Cennetin Rengi:
Daha sanatsal bir filmdi öncelikle. Majidi'nin tarzını bu filmle daha iyi kavrayıp, daha az sevmiş bulunmaktayım. Marangozla konuşulan sahne filmin beğendiğim ender yerlerindendi. Benim bu tarz işlerle pek aram yoktur ama izleyenin içini sızlatır sanırım. Bir de arkasından gelen babanın isyanı... Benim gözümü dolduran tek sahne ise Nine'si bulamasın diye ağacın ardına saklandığı sahneydi. Orada Nine'nin bakışı filme bedeldi.
Sonuç olarak Arkadaşlar kızacak bana ama İran sineması bana göre değilsin :) (Bir Ayrılık'ı ayrı tutuyorum). Marmoulak'ı da daha sonra izleyeceğim, bu suareden artımı kapayım da ben :)