Açlığa Doymak

Olayı kimin anlattığı önemli.Amerikanın yerlileri Kızılderililere göre Kristof Kolomb denizde kaybolmuş halde bulunmuştur... Yani aslanlar kendi hikayelerini anlatana kadar öyküyü avcılardan dileyeceğiz deyişine uygun bir film bu. Olayın gerçek sahipleri sustukça başkalarının zırvalarına da katlanmak zorundayız.

Üç farklı dünyada yaşanılanları aynı potada buluşması, konu içerikleri farklı olsa da insanlara yaşattırdığı duyguların ortaklığının anlatımı elma armut hesabına benziyor. Filmin ender doğrularından biri olan gözaltında kayıplara, faili meçhullere yer veriyor gibi yapıp sıvışması da dikkat çekici.

Akıldışılıklar:

İlk okul öğrencilerinin geçtiği yere bomba koyan çiçeği burnunda genç devrimci kafadan amaçsız terörist damgasını yemeye mahkum. Oysa akılcılık adına o genci sokağa salmadan önce bari biraz beynini yıkayıp eğitselerdi.

Filmin kendi işleyişi içinde düşünüldüğünde zengin sayılabilecek gazetecinin o kadar kısa sürede bu kadar fakirleşmiş olmasının mantığı yok. Olsun, neyse ki tarikatlarımız var affetmeyi ve sabrı öğreten.

Mutaassıp bir aile ile görüşecek olan kızdaki göze sokulur cinsten o göğüs dekoltesi ne öyle? Kız düşünemediyse oğlanın uyarması gerekmez mi? Elbette isteyen istediği gibi giyinebilmeli ama tasvir olunan kişilikler e oynanan sahne bu tercihi destekleyecek gibi değil. Kısacası kabaca kızımız köprüyü geçene kadar ayıya dayı denileceğini bilecek kadar akıllı görünüyordu oysa. Olmayacak duaya amin denmez.

Kadavra sahnesindeki tesadüf gülümseten cinsten. Yok artık oha...

Kurtlar Vadisi hikayelerindeki gibi işin özünden uzak izleyicinin aksiyon, entrika beklentilerini tatmin etmek yerine, insana dair diyecekleri olması yönetmen açısından bir tür günah çıkarma gibi ama affedilme şansı yok..

Makyajlar ve teknik yönleri iyiydi filmin..

20/100

Kurtlar Vadisi Filistin ve Muro filmleriyle tanınan Zübeyr Şaşmazın Kurtlar Vadisi serisinden ayrı olarak çektiği ilk sinema filmi olan Açlığa Doymak, ölüm orucu, halvet ve güzellik temaları üzerinden üç ayrı açlık hikayesini kaotik bir yapıda anlatıyor. Bunu yaparken de politik tuzakların hiçbirine düşmeyip objektif bir bakış açısıyla hayatın gerçekçiliğine odaklanıyor.

Ruhsal bir azap bedensel bir acıyla yenilebilir mi?, İnsan en temel ihtiyacı olan yeme içme arzusunu bir amaç uğruna kesebilir mi? gibi sorulara cevap arayan film, Alejandro Gonzalez Inarritu filmlerinin farklı yaşamları birbirine bağlayıcı etkisinden ziyade, farklı hayatların aynı temaya yani açlığa bağlanması üzerine bir dil geliştiriyor. Bu dili, görüntü yönetmeni Goran Mecavanın tekinsiz, görsel açıdan güçlü sinematografisiyle destekleyerek sinema duygusu yakalamayı başarıyor. Bu açıdan Inarritu filmlerine öykünen yapısıyla dizi görselinin üzerine çıkamayan bir yapım olan Güzel Günler Göreceğiz (2011)in kat be kat üzerine çıkmayı başarıyor.

127 dakikalık süresiyle türdeşlerinden epey uzun olan film (ölüm orucuyla ilgili bir diğer film Simurg 88 dakika mesela), kurgusal açıdan Sena (Hazar Ergüçlü) ve Eyüp (Mete Horozoğlu)ün hikayesini başarıyla harmanlasa da, Burcu (Didem Balçın)nun hikayesi bu ikiliye göre biraz daha dışarıda ve geride planda kalıyor. Temasal açıdan açlık işlevini başarıyla yerine getirse de, kurgusal bütünlüğü diri tutmada biraz problem yaşıyor bu bölümler. Fakat Açlığa Doymakın ham kurgusunun 180 dakika olduğu düşünülünce, yapılan 53 dakikalık cutın filme büyük bir zarar vermeden kotarıldığı da bir gerçek.

Mete Horozoğlu, Hazar Ergüçlü ve Didem Balçının güçlü oyunculukları ise filmi diri tutan ve gücünü artıran en büyük iki etkenden biri. İkincisi ise, filmin gerçekçilik kısmını had safhada tutan müthiş makyajlar. İngiliz plastik makyöz ekibi Steve Painter ve Simon Roseu bu konuda tebrik etmek gerek. Özellikle Hazar Ergüçlünün ölüm orucu esnasındaki makyajı ve insan vücudu yanıklarının gerçekçilik etkisi insanı derinden sarsıyor. Filmin bir diğer artısı ise Erkan Oğurun oldukça başarılı, filmin ruhuna uyan müzikleri. Durmadan bir şeyler yiyerek filmdeki açlıkla tezat oluşturan Hakan Boyavın kısa ama öz performansı ise görülmeye değer.