Ciao, Professore!

İtalya'nın güneyindeki sorunları yanlışlıkla başka bir yere atanan bir öğretmenin yaşadıkları üzerinden anlatan trajikomik bir film. Birlikte izlediğim İtalyan arkadaşın söylediklerine göre hala geçerliliğini koruyor maalesef anlatılanlar, 22 yıl geçmiş olsa da. Güneyden kuzeye çalışmaya giden insan çok çünkü iki taraf arasında ciddi ekonomik farklılıklar var ve bu da sosyal dokuyu etkiliyor daha doğrusu ekonomi ile sosyal yapı etkileşim içinde. Ekonomi sosyal dokuy, sosyal doku ekonomiyi etkiliyor ve bu kısır döngüyü yenmek için ciddi reformlara ihtiyaç var fakat söylenenlere göre (iddia İtalyan arkadaşındır) atılmış ciddi bir adım yok. Torpil varsa işler yürüyor, bürokrasinin üst basamaklarındaki insanların rahatı yerinde yani.

İtalya'yı birçok yönden Türkiye'ye benzetirler genelde. Bu film Türkiye'ye uyarlansa kimse de çıkıp demez ki bunlar Türkiye'de olamaz. Zaten bizde de Doğu-Batı şeklinde yaşanmakta.

Çocuk oyuncular çok iyi. İzlenilmezse birşey kaybedilmez. Çerezlik olarak izlenebilir ve aynı Türkiye diyerek problemlerimiz üzerine tartışmalar başlatılabilir film sonrasında.