Unutma Beni İstanbul

Öyküler arası geçişlerde boğazda yüzen gemilerin leitmotif olarak kullanıldığı ve daha çok eski İstanbul'u konu alan film, içinde İstanbul olan yedi öykü anlatıyor. Kiminde İstanbul sadece bir mekan, kiminde acılarla örülü bir geçmiş yürek burkan.

Geçmişle yüzleşip geleceğe dönük barışçı adımlar atabilmek varken, devekuşu gibi kafamızı gömerek kuma, kaçabilir miyiz can yakan gerçeklerden ama? Çok mu zor birazcık empati, hiç değilse hemen reddetmek yerine birazcık anlamaya, öğrenmeye çalışmak?

Birbirinden bağımsız 7 ayrı kısa film olduğu için kendi içinde sıralamam:

Bosnalı Aida Begic: Otel(o)

ABD'li Eric Nazarian: Bolis

Filistinli Hany Abu-Assad: Neredeyse

Yunanlı Josefina Markarian: Epilog

Danimarka'dan Omar Shargawi: Yahudi Kız

Yunanlı Stergios Niziris: Yarım Ay

Sırbistan'lı Stefan Arsenijevic: Mirko

FİLMLER VE HİKAYELERİ : (alıntıdır)

Unutma Beni İstanbul'da Aida Begic, Otel(o) adlı bir film çekmiş. Othello oyunun seçmeleri için İstanbul'a gelen Boşnak oyuncu Alma, bir yandan kıskanç sevgilisinin telefonlarıyla uğraşırken, diğer yandan oyuna hazırlanmak için sevgilisinin onun için ayırttığı odada okuma provası yapmaya çalışmaktadır. Alma otel görevlisi Ayça'yı onunla prova yapmaya ikna eder. Projenin Sırbistanlı yönetmeni Stefan Arsenijevic ise Mirko adlı filmiyle orta yaşlı bir entelektüel çiftin İstanbul macerasını anlatıyor. Stergios Niziris'in Yarım Ay Yabancıları ise Türklerden hoşlanmayan Vangelis adlı bir Yunanlının hikayesi. Sık sık Selanik-İstanbul arasında mekik dokuyan Vangelis, her seferinde İstanbul'da bir gece geçirmektense uzun gidiş-geliş yolculuğunu aynı günde yapmayı tercih etmektedir. Ancak bir gelişinde dolandırılır ve parasını geri almak için mücadele ederken, dul bir kadın olan Zeynep'le karşılaşır. Konuştukları dil ortak olmasa da, bu tanımadığı kadın ona parasının iade edilmesini sağlayacak ve onda beklenmedik duygular uyandıracaktır. ABD'li Eric Nazarian'ın Bolis'i ise kökleri bu topraklarda olan bir ABD'li Ermeninin hikayesi. Armenak, önemli bir müzik festivali için İstanbul'a gelen hayatında ilk defa gelen başarılı bir ud ustasıdır. Ermeni dedesinin 1915'te 'kılıcın ucunda' terk etmek zorunda kaldığı bu şehre karşı oldukça karmaşık duygular içindedir. Dedesinin 1900'lerin başlarında ud imal ettiği müzik dükkanını aramaya çıkma kararı kendiliğinden gelir. Tek sahip olduğu eski bir fotoğraf ve bir sokak adıdır, ama tesadüfen ilk girdiği dükkan doğru dükkan çıkar. Projeye Danimarka'dan katılan Omar Shargawi Yahudi Kız adlı filminde Londra'da yaşaya başarılı Filistinli yazar Fayez'i anlatıyor. Filistinli yönetmen Hany Abu-Assad, Neredeyse adlı filminde İsrail'in 1948'de kurulmasıyla biri Suriye'ye göç eden iki kızkardeşin İstanbul'daki buluşma hikayesini beyaz perdeye aktarıyor. Josefina Markarian'ın çektiği Epilog ise ünlü Yunanlı yazar Petros Markaris'in doğduğu şehir olan İstanbul'u gezmesinin öyküsü. 1960'lı yılların sosyal ve politik çalkantılarından dolayı terk ettiği şehrin kendisi için anlamlı yerlerini tek tek gezen Markaris, geçmişe yaptığı bu kısa yolculuğun sonunda eskiden oturduğu apartman dairesine varıyor...75/100