54. Sokak

Şimdiye kadar çekilen, müziğe adanmış ve müziği tüm neşesiyle ve törensel niteliğiyle orta koyan filmlerin en iyilerinden biri olan 54. SOKAK, izleyicileri Latin Caz’la tanıştırıyor ve İspanyol yönetmen Fernando Trueba’nın bu tarzda müziğe karşı duyduğu tutkuyu onlarla paylaşıyor. Trueba, en beğendiği Latin Caz müzisyenleriyle New York’taki bir stüdyoda söyleşiler yapıyor ve müziklerinden örnekler veriyor. Müzisyenlerin yorumlarının her biri küçük birer mucize niteliğinde: Chano Dominguez’in Thelonious Monk’tan ve Flamenko’dan esinlenerek yarattığı elektrik fusion’a, kısa süre önce yitirdiğimiz, yaşının dörtte birinde bir kişinin enerjisiyle çalarak dizginlenemez bir enstrümantal süitin ritmik karmaşasından neşeli bir biçimde kolayca sıyrılan perküsyon ustası Tito Puente’ye kadar. Diğer müzisyenler arasında Kübalı saksofoncu Paquito D’Rivera, baba-oğul pianist ikili Bebo ve Chucho Valdes, Arjantinli tenor saksafoncu Gato Barbieri, New York kökenli Caz topluluğu Jerry Gonzales and the Fort Apache Band ve deneyimli piyanistler Chico O’Farrill ile Eliane Elias yer alıyor 54. SOKAK, uzun bir süre önemsenmeyen bir tür olarak kalan, ancak yakın zamanda değeri anlaşılan bu canlı, enerji dolu müziğin gerçek değerinin tanınmasına yardımcı olacak nitelikte bir belgesel.