The Golden Dream

Yoksulluğun, çaresizliğin zorunlu umuda dönüştüğü adı umut ya da çaresizlik olan bu gerçek yolculukta kaybedilenler için durup ağlama şansı bile yok... Kurtuluş mu esaret mi? Siz oturun kendi esaretinize şükredin !!! 80/100

Ağustos Şiiri

"Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek

Beterin beteri var diyenlere inanmıyorum

Hep böyle havalar besler fırtınaları

Korkarım bu mavi ışık çabuk sönecek

Duymazdım durgun suların bezgin türkülerini

Alışmak ölümün bir başka adıymış bilmezdim "

Hasan Hüseyin Korkmazgil

Belgesel tadında bir yolculuk filmi ama en ağırından. İzleyin, izletin. Dört çocuğun Amerika'ya varmak için çıktıkları yolda o kadar çok şey görüyoruz ki...

Amerika Birleşik Devletleri... Fakir hayat sürenlerin en büyük hayali, umudu belki de. Filmde de öyle... Film demem haksızlık mı olur bilemedim. Bence çok gerçek. Sanki Guatemala'dan arkadaşım geldi, oturduk; bana göç hikayesini anlattı. O anlattı, ben dinledim. Kahramanlarımızı tanıdığımız bir giriş bölümü yok. Direkt gelişmeyle başlıyor. Aslında ben hikaye boyunca da kahramanlarımızı tanıdığımızı da düşünmüyorum. Bir içine kapanıklık, umutsuz bir umuda yolculuk söz konusu. Herkese güvenmenin, güvenmek zorunda olmanın verdiği çaresizlik söz konusu. Yarım kalan, cevapsız kalan sorular var. Ama diyorum ya; film olsaydı, bunların cevabını almak isterdim. Ama gerçek olduğu için, o soruların cevapsız kalması bana çok normal geldi. Cevaplarını hala merak ediyorum. Bu sarsıcı göç hikayesi için, amatör oyunculara ve yönetmene teşekkür ediyorum.