Dünya Pansiyonu

Yaklaşan ölümüyle yüzleşen bir adam, son yolculuğu olabilecek bir yolculuğa çıkar ve Lizbondaki Dünya Pansiyonuna giderek kentte amaçsızca dolaşmaya başlar. Film, geçiş aşamasındaki bir yaşamı betimlemektedir. Bazen çoktan gittiğimi, kendi hayaletim olduğumu hissediyorum.

DÜNYA PANSİYONUnun sinefilik üslubu iki ayrı biçimde oluşuyor. Birincisi, filmin kurgusu sinematik anla birlikte onun duygusal dokusunu belirgin bir biçimde vurgulayarak, hareket ve eylemlerin rahatsızlık verici tekrarlarıyla temel anlatımının çizgiselliğinin altını oyuyor İkincisi, filmde savurganca kullanılan renkler, genel kapsamda Technicolor sinemanın nostaljik tadını ve özellikle bir Sirk melodramının renk biçimçiliğini vurguluyor. Roger Hallas, AIDS and Gay Cinephilia, New York City, 2001