A Serial Killer's Guide to Life

Bayağı kıyıda köşede kalmış, Kuzey Sinemasının kendine münhasır kara mizah unsurlarını içinde barındıran bir yapım.

Birbirlerine tamamen zıt mizaca sahip iki kadının - Lousie ve Val Stone’un- bir nevi bir yol filmi olarak nitelendirilebilecek muhtevalara sahip olan yolculuğunda otorite; popüler bir kavram olan kişisel gelişim, spiritüalizm gibi kavramlara indirgenerek aktarılmış gibi. Kendini bulmaya, gerçekleştirmeye, bir kalıba-role sığdırmaya veya kalıbından-kabuğundan taşmaya, sınırlı yaşam ve düşünce alanından sıyrılmaya, aile figüründen bağlarını koparıp özerk olmaya çalışan ve mizacı tüm bu amaçlara zıt olan Louise’in; bir nevi alter egosu olan ve kişisel gelişim uzmanlarını, spiritüalist rehberleri ve onlara inanan deyim yerindeyse müritleri tabiri caizse avlayan ve kendini de avladıkları gibi bir rehber olarak tanıtan; yani rehberleri öldüren bir rehber olarak, korkunç bir tezat oluşturan Val Stone’un yolundan gittiği film putları kıran puta tapanlar filmi gibi resmen. ( Val Stone bana nedense kullarını, kendine inananları firavunun baskısından ve müdahalelerinden kurtarmaya çalışan ama aynı yöntemlere sahip olan Yehova’yı hatırlattı :) )

Süresi ve konusu itibariyle şans verildiğinde zaman olarak çok birşey kaybettirmeyeceğinden fırsat verilebilir. Ayrıca filmin yönetmeni/ senaristi olan Staten Cousins Roe, Val Stone rolünü oynayan Poppy Roe’nun da eşiymiş. Soyadlarının aynı olduğunu fark edince googleladım ben de, öncesinde yönetmeni ve eşini tanımıyodum :)

Alter ego, üst benlik gibi ekseriyetle ciddi bir sinema diliyle anlatılan kavramlar ve kara mizah unsurlarını bir arada bulundurması da filmi benim nezdimde bayağı özgün kılmakta