Sakuran

Kiyoha, Mahalle ’nin en gözde Orianlar ’ından biri olan Tamagikuya ’ya satıldığında henüz bacak kadar küçük bir kızdır. İleride birinci sınıf bir fahişe, yani bir Orian olabilmesi için de; eğitilmeye, bir fidanken başlaması gerekmektedir. Fakat Mahalle ’nin yoluna düşmüş, satıldığını ve evine bir daha geri dönemeyeceğini unutmuş Kiyoha ’nın aklı; hükmünün geçmediği dünyada değil, kiraz ağaçlarının çiçeklerindedir...
Kyoha, kendisini satın alan, kendisine bakan, kendisini eğiten ve hizmetkarı olduğu Orian Tamagikuya ’da dahil olmak üzere, Mahalle ’deki herkesi küçümsemektedir. Dik kafalı ve keçi gibi de inatçı Kyoha ’ya göre çevresindekiler ya fahişe, ya pezevenk, ya da cebi paralı bir abazadır. Mahalle ’ye ve içindekilere, hesapta "kesintisiz" olan fakat her nasılsa ikide birde arızalanan kablonet kadar bile değer vermeyen Kyoha ’nın eğitim süreci, akranlarından çok daha acılı geçmektedir...
Mahalle ’den birkaç kez kaçmaya çalışan fakat her seferinde yakalanarak cezalandırılan Kyoha, bir gün Tamagikuya Orian ’a tüm nefretini kusar. Tamagikuya Orian ise, kısa zamanda çok iyi tanıdığı en kötü hizmetkarının en savunmasız yerini, inatçılığını hedef alır ve küçük Kyoha ’ya, isteyen herkesin fahişe bile olamadığı bu Mahalle ’de, bu gidişle istese bile bir Orian olamayacağını hatırlatır...
Tamagikuya Orian abartmamaktadır. Mahalle ’nin yazılı olmayan fakat çok yaman olan, kendine özgü kuralları vardır. Bu Mahalle ’de gülen de, ağlayan da, bir şekilde kaybetmektedir. Bu koşullar altında bir Orian olmak, hele hele mutlu bir Orian olmak; çok az yiğidin harcıdır. Kiyoha ’nın bir Orian olmayı kafaya koymasıysa, Mahalle ’deki tüm dengeleri değiştirecektir. Çünkü bakışları, tavırları, konuşmaları ve çalımlarıyla herkesin nefretini kazanmayı başarmış Kiyoha, bir müşteriye nasıl davranılacağını ve kendisine nasıl bağlayacağını; doğuştan, hem de diğer tüm Orianlar ’dan daha iyi bilmektedir...