2 yıl önce
OYUNCULAR
Tüm Oyuncular ve Teknik Ekip
Rohit Kumar
Kiran Kumar
Farida
Kanhaiya
Paresh Kapoor
Mrs. Dayal
Gulbadan K...
Kaushikji
YORUM YAZ
YENİ YORUMLAR
Tüm Yorumlar
Evlilik mi? Hayaller mi?
Rohit, otelde şarkı söyleyerek hayatını idame eden ve bir gün müzik yönetmeni olma hayali taşıyan biridir. Kiran ise soft müzik seven ama ailesinin baskısı yüzünden klasik müzik eğitimi alan bir kızdır. Birgün otelde yapılan bir etkinlikte Rohit’in şarkı söyleme stiline denk gelen Kiran ona hayran olur ve ondan eğitim almak ister. Rohit, kabul eder ve bu sürecin sonunda birbirlerine aşık olurlar. Evlenmeye karar verirler.
Evlilikle birlikte birçoğumuzun başladığı problemler başlar. Rohit, hayallerinin peşinde koşmaktadır ve o kadar hırslanmaktadır ki eşinin hayallerini, yola çıkış hikayelerini çoktan unutmuş ve onu yok saymaktadır. Kiran ise evliliğin sorumlulukları altında iyiden iyiye ezilmeye başlamış ve hayalleri ile ilgili tek bir adım bile atamamış olmanın yıkımındadır. Açık bir şekilde eşinin de kendisini anlamadığını görmesi ile birlikte artık bu evliliği daha f ... Devamı
Rohit, otelde şarkı söyleyerek hayatını idame eden ve bir gün müzik yönetmeni olma hayali taşıyan biridir. Kiran ise soft müzik seven ama ailesinin baskısı yüzünden klasik müzik eğitimi alan bir kızdır. Birgün otelde yapılan bir etkinlikte Rohit’in şarkı söyleme stiline denk gelen Kiran ona hayran olur ve ondan eğitim almak ister. Rohit, kabul eder ve bu sürecin sonunda birbirlerine aşık olurlar. Evlenmeye karar verirler.
Evlilikle birlikte birçoğumuzun başladığı problemler başlar. Rohit, hayallerinin peşinde koşmaktadır ve o kadar hırslanmaktadır ki eşinin hayallerini, yola çıkış hikayelerini çoktan unutmuş ve onu yok saymaktadır. Kiran ise evliliğin sorumlulukları altında iyiden iyiye ezilmeye başlamış ve hayalleri ile ilgili tek bir adım bile atamamış olmanın yıkımındadır. Açık bir şekilde eşinin de kendisini anlamadığını görmesi ile birlikte artık bu evliliği daha f ... Devamı
Evlilik mi? Hayaller mi?
Rohit, otelde şarkı söyleyerek hayatını idame eden ve bir gün müzik yönetmeni olma hayali taşıyan biridir. Kiran ise soft müzik seven ama ailesinin baskısı yüzünden klasik müzik eğitimi alan bir kızdır. Birgün otelde yapılan bir etkinlikte Rohit’in şarkı söyleme stiline denk gelen Kiran ona hayran olur ve ondan eğitim almak ister. Rohit, kabul eder ve bu sürecin sonunda birbirlerine aşık olurlar. Evlenmeye karar verirler.
Evlilikle birlikte birçoğumuzun başladığı problemler başlar. Rohit, hayallerinin peşinde koşmaktadır ve o kadar hırslanmaktadır ki eşinin hayallerini, yola çıkış hikayelerini çoktan unutmuş ve onu yok saymaktadır. Kiran ise evliliğin sorumlulukları altında iyiden iyiye ezilmeye başlamış ve hayalleri ile ilgili tek bir adım bile atamamış olmanın yıkımındadır. Açık bir şekilde eşinin de kendisini anlamadığını görmesi ile birlikte artık bu evliliği daha fazla yürütemeyeceğini fark eder. Film bu noktada, evlilik ile hayal çatışmalarını çok başarılı bir şekilde işlemiş. Kadını evde durması gereken bir obje olarak gören zihniyet, hırs ile birlikte karşındaki yok saymanın getirdiği yıkım, evlilik öncesi ile sonrasındaki karakter değişimleri, neredeyse yarım saatlik bir kısma yayılarak aksettirilmiş. Kiran’ın komşuları ile dertleşmeleri, stres altındayken çocuğuna davranışlarındaki değişimlere kadar her detaya yer verilmiş.
Kiran için kaçınılmaz olan gerçekleşir ve evi terk eder. İkinci evresine geçmiş olan film bu perdede, aileden çekilen anneyle birlikte gelen problemlere değinmektedir. Evet, baba evladını sever ama her bana evladının tüm sorumlulukları ile karşı karşıya kalmaz. Anne ise tam tersi durumdadır. Evladını sever ama aynı zamanda da doğumundan itibaren çocuğunun herşeyi ile ilgilenmek durumundadır. Daha ilk günden kahvaltı hazırlama fiyaskosu yaşanır. Bazı insanların bizim için neler yaptıklarını ancak onları kaybettiğimizde anlarız diye bir söz vardır. Bu bölümde de bunları apaçık görmekteyiz. Kişi, halihazırda yanında olan biri ile ilgili kaybetme korkusu olmadan oldukça farklı davranışlar sergileyebilir. Ta-ki o kişiyi kaybedene kadar. Bir ailede de anne figürünün kaybolması beraberinde çok fazla zorluğu getirmektedir. Burada iki seçenek kalır. Ya durumu toparlamak yada bununla mücadele etmek. Film bu hususta mücadele etmeyi seçmiştir ve baba karakterinin evladına daha çok bağlanarak hayata tutunma sürecini aktarmaktadır. Öte yandan da hayallerine kavuşmak için evden ayrılmış olan Kiran için herşey yolunda gitmektedir. Bu sahne için ise Newton’un "bazen ilerlemek için ağırlıklardan kurtulmak gerekir" sözünü eklemek istiyorum. Kiran’ı bağlayan hiçbir unsur kalmamıştır ve zaten yeteneğinin var olması ile birlikte şöhret basamaklarını birer birer tırmanmaktadır.
Film bir sonraki perdeye geçer ve Kiran artık burnunda tüten oğlu ile tekrar görüşebilmek ister. Amacına ulaşmıştır ama bıraktıklarını da unutamamıştır. Rohit ise hayatını oğluyla birlikte yürütecek şekilde yeni bir düzen oluşturmuştur. Bu noktada Kiran’ın iki yıl boyunca terk etmiş olduğu ailesine sahip olduğu yeni imkanları ile geri dönmesinin sancıları baş göstermektedir. Babanın çocuğuna alamadıklarını annesinin bir hamlede alabilmesi, Rohit’in sahip olamadığı iş imkanlarını Kiran’ın bir sözü ile verebilmesi gibi güç gösterisi ve bunun ters tepmesi gibi sahneleri görüyoruz. Film bu noktadan sonra çocuğun kimde kalması gerektiği unsuruna evriliyor ve mahkeme salonuna geçiyoruz.
Filmdeki en beğendiğim nokta mutlak bir kötü karakter veya mutlak iyi bir karakter olmaması. Hayatın akışına göre her iki tarafı da haksız ve haklı bulduğumuz noktaların olması ve tüm bunların içerisinde kendi hayatlarımızda esinlemeler bulabilmemiz. Ölçülü dans ve müzik kullanımı ise ayrıca bir artı. Toplasanız filmin yirmi dakika kadar kısmı bunlarla geçmektedir. Mahkeme salonundaki her konuşmanın karar değişimi niteliğinde olması da mahkemeyi izlerken ayrı bir tat vermekte. Bir cümle, geçmişteki bir davranış doğru yerde kullanıldığında tüm kararı etkileyebildiği net bir şekilde gösterilmiş. Filmin sonunu birazcık daha realistik beklemekteydim. Hızlı bir mutlu son kurgulanmış gibiydi. Ama onun dışında filmin kalanında anlatılmak istenilenlerin tümü başarılıydı.
Rohit, otelde şarkı söyleyerek hayatını idame eden ve bir gün müzik yönetmeni olma hayali taşıyan biridir. Kiran ise soft müzik seven ama ailesinin baskısı yüzünden klasik müzik eğitimi alan bir kızdır. Birgün otelde yapılan bir etkinlikte Rohit’in şarkı söyleme stiline denk gelen Kiran ona hayran olur ve ondan eğitim almak ister. Rohit, kabul eder ve bu sürecin sonunda birbirlerine aşık olurlar. Evlenmeye karar verirler.
Evlilikle birlikte birçoğumuzun başladığı problemler başlar. Rohit, hayallerinin peşinde koşmaktadır ve o kadar hırslanmaktadır ki eşinin hayallerini, yola çıkış hikayelerini çoktan unutmuş ve onu yok saymaktadır. Kiran ise evliliğin sorumlulukları altında iyiden iyiye ezilmeye başlamış ve hayalleri ile ilgili tek bir adım bile atamamış olmanın yıkımındadır. Açık bir şekilde eşinin de kendisini anlamadığını görmesi ile birlikte artık bu evliliği daha fazla yürütemeyeceğini fark eder. Film bu noktada, evlilik ile hayal çatışmalarını çok başarılı bir şekilde işlemiş. Kadını evde durması gereken bir obje olarak gören zihniyet, hırs ile birlikte karşındaki yok saymanın getirdiği yıkım, evlilik öncesi ile sonrasındaki karakter değişimleri, neredeyse yarım saatlik bir kısma yayılarak aksettirilmiş. Kiran’ın komşuları ile dertleşmeleri, stres altındayken çocuğuna davranışlarındaki değişimlere kadar her detaya yer verilmiş.
Kiran için kaçınılmaz olan gerçekleşir ve evi terk eder. İkinci evresine geçmiş olan film bu perdede, aileden çekilen anneyle birlikte gelen problemlere değinmektedir. Evet, baba evladını sever ama her bana evladının tüm sorumlulukları ile karşı karşıya kalmaz. Anne ise tam tersi durumdadır. Evladını sever ama aynı zamanda da doğumundan itibaren çocuğunun herşeyi ile ilgilenmek durumundadır. Daha ilk günden kahvaltı hazırlama fiyaskosu yaşanır. Bazı insanların bizim için neler yaptıklarını ancak onları kaybettiğimizde anlarız diye bir söz vardır. Bu bölümde de bunları apaçık görmekteyiz. Kişi, halihazırda yanında olan biri ile ilgili kaybetme korkusu olmadan oldukça farklı davranışlar sergileyebilir. Ta-ki o kişiyi kaybedene kadar. Bir ailede de anne figürünün kaybolması beraberinde çok fazla zorluğu getirmektedir. Burada iki seçenek kalır. Ya durumu toparlamak yada bununla mücadele etmek. Film bu hususta mücadele etmeyi seçmiştir ve baba karakterinin evladına daha çok bağlanarak hayata tutunma sürecini aktarmaktadır. Öte yandan da hayallerine kavuşmak için evden ayrılmış olan Kiran için herşey yolunda gitmektedir. Bu sahne için ise Newton’un "bazen ilerlemek için ağırlıklardan kurtulmak gerekir" sözünü eklemek istiyorum. Kiran’ı bağlayan hiçbir unsur kalmamıştır ve zaten yeteneğinin var olması ile birlikte şöhret basamaklarını birer birer tırmanmaktadır.
Film bir sonraki perdeye geçer ve Kiran artık burnunda tüten oğlu ile tekrar görüşebilmek ister. Amacına ulaşmıştır ama bıraktıklarını da unutamamıştır. Rohit ise hayatını oğluyla birlikte yürütecek şekilde yeni bir düzen oluşturmuştur. Bu noktada Kiran’ın iki yıl boyunca terk etmiş olduğu ailesine sahip olduğu yeni imkanları ile geri dönmesinin sancıları baş göstermektedir. Babanın çocuğuna alamadıklarını annesinin bir hamlede alabilmesi, Rohit’in sahip olamadığı iş imkanlarını Kiran’ın bir sözü ile verebilmesi gibi güç gösterisi ve bunun ters tepmesi gibi sahneleri görüyoruz. Film bu noktadan sonra çocuğun kimde kalması gerektiği unsuruna evriliyor ve mahkeme salonuna geçiyoruz.
Filmdeki en beğendiğim nokta mutlak bir kötü karakter veya mutlak iyi bir karakter olmaması. Hayatın akışına göre her iki tarafı da haksız ve haklı bulduğumuz noktaların olması ve tüm bunların içerisinde kendi hayatlarımızda esinlemeler bulabilmemiz. Ölçülü dans ve müzik kullanımı ise ayrıca bir artı. Toplasanız filmin yirmi dakika kadar kısmı bunlarla geçmektedir. Mahkeme salonundaki her konuşmanın karar değişimi niteliğinde olması da mahkemeyi izlerken ayrı bir tat vermekte. Bir cümle, geçmişteki bir davranış doğru yerde kullanıldığında tüm kararı etkileyebildiği net bir şekilde gösterilmiş. Filmin sonunu birazcık daha realistik beklemekteydim. Hızlı bir mutlu son kurgulanmış gibiydi. Ama onun dışında filmin kalanında anlatılmak istenilenlerin tümü başarılıydı.
Oldukça başarılı bir aile dramı filmi. İdealleri olan iki tarafın birleşimiyle oluşan evliliğin karşılarına çıkardıkları tercihler. Hayal kırıklıkları, aile içi sorunlar, aile sorumluluklarının getirebileceği yükler, ünlü olma yolunda yaşananlar, evlat için insanın neler yapabileceği gibi bir çok konuyu içermiş zengin bir film. Üstelik, klasik hint yapımlarının çoğunun olduğundan çok daha az kareografik müzik sahneleri vardı. Dolu bir film.
Akele Hum Akele Tum filmine Benzer Film ekliyorsun.
Akele Hum Akele Tum filmini Kategorize ediyorsun.
Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.
Akele Hum Akele Tum filmine Konu ekliyorsun.
FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
Arama sonuçları
Bu filmi izleyen 20 kişi
Kullanıcı Bulunamadı...
ÜYE OL