Ben Bir Robotum Ama Sorun Değil

Güzel bi kore filmi daha. Kore gibisi var mı be! Bakın ünlem de koydum yani sonuna dikkat çekerim,kore filmi izledikçe hollywooddan daha çok nefret ediyorum. FilmOldboy?un yönetmeninden ama bambaşka bi konu ve tür var. Film kendini sayborg (robot bildiğimiz robot) sanan güzel kızımızı konu alıyor. Kız çok güzel ama rol icabı biraz korkunç yapmaya çalışmışlar lakin becerememişler çünkü kız güzel. Kızımız büyükannesi tarafından büyütülmüş ve büyükannesi kendini fare sanıyor yalnızca turp yiyor. Büyükkannesini çok seven kızımıza büyükannesi akıl hastanesine kapatılınca ondan geriye takma dişleri kalıyor. Kendini robot sanan kızımızın yolu akıl hastanesine düşünce de onu seven esas oğlanla karşılaşıyor ve büyükannesini kurtarma planları kuruluyor olaylar olaylar? Aslında bana sorarsanız film kendini robot sanan kızın, bozulacağını düşünüp yemek yememesi üzerinden yürüyor ama bundan ibaret diyemeyiz. Akıl hastanesinde kalan diğer karakterlerle, masum bi aşkla güzel, tatlı ve oldukça renkli bi film olmuş. Özellikle esas oğlanın kız için herşeyi yapması, o mutlu olsun diye gerçeklerle yüzleşmesi ama yine de deliliğinden taviz vermemesi çok güzeldi. İzleyin derim mutlaka. Hatta kore sinemasını ve intikam filmlerini seviyorsanız direkChan-Wook Parkkişisinin bütün filmografisine başlayın. Ama tekrar uyarıyorum bu bir intikam filmi değil. İntikam film üçlemesini de mutlaka izlemenizi tavsiye ederim. İyi seyirler arkideşler.

dün gece sabaha kadar stroh, visky üstünede bira içip sabah içkinin verdiği uykusuzlukla soda gibi gelmiş filmdir

fabrika sahnesicha plin in modern times'ını hatırlatırken, insanların deli olma, uçarı,melankolik ve aykırı olma hakkının sistem tarafından nasıl elinden alındığının da göstergesi film(kızımızın insan olma kurallarında 7 günahı betimlemesiyle robot nasıl olunacağı resmen açıklanmış ki bunu çoğumuz yapıyoruz, merhamet veya gündüz düşlerimiz artık yok).kız o yüzden sürekli beyaz önlüklüleri öldürme hayalinde.onun en sevdiği varlığı ananesini götürüyorlar, elemanın dediği gibi zorla bir şey yapmaya hakları ellerinde bulunmuyor. zaten dahiyane fikriyle çocuk kıza yemek yedirtiyor tekrardan. doktorlar ne kadar iyi gösterilse bile, kızın yemeğini şişkonun yediğini, ya da kızın cyborg olduğunu her fırsatta belli etmesi (pil yalaması vs) bu durumları fark edemiyorlar ki doktor pinpon oynarken hırsız çocuğa senin yapmadığını biliyorum diyor. bu da bize aptch adams filmini ve requem for a dreamdek annenin doktorunu hatrlatıyor... ayrıca.kızımız leger'in makine ustası eseri gibi robotlaşan insanın en özgün biçimde gösterimiyken, eleman ise ensor'un toplum içinde takmak zorunda olduğu maskeli karakterlerine ve hopper'ın piyerosuna benzetilmiş. piyero hayatın analmasızlığı içinde acı çeken bir tiplemedir. resimde yer alan yüksek mertebedeki tiplerde ona zıtlık yaratır. bkz: http://uploads3.wikipaintings.org/images/edward-hopper/blue-night.jpg

insan şunu soruyor kendine, neden en nutlu ve kendimiz gibi olduğumuz zamanlar sarhoş ve aşıkken oluyor, mantığı kaybetmek veya kendimize eziyet etmek makul oluyor ve bunlar hakkında eserler tüketip bu durumu seviyoruz. ayrıca herkes genelde neden akıl hastanesinde geçen filmleri seviyor. herkesi kendi deliliğine davet ediyorum en azında 2 dakika için