Güeros

NOT: 2-2.5 yıl sonra tekrar izledim, muhteşem ya. 9.5 vermişim 10 yapıyorum. Çiçek gibi yol filmi. Enfes.

Sitede doğru dürüst oturup bir filme yorum yapmışlığım yok yanlış hatırlamıyorsam. Ama bu filmi izlerken kesinlikle 3-5 cümle de olsa yazmalıyım diye düşündüm. 3 gün önce izlediğim Ölümlü Dünya filmini saymazsak baya bir süredir başucuma ekleyecek filme rastlamamıştım ki bu filmi başucuma ekleyeceksem bazı filmleri o listeden çıkarmam gerekiyormuş gibi bile hissediyorum. Güeros'a haksızlık olmasın diye. :)

Önce şahsi fikrimi kısaca anlatayım bu filme dair: 'Kesinlikle hayatımda izlediğim en iyi filmlerden biriydi. Son 20 yılda yapılmış en iyi filmlerden biri benim için.'

Filmdeki tek gözüme batan olumsuzluk Santos karakterinin araya kaynamasıydı. İsim olarak biliyorsun ve ana karakter değilse bile onlar kadar sık kamera karşısındaydı ama buna rağmen karakter derinleşmiyor. Bu minik, benim için filmin güzelliği adına çok rahat göz ardı edilebilir olumsuzluk dışında kamera kullanımı, sahneler, senaryo, müzik ve özellikle kurgu beni benden aldı

Hisler ve duygular muazzam bir şekilde aktarılmış. Fransız yeni dalga filmlerine saygı duruşunda bulunduğu da yazılmış zaten yukarıda ancak bana göre onlardan daha iyi senaryo daha kaliteli kurgu ve daha yoğun hislerle donanmış bir film bu.

Ayrıca 1 yıl önce yukarıda @iorigins adlı kullanıcının yaptığı yorumda: 'Filmdeki hikaye esnek bir zemin üzerinde hayattaki gibidir; unutkanlıklar, tesadüfiler ve karşılaşmalar ilerliyor.' diye bir cümle kurmuş. Gerçekten de filme beni en çok bağlayan nokta tam olarak bu. Hayattan gerçek bir kesit sunabilmek budur işte.

Son olarak @iorigins'in sitede bu filme yaptığı yorumu mutlaka okuyun filmi izledikten sonra, anlatmak isteyip anlatamadığım çoğu şeyi anlatmış.

Kesinlikle tavsiye ederim. Listenizdeyse de öne alıp izleyin.

Güeros: Sarışın, açık renk ya da Döllenmemiş yumurta ve soluk, hasta adam anlamlarındaki huerodan geliyor. Film Güerosun açıklamasıyla başlar ve filmde birkaç kelimenin daha sorgulanmasıyla bizi düşündürür.
Filmin yönetmen Alonso Ruiz, Godard ve Antonionini karşımı bir oğul film gerçekleştirmiş diyebilirim. Yönetmen filmi klasik anlatı yapısını tamamen kıracak yöntemlerle gerçekleştirmiş. Filmde hikaye belirli bir zemin üzerine ilerlemiyor, karakterlerimizin olmazsa olmaz bir amacı yok. Filmdeki hikaye esnek bir zemin üzerinde hayattaki gibidir; unutkanlıklar, tesadüfiler ve karşılaşmalar ilerliyor. Filmi izledikten dakikalar sonra yönetmenin bize aslında filmin içine hikayesine odaklanmak yerine filme yabancılaştırıyor lakin seyrin ve esnek hikayenin tadını çıkarmamıza da engel olmuyor. Film diyalogları görüntüleri müzik vs. her şey buna hizmet eder. Yönetmen gerçek hayatın kesitini filmle bize aktarabilmiş.
Filmin iskeletinin üzerinde oturduğu bir hikayenin var olduğunu düşünürsek şayet bu hikâye; Tamos adlı küçük çocuğun hayranı olduğu şarkıcı Epigmenio Cruza yıllar önce babasından miras kalan kaseti imzalamak istemesidir. Bu amaçla Tomas devrimci genç Sombra ve arkadaşı Santos ile beraber Cruzu arama yolunda çıkar. Bu yolda başlarına acı tatlı olaylar gelir. Böylece bu filme bir yol filmi de diyebiliriz çünkü film belirli bir mekanda geçmiyor. Yönetmen filmi mesafeli bir anlatım tercih ederek gerçekleştirmiş. Film Güney, Batı, Üniversite kampüsü, Merkez ve Doğru epizodik yazı kartları ile birbirinden ayrılır lakin epizotların isminden de anlaşıldığı gibi hepsi farklı konuları ele alır. Üç kahramanın sözde amacı Cruzu bulmaktır ama yolda hem ummadık şeyler olur hem de Cruzu bulma hikayesi gittikçe gelişir. Filmdeki hangi karakterin ne yapacağı kestiremiyoruz böylece film gerçek hayatta gibidir kestirilemez, öngörülemez.
Gençlerin bir arayış içinde olduklarını öğrendiğimiz filmin yan sahaneleriyle Mexico Citynin sokaklarına, devrimci yüzüşlere de şahit oluruz, Yani dönemin atmosferini de filmde hissederiz. Bu sıradan görüntülerin filmin anlatı yapısına olay örgüsünü açısından işlevi yoktur belki atmosfer oluşturuyordur diyebiliriz.
Meksikada o dönem Huelga(grev) vardır ve filmdeki gençlerimizde bu grevin uzaktan üyeleridir.
Sambronın yaşadığı panik atağı yönetmen uzun çekim, slow motion ve görüntüyle uyumsuz müzikle sağlamış, Panik atağın arabada devam etmesiyle Sürrealist bir sahneye imza atmış. Sambronun gözünden halüsinasyona şahit oluruz böylece arabanın içine tüy yağar. İkinci Sürrealist sahne araba camından elini çıkaran Sambronun kendisini teknede elini suya daldırdığını görürüz.
Yönetmen filmi siyah beyaz tercih etmiş ve Bermganın çok kullandığı chiaroscuro; gölge ile ışığın zıttı ve bu zıtlıktan doğan estetik uyum kullanılmış. ve yönetmen close-up ve slow-motion kullanmış
Film aslında içerikten ziyade biçimiyle kendisini ön plana çıkarır. Neyi anlattığı ne kadar dramatize ettiği değil, Nasıl anlattığı ne kadar mesafeli anlatım tercih ettiği filmi ön plana çıkıyor.
Yönetmen filmde dördüncü duvarı yıkmakla kalmaz, yok eder. Filmde kullanılan dönüşlülük ve yabancılaştırma tekniklerine baktığımızda; Jump cut, ara yazıları, filmin senaryosu hakkında gerçek düşünceleri kaydetme, klaketin gözükmesi, filmin tamamen dışında diyalogların filme dahil olması örneğin devrim üzerine diyalog, Aynı diyalog tekrarı, Önemli diyalogların ani bir şekilde kesilmesi, Diyalogları yarıda kesme, Karakterlerin doğaçlama yapması, kameraya bakması, donuk kare, epizodik anlatım, Down Sendromlu oyuncu, Tek kahraman yok, Kameranın el ile kapatılması, Başka bir esere gönderme yapma. Tamosın tişörtü üzerindeki yazı(Dont Look Back), Ne zaman kulaklık takılsa filmin sesi kesilir, farklı tür arası ani ve keskin dönüşler. Vs. / Yönetmen Paralel kurgu kullanarak olayları birletişmiş lakin bu birleştirmeyi o kadar gösterek anlatmış ki film dışında farklı konular olduğunu düşünüyoruz.
Filme adını veren kelime argo olarak kullanılır film ise bu kelimeyi sorgular ve ne demek olduğunu anlatır; Bu kelime filmde iki defa kullanılır. Bunun dışında Naco gibi başka argo kelimelerde sorgulanır.
Tomas kompakt fotoğraf makinesiyle ilk fotoğrafı Cruzun yatağıdır ikinci fotoğraf; Santosun okuldaki fotoğrafı,Üçüncü Fotoğraf köprü, dördüncü ve son fotoğraf Sambronun kalablıklar içinde gülüsemesidir. Ve film bu donuk kare gülümsemesiyle son bulur. Böylece devrimci gençlerin umut olduğunu ima eden bir görüntü olduğu düşünülebilir
Filmdeki en güzel sahnelerden arabanın otoyolda Ana tarafından kasti stop ettirilmesi ve bir dakikalığına kontrolsüzlüğün filme hakim olmasıdır.