Borç

neşeniz yerindeyse, sizi hayattan ve insanlardan soğutacak bir şey izlemek isterseniz doğru yerdesiniz. Baş karakter tufan aşırı karikatürize edilmiş, bu karaktere iyi niyetli değil aptal. Adamın aptal oluşu, izlerken gerçekten sinir bozucu olabiliyor. İzlemek bana bir şey katmadı diyebilirim. Derdinin ne olduğunu anlamadım diyemem, ama bu derdi neden filme çekmek istediğini gerçekten pek anlamadım.

Gündelik hayatta yaşanan basit olaylar vasıtasıyla genel yargılara varabilmiş çok güzel bir filmdi. İnsanlara iyilik yaramıyor.

Yine iyi bir Serdar Orçin performansı. Eşini oynayan İpek Kaynak’ın da katkısı gözle görülür bir biçimde. Film, vicdan muhasebesi, iyi niyetin sınırı üzerine bir yorumlama.

Film çok basit evrensel bir insani duygu olan iyi niyeti görselleştir.
Saraçoğlu filmin başkahramanı olan Tufanı ve ailesini çok sağlam çizmiştir.
Filmin başkahramanı olan Tufanın iyi niyet elçisi olduğunu ailesiyle yaşantısında, yaralı kargayı sahiplenmesinde, cömert olmasında, patronu idare etmesinde, arkadaşlarıyla ilişkisinde ve en mühim olan koşmuşu Huriye teyzenin bakımını üstlenmesinde ki tavırlarından tanırız.
Velhasıl iyi niyet elçisi, dürüstlük abidesi, heykeli dikilecek, idealize karakterimiz Tayfunun bu iyi niyetlerden sonra maddi sıkıntılar sebebiyle hayatın gerçekliğiyle nasıl yüzleştiğine şahit oluruz.
Filmin sonuna doğru iyi niyet elçimiz Tufan değişir ve en çok yardım ettiği birazda pervasız ve huysuz olan Huriye teyze patlar.
Filmde çıkarılması gerekenler bence; Tüm iyilikler bir kötülükle nasıl yok olur.
Sistem içinde ne kadar iyi niyetli olunur? iyi niyetli kalmak kötü müdür?