Dünyayı Ardında Bırak

Sosyolojik derinliği olan distopik bir film. Alt metin ve anlatılmak istenen Ruth ve Amanda'nın sözlerinde vücut buluyor. Filmde gerçekliğe daha doğrusu içinde yaşanılan Dünya'ya yabancılaşma ve bu durumun farkında olup olamama durumu var. Ruth ve Amanda'nın içlerindeki nefret ve tavırlarındaki mizantropinin sebebi ise çoğu insanın farkına varamadıkları şeyin farkında olmaları ve bu yüzden çoğu insana temas edememeleri. İkiside özünde temas etmek isteyen insanlar olsa dahi, çoğu insanın kendi dünyasıyla kurduğu ilişkilerin diğerlerinin dünyasıyla yalıtılmış hale gelmesi ve sosyal hayata temas edememesi durumu yüzünden yalnızlaşmış ve ''izole hale'' gelmek durumunda kalmış insanlar. Kendi yabancılaşmasının farkında olup bununla mücadele etmek bunu önemsememekten çok daha zor bir durum.

Ruth'un bir ara diyalogda belirttiği gibi, '' Friends dizisi hiç yaşanmamış bir geçmişi işliyor.''
Çok yerinde bir tespit olmakla beraber filmde anlatılanı özetler nitelikte. Herkesin kendi hayatında görmeyi fazlasıyla arzuladığı bir sosyal ilişkiler yumağı sunduğu için dizi çok sevilmekte. Fakat gerçek hayatta bu dizi kurgusuna benzer bir hayat görebilmek çok zor ve imkansız hale gelmiş. Çoğu kişi bu dizideki ilişkilerin benzerlerini hayatında görebilme umuduyla motive olup hayatını sürdürmekte. Bu umut bunun gerçekliğine yönelik bir inançtan ibaret. Gerçeklikle temas etmeyen bu yapay kurguyu işleyen dizi ise aslında günümüz gerçekliğine aldırış etmeden hayata tutunabilme başarısını sağlayanlara bir gönderme içeriyor.

Günümüzde toplumsal krizlerde çözüm olarak masalsı vaatler sunan veya aşırıcı görüşler içeren yapıların destek görmesi ise bununla birebir alakalı bir durum. İnsanlar artık kendilerine sunulanın çözümün gerçekliğinin olmadığını bilse dahi desteklemek isteyebiliyor. Sebebi ise dünyadaki nesnel somut gerçekliğin ne olduğundan ziyade kendi yarattıkları gerçekliğine ''inanma ihtiyaçları''.

Beni çok arada bırakan bir film oldu. Anlamak için izledikten sonra onlarca yorum okumak, film içerisindeki simgeleri çözmek gerekiyor. İlk sahneden son sahneye kadar gerilimi hissettiriyor. "Gerilim" türünde ele aldığımızda çok iyi iş çıkarıyor. Ancak gerçekten çok fazla sembol ve mesaj içeriyor. Sembolleri araştırdıktan sonra "evet çok mantıklı, çok iyi iş" hissiyatı veriyor. Ama izlerken bunu anlayamadıktan sonra yorucu oluyor. Özellikle sonunun bir yere bağlanmamış görüntüsü, aniden bitivermesi ve izleyiciyi "ee ne oldu şimdi?" diye arafta bırakması hayal kırıklığı yaratıyor. Mavi renk huzuru ve konfor alanını simgeliyormuş, filmde bazı sahnelerde bu yüzden mavi kullanılmış. Dünyayı ardında bıraktığında hiçbir yerde mavi kullanılmıyormuş mesela. Eee şahane anlatım ama izlerken bunu anlamak çok zor. Bazı tablolar film içerisindeki olaylar doğrultusunda değişiyormuş. Bu da müthiş ama çok dikkatli izleyiciler ya da ikinciye izleyenler fark edebilir. Film izlerken zaman zaman dikkatim dağılır, bunda pür dikkat izledim ama yine de bu kadar mesajı fark edemedim. Bazı mesajlar havada kalıyor. Örneğin geyikler ve flamingolar. Yani sanırım... Küçük kız karakter biraz uyuz bir tip. Ethan Hawke'a ise "sünepe koca" rolü çok yakışmış. Bittikten sonra yaşadığım zaman kaybı düşüncesini yorumları okuduktan sonra sildim attım. Beğendiğimi de söyleyebilirim ancak anlaması çok zor bir film olduğu için arada bir puan verdim.