OXV: The Manual

Adorno'nun kültür endüstri eleştirisini ve Walt Disney vakasını bilen biri filmin bazen boşa attığını bilir. Adorno yerine Baudrilliard kullanılabilirdi. Determinizm ve özgür irade problemi iyi işlenmiş. Alt kültür üst kültür gibi geldi frekans olayı. Dilin veya sözlerin kişiyi tek tiplestirip bireysel özgürlüğü yok etmesi ve kitleleri kontrol etmesi en azından sinemaya uyarlanmış biçimiyle iyiydi . Ama Kutsal kitaplardan tüm siyasi ideolojik söylemlere, bilime vs yapılmış bence yersiz atıflar mevcuttu. Determinizm fikrini içsel olarak rahatlatip; bu hegemonyadan çıkmada bence de yegane araç sanat. Film müzikle aşılabilir olduğunu iletmiş ama Adorno müziği de kendi içinde ayırır. Klasik müziği asıl ve özgün müzik olarak görür. Klasik müzik haricinde bir müziğin kültür endüstrisinin vasat bir ürünü olduğunu söyler. Katılmadığım yine ayrı bir nokta sanat sanattır. Bu görsel işitsel yahut yazılı olması önemli değil. (Ben şiirle aşılabilir olduğu fikrindeyim :)Sonunda bi illüzyon gibi kader ya da özgür irade olsa da önemi yok bağlamını da yerinde buldum. Aşk aşktır yine. Bireysel de olsa kader de olsa yahut bir kitlenin sözün logosun empoze ettiği bir sey dahi olsa.