Umma

KİM KİME DUM DUMA, BU DA UMMA.. Hurafelere inandırılıp onlarla büyütülenlerin bir gün ebeveyn olmak isteyeceği kimsenin mi aklına gelmez?(belki de aklı olmayanlar için vardır hurafeler bırakın inansınlar bırakın görsünler) Tanrım..Ben *** gibi bir hayat yaşamış olabilirim ama çocuğum ve onun çocukları asla benim yaşadığım o *** hayatı yaşamayacak denilerek Kore’den fırsatlar ülkesi(ya da rüyalar ülkesi) Amerika’ya yapılan göçün aslında asıl mesele göç değil sen anlamadın mı dedirten bir film korku değil olsa olsa dram/trajedi olur benim gözümde ,Neden mi? (okumaya devam et)..Filmin açılış sahnesi o kadar iyiydi ki geliyor gelmekte olan yaslan arkana keyfine bak diye düşündüğümü hatırlıyorum ama hayır hayır bu bir aldatmacaydı.. Filmde bir anne(Amanda) ve kızının(Chris) ilişkisine(belki de en korkuncu da budur, o yüzden korku kategorisindedir) ve aynı zamanda kuşaklar boyu gelen saçma sapan hurafe hayata tanıklık oluyoruz fakat bu ilişki teknolojiden ve sosyallikten uzaktı abartmıyorum.. Bilge bir insan tanıdım ve o hep şunu derdi ‘’Her insan yaşadığı sürece vermek isteyeceği mesajlar vardır’’..Bu filmin ki ise yalnız ölmekten korkularak ve çeşitli hurafelere inanarak ebeveyn olanların unuttuğu bir şeyi hatırlatıyordu.. Dünyaya gelme kararı bir çocuğun elinde değil ve dünya hiç de iyi bir yer sayılmaz(bunu biliyorsunuz) kötü insanların varlığını aklınızdan silmediğiniz sürece.. Onları baskılamanız ve istedikleri hayatı kendilerinin şekillendirmesine izin vermediğiniz sürece sizden bir farklı olmayacak ve belki de sizin yaşadığınız sıkıntıların *** aynısı yaşayacaktır(bunu da bildiğinizi zannediyorum) o zaman onlara kişisel bir eşyanız gibi davranmayı bırakın hemen!! Benim bildiğim daha doğrusu sevdiğim korku filmi frekansı yüksek, soluk soluğa tabiri caizse izleyeni oturduğu şeye yapıştıran(benimki yataktı ama yastığa yapıştırdı ve uyumamak için kendimi zor alıkoydum) ve sonunda ise adeta bir tokat hissi veren bir şey, bu izlediğim şey ise bundan çok uzak bir şey..Amanda’nın annesinin bana göre daha önce hiç görmediğim şeytandan farkı yoktu(belki bu da hurafedir, ya da görmüş de olabilirim ama yüzünü tarif edemiyorum maskeliydiler) ama sonunda Amanda onun gibi olmadı ve onurlu davrandı..Bu filmi izlerken annemle olan bir anım aklıma geldi, 8 yaşındaydım dışarıda bulutlar bir birbirleriyle çarpışıyordu ve geceyi gündüze çeviriyordu adeta, çok korkmuştum annemin yanına gittiğimde bana şöyle bir tepki vermişti’’ Yat zıbar yarın erken kalkacağız’’..O zamanlar bunun ne demek olduğunu anlamamıştım ama şuan bu bana çok komik geliyor:))..Nasıl hatırlayacağımı bilmiyordum ama bu çok komikti ve evet bunu bana hatırlatan şey Korku/Doğaüstü türünde olan UMMA filmiydi gerisini siz biraz düşünmelisiniz…Film vardır iyidir ve övgüyü hak ediyordur, film vardır ona çok fazla kredi verilmiştir işte o film tam da bu film…