Dağ 2

Genelde asker filmlerini ve Hollywood yapımlarını, kötü adamlara karşı savaşan bir avuç asker, kim ölecek kim kalacak, kahramanlar kazanacak mı gerilimini filan sevip izleyen birisiyim. Filmi film ayarında izlerim yani her ne kadar sonda yer alan klasik Tanrı Amerika’yı korusun amen kısmında hehangi bir duygu yoğunluğu yaşamasam da.. Ama odak noktasında Türk askeri ve korunmaya çalışılan bir Türkmen köyü olunca kalbimin derininden etkiledi bu film beni. Oyuncular, görsellik, silahlar, savaş planları, bekleyiş, birebir yapılan savaş filan gayet iyi şekilde kotarılmıştı ki artı olarak verdiği duygusallıkla zaten alıp götürdü. Özellikle filmde bir iki yerde sizi 12den vuracak sahne vardı ama benim gözlerim özellikle bir yerde yaşardı.. Sonrası için spoilera alalım..

Uzaktan birkaç Işidlinin bir kıza eziyet çektirdiklerini görüp kararsız kalıp sonrasında vicdanlarının sesini dinleyip kızları kurtardıkları sahnede kızın Türkmen olduğunu konuşmaya başlamasıyla anlıyorsunuz ki bu sahnede Türkmence ağlayarak söylemeye çalıştığı ve her sözünün arkasından amin diye dua edişi bir şeyleri koparttı içimde dayanamadım.. Buradaki oyunculuk gerçekten iyiydi. Önce korkması kıyafetindeki Türk bayrağı amblemini gördükten sonra sarılması sonrasında ağlarak söyledikleri.. Açelya Özcan muteşemdin.

Arif karakterinin her atış öncesi okuduğu Kahramanların Ölümü şiiri de yakışmıştı açıkçası. Ancak bir yandan da umutsuzca bekliyorsunuz. "..ve kahramanlar can verir yurdu yaşatmak için" temasının gerçekleşeceği anları..

Filmde gülümseten ama bir yandan da durup düşündürten şu sözde akılda kalıcıydı "Her parçamız için savaşsaydık, Altay dağlarına kadar tank sürmemiz gerekirdi." .. Ama yine de dayanamıyorsun ki.. Oralarda bir yerlerde seni bekleyenlerin olduğunu bilirken.. Kahramanlarımız için de aynısı söz konusuydu. O yüzden izlerken de saçma gelmiyor zaten. Türk askeriyiz mikemmeliz gibi bir durum değil gördüğünüz.. Az çok milli duygusu olan herkes anlayacaktır buradaki hissi.

Unutmadan Arif karakterinin patlama sonrası çatıya düşmesi, öldü mü noldu yarabbim heyecanı sırasında gözünü açtığı anda ister istemez babasını düşünüp gülümsedim. Eee bir Kara Murat bir Battal Gazi’nin oğlu kolay yetişmiyor.. Alacak babasından bir takım genetik özellikleri de elbette.. Zamanında ne kulelerden kulelere ne surlardan surlara atlamışlığı, okların, kılıçların arasından çeşitli atik hareketlerle kurlulmuşluğu, kör gözünü şifalarla iyileştirmişliği var :P

Duygulanmamak elde değil. Her şeyden öte çok gerçekçi olmuş, emeği geçenlerin emeklerine sağlık. Yer yer güzel replikler var, aksiyon sahneleri yerli filme göre oldukça iyi. İlk film ağırlıklı olarak asker arkadaşlığı üzerineydi. Dolayısıyla belki daha samimiydi. Mesela bu filmde de rakı masası kurulmuş ama ilk filmdeki rakı masası sahnesindeki samimiyetin yanından bile geçemez. Bu daha çok savaş ve o psikolojiyi yansıtmış. Yer yer güldürüyor, genellikle üzüyor. Hayatın kendisi gibi. Belli bir siyasi fikre bağlı kalmadan anlatımı çok daha güzel olmuş. Kimseye yaranma derdi yok. Her karaktere küçük de olsa bir hikaye ve karizma katılmış. Murat Arkın’ın babasına olan benzerliği ve her sahnesinde nişan alma detayına kadar göstermesi dikkat çekiyor. Ufuk Bayraktar kendi neslinin en iyilerinden. Muhtemelen daha iyi bir Bekir bulunamazdı. Baybars karakteri yine ayaklı karizma. Veysel komutan rolünün hakkı da verilmiş. Güncel bir konu ve gerçekçi anlatım bölgedeki hissiyatı aktarabildiği maksimum düzeyde aktarıyor. En önemlisi izlediğimiz haberlerden sonra olduğu gibi kanalı değiştirdikten sonra günlük yaşantıya devam ettirmiyor. İlla ki büyük-küçük izler bırakıyor ve düşündürüyor.

Bir parantez de şarkı seçimlerine. Her biri ince seçilmiş. Duman’ın 2013’teki albümünde ön plana çıkmamış "Kolay Değildir" şarkısını da ön plana çıkarmış. Mantık hataları var, eleştirilecek detaylar var. Basit bir örnek; flashbackler ilk filmde daha iyiydi. Ancak hikayenin derinliği ve gerçekçiliği ufak tefek hataları gözardı ettiriyor. 8,5/10, mutlaka izlenmeli.