Kan Kokusu

Uzun çok uzun zaman önce kötü bir yapımı "Ama Imdb'den şu kadar puan almış" şeklinde savunan birine "Takmışsınız bir Imdb'ye" şeklinde çıkıştığımda biri bana cevap olarak "Senin gibi a ylak takımın olmadığı bir yer" şeklinde bir cevap vermişti. Ama ben kendisine Imdb üyeliğimin sinemalar üyeliğimden daha eski olduğunu söylemek gereği duymadım. Bırakayım bana ağzımın payını verdiğini düşünsün, sevinsin dedim. Öyle de iyi bir insanım dır. Bilmeyenler için Imdb aynı burası gibi üyelerin film eklediği ve oyladığı bir site dir. We are what we are'ın Imdb puanı 5.8 bunu özellikle belirtmek gereği duyuyorum çünkü filmin puanı en fazla 4.5 olabilir. Eleştiri kısmı tamamen hikayenin dışında kaldığı, "Sevimli" ailemizin neredeyse kasabanın göbeğine taşındığı yetmezmiş gibi ölümcül dozda durağan. Geçmek bilmeyen saniyeler boyunca üzerine yağmur yağan bir yaprağı çekince Haneke oldunuz değil mi Bay Jim Micle? Hayır efendim karakterler ağızlarını açıp konuşmaya başlamadan önce bir süre durunca izleyiciler ancak hangi a ptal yönetti bu filmi diye düşünür. Ben düşünüyorum en azından. Gerilim değil, korku hiç değil, dram değil değiloğlu değil. Ne anladım ben bu yapımdan? söyleyeyim. Çalacaksan hakkını vereceksin! İyi seyirler.

2010 yapımı Somos lo que hay'ı beğendiğim ve hakkında iyi bir yorum yazdığım için sinemalar.com'da neredeyse linç ediliyordum. İyi bir yorum yapmıştım çünkü küçük bütçesine rağmen özgün senaryosu en sertinden bir toplum eleştirisi sunuyordu. Mekan tasarımı, oyunculukları ve her açıdan izlemeyi çok zor kılan atmosferiyle kusursuz bir filmdi. Güneşin altında yeni bir şey yoktur der amerikalılar. Yanılıyorlar. Güneşin altında çok farklı şeyler var. Jorge Michel Grau adında bir meksikalı örneğin, senaryosunu da kendi yazdığı neredeyse varolmayan bir bütçeyle çektiği öylesine inanılmaz bir iş koyar ki ortaya tekrar tekrar izleseniz o rahatsızlık duygusundan kurtulamazsınız. Her izlediğinizde l anet edersiniz. İnsanlığa, topluma, sessiz kalanlara, görmezden gelenlere. Sonra açıkgöz bir amerikalı çıkar ortaya-Güneşin altında yeni bir şey yoktur sözünü kendine motto edinmiş-hikayeyi amerikanın güneyine taşır. Babayı anne yapar, çocukları kıza çevirir hikayenin ensest içeren kısmını Jorge Michel Grau'nun yaptığı gibi masum bir aşkla aktarmak yerine kimilerinin ağzının suyunu akıtacak bir fanteziye dönüştürür, bir de bu şaheserini Cannes gibi bir film festivalinde gösterime sokar. Eleştirmen diye geçinen kimi kara cahiller de alkışlar. Biliyorum ki bu yazdığım yorum da meşaleleri yaktıracak eksilendiği yetmezmiş gibi sildirilecek te. Tabii başka sitelerde de yazdığım ve dahi yorumlarımı kayıt altına aldığım için birileri küçük beyinlerini boşuna yormuş olacak. Ve yine doğruluğundan kesin emin olduğum bir şey varsa birileri bu filmi izleyecek bayılacak hadlerini aşarak orginal filmden daha iyi olduğunu iddia edecek. Ama bilin ki yorumumun eksilenmesi, silinmesi, bu film için yapılacak övgü dolu abartılı yorumlar bile ça lıntı olduğu gerçeğini değiştirmeyecek. Söyleyeceklerim bu kadar. Dağılın.