi onu da Ferzan Özpetek başarmış. Hakettiği saygıyı sırf bu sahneyle bile görmelidir bana göre. Ve sonrası tam bir kutlama.

Sezen Aksu'ya aşırı bir hayranlığım olmasa da hatta söylemlerinden dolayı çok sevmesem bile şarkılarının filmlere inanılmaz yakıştığını düşünüyorum. Filmin son sahnesinde çalan "Kutlama" da bunu bir kez daha kanıtlamış oldu. Bir de denizdeki dans sahnesini söylemem lazım ki aklıma geldikçe gülüyorum. İnanılmaz oyunculuklar, inanılmaz müzik seçimleri.