Born in 68

Sık bakalım, sık bakalım, biber gazı sık bakalım... Her şey böyle başlar....

Değişen zamanla gelen değişimi yansıtırken kendini yalnızlığa hazırlayan çatlak dudaklı Laetitia Cast’nın oldukça güçlü oynadığı, süresi üç saate yakın filmin ilk bölümündeki çıplaklık içeren görüntüler yanıltmasın. Dramı, psikolojiyi, sosyolojiyi ve siyasal evrimi kronolojik olarak ülkede gerçekleştirilen yasal seçim sonuçlarına endeksleyerek anlatan film hızla yükselen bir ivmeye sahip.

Çürüyen bir sistem içinde o sistemin kurallarıyla yeni bir yaşam inşa etmek mümkün müdür?

Kahramanlarımız sistem henüz değişmemişken, sistem içinde sistem dışı bir hayat sürdürmek, düzene rağmen paylaşımcı alternatif yaşam kurmak isterler. Ancak zaman onları farklı yönlere savuracaktır. Biri sonuna kadar inandığı gibi yaşayacak, diğer karşı olduğu düzenin çarklarına teslim olacak ve bir diğeri inancı için bedel ödemekten çekinmeyecektir.

Bu deneyimin ardından gelecek olan kuşak bize inanacak hiçbir şey bırakmadınız karamsarlığı taşırken, zamanla birlikte özgürlük algısı da değişmektedir. Dünün insanları "kendisi için bir şey istiyorsa namert" iken günümüz gençliğinin özgürlük anlayışı o toplumsallıktan uzak daha bireyci bir hal almaktadır.

Adam "dışarıda ya da içeride ne fark eder ki? Hapisten asla kurtulamazsın" der. Kadın "Biz bu dünyayı hak etmedik.Tüm bu nefreti? Bu rezilliği? Bu şiddeti? Ağlamaktan bıktım. Artık dayanamıyorum" der.

Arayış içindeki 68’in çiçek çocukları, paylaşmanın "Yarin yanağından gayrı her yerde her şeyde hep beraber" demek olduğunu kavrayamamışlardı. Faşizmin gelişini görüp mücadele ettiler hatalar da yaptılar. Ancak ah etmenin anlamı yok "Tarih yeniden yazılamaz"

Eskilerin hala meleklerin cinsiyetini tartıştığı "İşler nasıl bu noktaya geldi? Neyi yanlış yaptık? Nerede yanlış yaptık?" diye kendilerini sorguladığı dönemde "bize inanacak hiçbir şey bırakmadınız" diyen gençliğin içinden birileri "Kendi yanlışlarımızı yapabilecek yaştayız. Dünyanın sizin yanlışlarınız etrafında dönüp durduğunu düşünmeyi bırakın" diyerek kendi geleceklerine sahip çıkacaktır.

Bir "La meglio gioventu" değil belki ama sorduğu sorgulattırdıklarıyla acemice başlayıp ustaca biten değerli bir film "Nes en 68".

Hep yanıldı ve yenilgilere uğradı

Ama atıldı yine de serüvenlere

Vakti olmadı acıların hesabını tutmaya

Durup beklemeye, geri dönmelere vakti olmadı.

Çürüyen bir sistem içinde kalarak o sistemin kurallarıyla yeni bir yaşam inşa etmek mümkün değildir. Ancak çürüyen sitemin tümden yıkılmasıyla o yıkıntının üzerine yeni bir yaşam biçimi inşa edilebilir.

Bu daha başlangıç mücadeleye devam...

Not: baştaki ve sondaki sloganlar filmden alınmıştır... 85/100