Seçilmiş

Bilim kurgu filmlerine genelde önyargıyla bakardım ancak son zamanlarda peş peşe izlediğim güzel bilim kurgu filmleri sayesinde bu önyargım kırıldı. Divergent, Interstellar ve Guardians of the Galaxy örnek verebileceğim üç film. Ve son olarak da bu izlediğim The Giver. İlk başta oyuncu kadrosunda yer alan güçlü isimlerle dikkat çekiyor. Filmi seçmemde en önemli faktör bu oldu. Merly Streep ve Katie Holmes zaten direk göze çarpıyor. Filme gelecek olursak biraz Divergent filmini anımsatıyor ancak verdiği mesajlarla ve konunun işleyişiyle tamamen o filmden sıyrılıyor. Bir kere filmi izleyecek arkadaşlara bunu söyleyebilirim. İkincisi ve bana göre bir filmde olması gereken en önemli şey mesajları net ve açık şekilde veriyor. Sevginin ve bu sevgiyi hissetmenin insanlık için ne kadar önemli olduğu vurgulanıyor. Ki bunu izleyiciye aktarırken dünyadan kareler sunulması, acı ile sevincin bir arada gösterilmesi etkiyi daha da artırıyor. Mekan, kostümler, oyuncu seçimi özellikle Brenton Thwaites ve Odeya Rush adlı genç oyuncuların birbiriyle olan mükemmel uyumu dikkat çekici. Üçüncü olarak da sürenin uzatılmamış olması ayrı bir artı alıyor benim gözümde. Çünkü bilim kurgu filmleri özellikle de içinde dram teması barındıran bilim kurgu filmleri çok uzun olmamalı. Süre uzun olunca bir yerden sonra filmden kopma gibi bir sıkıntı oluşabiliyor. The Giver?da kendimi hikayeye bir an olsun sıkılmadan kaptırıp gittim. Hiçbir gereksiz sahneye veya abartıya rastlamak da mümkün değil. Abartılı türdaşlarının aksine bu film en yalın haliyle karşımıza çıkıyor. Kısacası filmsever herkesin izlemesini tavsiye ederim, güzel bir 97 dakika sizleri bekliyor. 10/8.5

Sevmek insanlığın temelidir.

Lanet olsun ki bugün bu dünyada ve bu ülkede savaş çıkartıp sırf kendi gibi inanca sahip olmayanları öldüren örgütleri oluşturanlara. İnsanları ayırıp sadece kendi gibi olmasını sağlayacak eğitim düzünlemeleri yapanlara. Savaşı kurtuluş olarak görenlere. Milyonlarca insanı evinden edip pazarda mal gibi satılmalarına destek olan herkese yazıklar olsun. Bu film bizlere insanlığın ne derece önemli olduğunu ve ne derece yok edilebilir olduğunu gösteriyor. Sadece küçük bir çocuğun gülümsemesiyle ağlaması arasındaki farkı görmek bile yapılan vahşetlerin ne derece yok edilmesi gerektiğini gösteriyor bizlere. Kalıplaşmış yargıları hayatın önüne getirerek herkesi bu kalıp içinde toplamaya çalışan gereksiz zihniyetlerin yönetimi her zaman ülkeyi savaşa götürecektir. Filmin ne hatalarına ne de işleyiş biçimine değineceğim. Film o kadar değerli bir konuya değiniyor ki bugünlerde dünyanın ve ülkemin unuttuğu insanlığı anlatıyor, gülümsemeyi anlatıyor, sevmeyi... Kadın erkek aynı yerde oturamaz, konuşamaz, düşünemez gibi aptalca fikirlerin doğru kabul edildiği bir dünya ne yazık ki yok olmaya başlamış demektir. Umarım sadece sevginin değerini bilen faşizmin kötülüğünü fark eden kişilerin yönetimine şahit oluruz. Unutmayın dünyayı yok edecek olan da ya da var edecek olan da insanlardır. Film çok değerli bir konuya sahip yani. Bu filmden ders çıkartmalıız.

İyi seyirler.

P: 7