Dört Defa

Yaşlı bir çoban, İtalyanın en güney noktasındaki Calabria tepelerinde,
ortaçağdan kalma bir köyde yaşamının son günlerini geçirmekte, bir çok köylünün
çoktan terk ettiği bu diyarlarda sürülerini gütmektedir. Çoban hastadır ve
kilisenin zemininden topladığı tozun onu iyileştireceğine inanır. Bu tozu her
gün suyuna karışıtırır ve içer. Yeni bir keçi yavrusu doğar. Yalpalayarak ilk
adımlarını atışını, ilk oyunlarını izleriz. Sonra büyüyüp güçlenince o da
otlaklara gider. Yakın bir yerlerde büyük bir köknar ağacı dağ rüzgarında
salınmakta ve mevsimden mevsime yavaşça değişmektedir. Ve şimdi ağaç ölmüş,
yerde yatmaktadır; kömürcüler yüzyıllardır yaptıkları gibi onu kömüre
çevireceklerdir. Dört Defa, yaşamın ve doğanın bitmeyen
döngülerine ve zamansız mekanların kesintisiz geleneklerine şiirsel bir bakış.
Pisagorun, ruhun insandan hayvana, hayvandan bitkiye, bitkiden minerale
geçtiğine inandığı dört kademeli seyahatten esinlenen bu harikulade
belge-anlatı, dört farklı hayattan geçen bir ruhun hikayesini anlatıyor.