Eğreti Gelin

Garip bir film. Neredeyse her şey hallice bu filmde, ama Nurgül, yani Kostak Emine'nin güzelliği muhtemelen beni kendisine çekiyor. Halihazırda geçmişi anlatmasına rağmen, eğreti gelin kültürünün daha o zamanlarda kalkmaya yüz tuttuğunu görüyoruz. Kaldı ki ben en azından 60-70'lere kadar devam etmiştir diye şüpheleniyorum. Ayrıca Denizli yöresine has olmasına da şaşırdım, daha geniş tabanlı olmasını umacağım türden bir davranıştı. Bu tür bir kültürün varlığından haberdar etmesi, tarihi bir dönemi anlatıyor olması, Atıf Yılmaz'ın son filmi olması gibi açılardan baktığımızda unutulmayacak, unutulsa da hatırlanacak bir çalışma ortaya çıkmış olduğunu görüyoruz. Filme baktığımızda hikayesi üzerine konu değil de; bir konu(eğreti gelin konusu) üzerine hikaye yazılmış olduğu çok dikkat çekici bir özellik. Sezen Aksu'nun şarkısı da bu konuyu irdelemek için söylenmiş ve en dikkat çekici, filmle beraber hatırlanan unsurlardan biri. Hikaye zayıf kalıyor zaten. Yine de çıkarımlar yapmak için müsait pek çok sahne mevcut. Çocuğumuzun aşkının ergenlikten müsebbip doğduğu pek ala oldukça anlaşılır ve bu aşkın ömrü ne olur, bilmiyoruz. Tabii her ne kadar ergen desek de, aslında olgunlaşmış bir yanı da mevcut ve hayatı zaten planlamadan yaşamakta karar kılmış olduğunu gösteren bi delişmenliğe sahip. Sirk de burada bunu yansıtmak için iyi bir seçim olmuş. Yine sirk sahneleri daha canlı olabilirdi, ama Metin Akpınar sağolsun en azından O'nun varlığı bi nebze teselli ve neşe verici. Nurgül Yeşilçay'ın "Kimseye etmem şikayet" performansı, bu şarkıyı bir-iki hafta boyunca dinlemenize sebep oluyor. TSMsever bir insansanız en azından... Şevket Çoruh da sevdiğimiz bir oyuncu, sondaki o sahnede bir tatsızlık çıkarmamış olması filmin tatlı bir sonla bitmesini sağladı. Öteki kızımızın mağdurluğunu önlemek için de evliliklerinin zaten çıkar üzerine kurulu olduğu ve aslında çocukluktan beri iki arkadaş olduklarının anlatılması yine seyircinin gönlünü ferah tutmasını sağlamış. Şevket Çoruh dışında herkes hak ettiğini bulmuş sanırım...

Son bi kuple, Metin ağabey aracılığıyla gelsin:

İç bade güzel sev, var ise akl-ı şuurun, dünya var imiş ya ki yok imiş ne umurun!