14 yıl önce
8.4
129 OYPUAN VER
5
Imdb: 8.6 (68.449 OY)
KONUSU
17. yüzyıl Japonya’sında savaş yılları geride kalınca samuraylar da işsiz kalmıştır. Monarşik düzenin öğüttüğü Ronin’ler, barış zamanında birer posa olarak görülmekte ve birer birer harakiri yapmaktadırlar. Hatta açlık yüzünden onurlarından bile vazgeçip, otorite sahiplerinden para istemekte ve aksi
... Devamı
17. yüzyıl Japonya’sında savaş yılları geride kalınca samuraylar da işsiz kalmıştır. Monarşik düzenin öğüttüğü Ronin’ler, barış zamanında birer posa olarak görülmekte ve birer birer harakiri yapmaktadırlar. Hatta açlık yüzünden onurlarından bile vazgeçip, otorite sahiplerinden para istemekte ve aksi taktirde kapılarının önünde harakiri yapmakla tehdit etmektedirler. Böyle bir ortamda yine eski bir samuray olan Hanshiro, yerel bir lordun huzuruna çıkar ve seppuku töreni için izin ister...
-
Masaki Kobayashi
Yönetmen
OYUNCULAR
Tüm Oyuncular ve Teknik Ekip
Hanshiro T...
Motome Chi...
Miho Tsugumo
Hikokuro O...
Tango Inaba
Hayato Yazaki
Masakazu
Jinai Chij...
YORUM YAZ
POPÜLER YORUMLAR
Seppuku filmini daha iyi anlatabilmek açısından, filmin geçtiği dönem itaberiyle Japon toplumunu anlatmakla işe başlayayım. Japonyadaki iç savaşın bitimiyle beraber, toplumsal ve ekonomik hayatta önemli değişimler olmuştur. Klanların (aşiretlerin) dağılması ile neticelenen bu süreçte, klanların ordularını oluşturan Samuraylar işsiz kalmış ve kendilerine yeni klanlar bulmak için arayışa girmişlerdir. Kentlere gelen samuraylar, kentlerde yaşıyanlar tarafından hor görülmüş, aşağılanmışlardır. Bazı samuraylar, yaşamak için klanlara gidip sahip oldukları tek şey olan onurlarını satmayı denemişler, bunun için klanları Seppuku (harakiri) ile tehdit etmişlerdir. Bu sahte tehditle ya klana girmeyi ya da seppuku yapmamaları için para almışlardır. Bu durum karşısında klan reisleri toplanıp, samurai tehdidine karşı ortak bir tutum belirlemiş ve gelen savaşçıları seppuku yapmak için zorlamışlardır. Bizim filmimizde bu sosyal sorun üzerinden ahlak, e
... Devamı
Seppuku filmini daha iyi anlatabilmek açısından, filmin geçtiği dönem itaberiyle Japon toplumunu anlatmakla işe başlayayım. Japonyadaki iç savaşın bitimiyle beraber, toplumsal ve ekonomik hayatta önemli değişimler olmuştur. Klanların (aşiretlerin) dağılması ile neticelenen bu süreçte, klanların ordularını oluşturan Samuraylar işsiz kalmış ve kendilerine yeni klanlar bulmak için arayışa girmişlerdir. Kentlere gelen samuraylar, kentlerde yaşıyanlar tarafından hor görülmüş, aşağılanmışlardır. Bazı samuraylar, yaşamak için klanlara gidip sahip oldukları tek şey olan onurlarını satmayı denemişler, bunun için klanları Seppuku (harakiri) ile tehdit etmişlerdir. Bu sahte tehditle ya klana girmeyi ya da seppuku yapmamaları için para almışlardır. Bu durum karşısında klan reisleri toplanıp, samurai tehdidine karşı ortak bir tutum belirlemiş ve gelen savaşçıları seppuku yapmak için zorlamışlardır. Bizim filmimizde bu sosyal sorun üzerinden ahlak, egemen olma, modernizim, insan olma meselerini işlemiştir.
Film incelemesine başlamadan önce yönetmen Masaki Kobayashi üzerine birkaç şey söylemek isterim. Japonya 2. Dünya Savaşına girdiğinde, vicdani redçi olmuş, uzun süre toplama kamplarında yaşamış bir savaş karşıtıdır. Aynı zamanda Marxist olduğundan tüm filmlerini nerdeyse, toplumsal sistem üzerinden ezen/ ezilen, eğemen kültürün sıradan insan üzerine etkileri ayrıca modernizm üzerine çekmiştir. Tabi ki; böyle bir yönetmeni olan Seppuku da, sol pencereden bakan, ezilenin yanında olan eleştirel bir film olacaktır. Ayrıca şunu da eklemeliyim; film 1600lü yıllarda geçmesine rağmen, günümüz toplumsal çelişkilerini yansıtması açısından halen daha güncelliğini koruyan bir başyapıttır.
Totemle başlar film, korkunç bir totemle. Geçmişten bakan geçmişin korkularıyla hayat bulan bu totem, geçmişle bağlar bugünü. Yaşayan insanların kaybolmuş geleceklerinin geçmişten gelen habercisidir Totemin yakın plan çekimlerinden sonra, Filmin geçeceği ana mekan olan, Edo hanedanlığının sarayına hırpani görünümlü bir adam (Hanshiro Tsugumo) gelir. Seppuku yapmak ister. Onu efendi Sationun yanına getirilir. Oradaki konuşmada efendi Satio Tsugumoya Chijiiwanın hikayesini anlatırır. Chijiiwa para koparmak için gelen bir samuraydır. Satioda Chijiiwayi zorla seppuku yapması için zorlar. Hatta bambu kılıcı olan Chijiiwaya bu kılıçla seppuku yaptırtır. Belki de sinema tarihinin en acı verici ve bitmeyen sahnesi odur. Hayatta sadece canı kalan bir adamın öldürülmesi kendi eliyle güçlünün acımazsızlığı ve onun karşısında güçsüzün yok olması. İnanılmaz bir sahnedir. Chijiiwa acıdan dilini koparır. Terler, bu dinsel töreni izleyen insanlar dalga geçer. Yani insan yoktur. Sadece acı vardır, acının ötesinde tüm insanlığın çektiği çilenin ve çilenin sebeplerinin sardığı bir ortam vardır.
Aslında film Chijiiwanın ölmesinden sonra başlıyor. İnsan ne kadar onursuz olursa olsun. Onur kavramından öte, bilinçsiz yaşama dürtüsünün işleme sebeplerini anlatmaya başlar. Hansiro Tsugumo seppuku yapmadan önce, son isteği kendi hayat hikayesini anlatmaktır. Bu hikaye ile beraber biz, Tsugumonun çektiği acıları, kızı Mihoya duyduğu sevgi ve ona bağladığı umutları, en sonda da Ona emanet edilen ve Mihonun kocası Chijiiwanın hayatını öğreniriz. Hansiro Tsugumo, dağılmış klanında genaraldir samuray efendisidir. Yetenekli bir savaşçıdır. Kızı Miho ile en yakın arkadaşının oğlu Chijiiwa beraber büyümüşler, aralarında da bir aşk vardır. İç savaşta kaybedilince Tsugumonun klanı dağılmıştır. İşsiz kalıdığından Tsugumo kızı Miho ile şemsiye yapıp fakir bir hayat sürümektedirler. Sonra Miho ile Chijiiwa evlenirler. Çocukları olur. Mutlu bir hayta sürmeye başlarmışlarken , bebekleri hastalanır. Ekonomik zorluklar altında, Chijiiwa iş arar. Ama toplumun samurailere bakış açısı hep kötüdür. (Kendi işlerini çalan hırsızlar olarak bakarlar. Tıpkı günümüzde Avrupada yaşanan göçmen sorunu gibi.) Yaşamak için, daha doğrusu karısı ve çocuğu için, kılıcını onurunu satar, en sonunda da para için seppuku yapmaya kalkar. Burada çaresizlik ve umutsuzluğun insandan kaynaklı değil tam da sistemin var oluşundan kaynaklı olduğunu gözümüze sokar Kobayashi. Onurun sadece aldatmacadan ibaret olduğunu temel meselenin yaşamak için savaşmak olduğunu vurgular.
Chijiiwanın ölümünden sonra, efendi Sationun üç samuray genareli bir daha kimse bunu demesin diye, insanların acılarıyla dalga geçe geçe, Chijiiwanın başını ve bambu kılıcını getirirler. Bundan kısa bir süre sonra Miho ve bebek ölür. Hansiro Tsugumoyu hayata bağlıyan artık hiçbir şey yoktur. Sadece intikam ve sonra onurlu bir ölüm Seppuku. Zaten film de bu hikayeyi anlatırken sürekli geriye dönüşlerle anlatıyor. Aslında hansiro tsugumonun anlatma sebebi çaresizliğe karşı, kendi çıkarlarından başka bir şey düşünmeyen insanlığa karşı meydan okumasınından başka bir şey değildir.
En son sahnede, Tsugumo karnını yardıktan sonra, kafasını kesecek bir savaşçı ister ama yardım için istediği üç kişide orda değillerdir.(Söylediği isimler Chijiiwanın başını getirenlerdir.) Hepsi de bir mazaret bildirmişlerdir.Çünkü Tsugumo bu yiğit savaşçıların topuzlarını kesmiş, onları onursuz ilan etmiştir. Bu sahnelerin çekimleri inanılmazdır. Terk edilmiş sokaklarda güçlünün güçsüze karşı mücedelesi, kaybecek bir şeyi olmayanların, kaybedeck çok şeyi olanlar karşısındaki zaferini görkemli bir şeklide anlatır. Bu anlatının bu kadar mükemmel olmasındaki sebep kanımca Kobayashinin solcu olmasından kaynaklıdır. Aslında bu adamların Seppuku yapmaktan başka çareleri yoktur ama onlar saçları uzayıncaya kadar aşağılık bir şekilde yaşamayı seçmişlerdir.
Adamlarına yapılanı öğrendikten sonra Efendi Satio, Tsugumoyu öldürme emrini verir. Fakat Tsugumo Adamların çoğunu öldürür ve Filmin başladığı totemin önünde Seppuku yapar. Onurlu bir şeklide ölür. Ölürken güçlüdür. Çünkü hayatındaki temel amacı gerçekleştirmiştir. Sonunda efendi Satio bu olayın duyulmaması için adamlarına emir verir. Diğer klanlara bir hikaye uydurur. Diğer klanlarda Efendi Satioyu tebrik ederler. Çünkü kendilerini de zor durumda bırakan bu samurailere güzel bir ders vermiştir. Artık kimse bu sahte tehdide cesaret edemeyicektir.
Kobayashinin filmleri hangi zaman da geçerse geçsin, hangi hikayeyi anlatırsa anlatsın, mesajı evrenseldir ve insana dairdir. Seppuku filminde bunu görmek mümkün. Eğemenin ahlağı, ezileni yönetmek için kullandığı bir yöntemden ibaret. Kendi çıkarları değişirse, ahlağıda değişiyor. Ezilen buna direnirse, yok olup gidiyor. Modernizm denen olgu tamemen bu değişim üzerine kurulu. Değişimi kavrayışı; insanlığın faydacı çıkarları yerine, azınlığın çıkarına yorumlayan bir ideolojik yanılsama. Kobayashi belki de bu yüzden modernizm karşıtlığı her filminin örtük alt metnini oluşturuyor.
Son sözü de, Hansoro Tsugumo rolündeki Tatsuya Nakadai ayırmak gerekli. Kobayashiden Kurusawaya kadar önemli Japon yönetmenlerin hepsiyle çalışmış büyük bir usta. Kanımca ABDde filan oyunculuk yapsaydı, eğer Robert De Niro, Al Pacino, Jack Nicholson filan adımın karşısında saygı duruşuna geçerlerdi. İzlediğim her filminde, oynadığı karektere bu kadar can veren başka bir oyuncu görmedim.
Film incelemesine başlamadan önce yönetmen Masaki Kobayashi üzerine birkaç şey söylemek isterim. Japonya 2. Dünya Savaşına girdiğinde, vicdani redçi olmuş, uzun süre toplama kamplarında yaşamış bir savaş karşıtıdır. Aynı zamanda Marxist olduğundan tüm filmlerini nerdeyse, toplumsal sistem üzerinden ezen/ ezilen, eğemen kültürün sıradan insan üzerine etkileri ayrıca modernizm üzerine çekmiştir. Tabi ki; böyle bir yönetmeni olan Seppuku da, sol pencereden bakan, ezilenin yanında olan eleştirel bir film olacaktır. Ayrıca şunu da eklemeliyim; film 1600lü yıllarda geçmesine rağmen, günümüz toplumsal çelişkilerini yansıtması açısından halen daha güncelliğini koruyan bir başyapıttır.
Totemle başlar film, korkunç bir totemle. Geçmişten bakan geçmişin korkularıyla hayat bulan bu totem, geçmişle bağlar bugünü. Yaşayan insanların kaybolmuş geleceklerinin geçmişten gelen habercisidir Totemin yakın plan çekimlerinden sonra, Filmin geçeceği ana mekan olan, Edo hanedanlığının sarayına hırpani görünümlü bir adam (Hanshiro Tsugumo) gelir. Seppuku yapmak ister. Onu efendi Sationun yanına getirilir. Oradaki konuşmada efendi Satio Tsugumoya Chijiiwanın hikayesini anlatırır. Chijiiwa para koparmak için gelen bir samuraydır. Satioda Chijiiwayi zorla seppuku yapması için zorlar. Hatta bambu kılıcı olan Chijiiwaya bu kılıçla seppuku yaptırtır. Belki de sinema tarihinin en acı verici ve bitmeyen sahnesi odur. Hayatta sadece canı kalan bir adamın öldürülmesi kendi eliyle güçlünün acımazsızlığı ve onun karşısında güçsüzün yok olması. İnanılmaz bir sahnedir. Chijiiwa acıdan dilini koparır. Terler, bu dinsel töreni izleyen insanlar dalga geçer. Yani insan yoktur. Sadece acı vardır, acının ötesinde tüm insanlığın çektiği çilenin ve çilenin sebeplerinin sardığı bir ortam vardır.
Aslında film Chijiiwanın ölmesinden sonra başlıyor. İnsan ne kadar onursuz olursa olsun. Onur kavramından öte, bilinçsiz yaşama dürtüsünün işleme sebeplerini anlatmaya başlar. Hansiro Tsugumo seppuku yapmadan önce, son isteği kendi hayat hikayesini anlatmaktır. Bu hikaye ile beraber biz, Tsugumonun çektiği acıları, kızı Mihoya duyduğu sevgi ve ona bağladığı umutları, en sonda da Ona emanet edilen ve Mihonun kocası Chijiiwanın hayatını öğreniriz. Hansiro Tsugumo, dağılmış klanında genaraldir samuray efendisidir. Yetenekli bir savaşçıdır. Kızı Miho ile en yakın arkadaşının oğlu Chijiiwa beraber büyümüşler, aralarında da bir aşk vardır. İç savaşta kaybedilince Tsugumonun klanı dağılmıştır. İşsiz kalıdığından Tsugumo kızı Miho ile şemsiye yapıp fakir bir hayat sürümektedirler. Sonra Miho ile Chijiiwa evlenirler. Çocukları olur. Mutlu bir hayta sürmeye başlarmışlarken , bebekleri hastalanır. Ekonomik zorluklar altında, Chijiiwa iş arar. Ama toplumun samurailere bakış açısı hep kötüdür. (Kendi işlerini çalan hırsızlar olarak bakarlar. Tıpkı günümüzde Avrupada yaşanan göçmen sorunu gibi.) Yaşamak için, daha doğrusu karısı ve çocuğu için, kılıcını onurunu satar, en sonunda da para için seppuku yapmaya kalkar. Burada çaresizlik ve umutsuzluğun insandan kaynaklı değil tam da sistemin var oluşundan kaynaklı olduğunu gözümüze sokar Kobayashi. Onurun sadece aldatmacadan ibaret olduğunu temel meselenin yaşamak için savaşmak olduğunu vurgular.
Chijiiwanın ölümünden sonra, efendi Sationun üç samuray genareli bir daha kimse bunu demesin diye, insanların acılarıyla dalga geçe geçe, Chijiiwanın başını ve bambu kılıcını getirirler. Bundan kısa bir süre sonra Miho ve bebek ölür. Hansiro Tsugumoyu hayata bağlıyan artık hiçbir şey yoktur. Sadece intikam ve sonra onurlu bir ölüm Seppuku. Zaten film de bu hikayeyi anlatırken sürekli geriye dönüşlerle anlatıyor. Aslında hansiro tsugumonun anlatma sebebi çaresizliğe karşı, kendi çıkarlarından başka bir şey düşünmeyen insanlığa karşı meydan okumasınından başka bir şey değildir.
En son sahnede, Tsugumo karnını yardıktan sonra, kafasını kesecek bir savaşçı ister ama yardım için istediği üç kişide orda değillerdir.(Söylediği isimler Chijiiwanın başını getirenlerdir.) Hepsi de bir mazaret bildirmişlerdir.Çünkü Tsugumo bu yiğit savaşçıların topuzlarını kesmiş, onları onursuz ilan etmiştir. Bu sahnelerin çekimleri inanılmazdır. Terk edilmiş sokaklarda güçlünün güçsüze karşı mücedelesi, kaybecek bir şeyi olmayanların, kaybedeck çok şeyi olanlar karşısındaki zaferini görkemli bir şeklide anlatır. Bu anlatının bu kadar mükemmel olmasındaki sebep kanımca Kobayashinin solcu olmasından kaynaklıdır. Aslında bu adamların Seppuku yapmaktan başka çareleri yoktur ama onlar saçları uzayıncaya kadar aşağılık bir şekilde yaşamayı seçmişlerdir.
Adamlarına yapılanı öğrendikten sonra Efendi Satio, Tsugumoyu öldürme emrini verir. Fakat Tsugumo Adamların çoğunu öldürür ve Filmin başladığı totemin önünde Seppuku yapar. Onurlu bir şeklide ölür. Ölürken güçlüdür. Çünkü hayatındaki temel amacı gerçekleştirmiştir. Sonunda efendi Satio bu olayın duyulmaması için adamlarına emir verir. Diğer klanlara bir hikaye uydurur. Diğer klanlarda Efendi Satioyu tebrik ederler. Çünkü kendilerini de zor durumda bırakan bu samurailere güzel bir ders vermiştir. Artık kimse bu sahte tehdide cesaret edemeyicektir.
Kobayashinin filmleri hangi zaman da geçerse geçsin, hangi hikayeyi anlatırsa anlatsın, mesajı evrenseldir ve insana dairdir. Seppuku filminde bunu görmek mümkün. Eğemenin ahlağı, ezileni yönetmek için kullandığı bir yöntemden ibaret. Kendi çıkarları değişirse, ahlağıda değişiyor. Ezilen buna direnirse, yok olup gidiyor. Modernizm denen olgu tamemen bu değişim üzerine kurulu. Değişimi kavrayışı; insanlığın faydacı çıkarları yerine, azınlığın çıkarına yorumlayan bir ideolojik yanılsama. Kobayashi belki de bu yüzden modernizm karşıtlığı her filminin örtük alt metnini oluşturuyor.
Son sözü de, Hansoro Tsugumo rolündeki Tatsuya Nakadai ayırmak gerekli. Kobayashiden Kurusawaya kadar önemli Japon yönetmenlerin hepsiyle çalışmış büyük bir usta. Kanımca ABDde filan oyunculuk yapsaydı, eğer Robert De Niro, Al Pacino, Jack Nicholson filan adımın karşısında saygı duruşuna geçerlerdi. İzlediğim her filminde, oynadığı karektere bu kadar can veren başka bir oyuncu görmedim.
...egemenin acımasızlığı, yoksulun çaresizliği, onur, cesaret, alçaklık, şımarıkça umursamazlık gibi insana dair onlarca özelliği öyle güzel anlatıyor ki bu film; başucu olmayı fazlasıyla hakediyor. Lafı uzatmak gereksiz; mutlaka izleyin, mümkünse sevdiklerinize de izletin.
’’Samuray onuru yanılgısı’’ işte Kobayashi’nin harika filmi bu kavramı açıklıyor. Çok uzun zamandır bir filmden bu kadar etkilendiğimi hatırlamıyorum. Kurosawa dahi bu denli etkileyememişti şahsımı. Kurgu Mükemmel izleyiciye verilmek istenen mesaj mükemmel. 32 yaşında 50li yaşlarda bir adamı oynayan Tatsuya Nakadai mükemmel ki kendisi önceki sene oynadığı Yojimbo filminde bambaşka bir karaktere can vermişti. İki filmi arka arkaya izleyin cast’a bakmadan iki karakteri aynı oyuncunun canlandırdığını anlayamazsınız. Klasik film nedir diyorsanız Seppuku çok güzel bir örnek. Sanırım heyecanım yatışınca daha uzun bir yazı ortaya koymalıyım. Filmin önemini bir paragraf asla anlatmaya yetmez. İzlemeden ölmeyiniz efendim.
YENİ YORUMLAR
Tüm Yorumlar
Siyah beyaz olmasına rağmen görüntü kalitesi zamanın ötesinde. O fakirliği görünce gerçekten insanın haline şükretmesi gerekiyor. motome'nin bambu kılıçla karnını deşmesi o kadar etkileyici ki izlerken içi geçiyor insanın mükemmel bi gerçekliği var.
Filmde içi boşaltılmış istismar edilmiş ve insani mağduriyeti gözardı eden samuray onuruna eleştiri yapılıyor. Ama Hanshiro onlara gerçek samuray onurunu da çok etkili bir biçimde öğretiyor. Adamda zeka,şeref, güç, savaş ustalığı ne desen var. Filmde bir çok veciz sözler de var. Bu filmi bir defa değil en az üç defa belli aralıklarla izlemek gerekir. Bu filmi anlayan biri için kesinlikle unutulmaz ve efsanesi olur ona.
Filmde içi boşaltılmış istismar edilmiş ve insani mağduriyeti gözardı eden samuray onuruna eleştiri yapılıyor. Ama Hanshiro onlara gerçek samuray onurunu da çok etkili bir biçimde öğretiyor. Adamda zeka,şeref, güç, savaş ustalığı ne desen var. Filmde bir çok veciz sözler de var. Bu filmi bir defa değil en az üç defa belli aralıklarla izlemek gerekir. Bu filmi anlayan biri için kesinlikle unutulmaz ve efsanesi olur ona.
Bu akıcı film gerçek bir resital sunuyor. Tabii dönemin kendiside çok ilgi çekici. Onurlu bir yaşamdan kopmaktansa korkunç acılı bir ölümü seçen samuraylar müthiş bir kültür. Onurlu bir hayatı içselleştirip bunu seçenlere selam olsun. İnsanı temellerininden sarsan bir film izlemenizi çok isterim arkadaşlar.
Muhteşem bir şahesermiş bu film. Bu kadar geç izlediğim için üzüldüm.
etkileyici bir film sıkılmadan kendini izlettiriyor ve japon kültürü ile ilgili pek çok şey öğretiyor. Bu arada her ne kadar tarihi çok daha eskiye de dayansa o yıllarda parmak arası terlik kullanıldığını görmek ilgi çekiciydi.
Hepimiz Samuraylar üzerine bir şeyler duymuş, okumuş yada izlemişizdir. Fakat parçalanma döneminde işler pekte öyle olmamış. Tıpkı bütün dünya tarihinde olduğu gibi gerçek kahramanların üzeri kapatılmaya çalışılmış. Film bu konuda güzel bir örnekti. Ve ben son sözü onurlu bir savaşıya bırakıyorum. Bütün saygımla...
Kuşkucu dimağlar kendi uğursuzluklarına davet çıkartırlar.
Kuşkucu dimağlar kendi uğursuzluklarına davet çıkartırlar.
Konusu 16.yüzyıl japon feodal sistemine getirdiği eleştiriyi samurayların onur kavramının bir yanılgıdan ibaret olgusuyla anlatmaktadır.Günümüzde ve geçmişte olduğu gibi sistemin sahtekarlığı,ahlaktan yoksunluğu toplumsal açıdan zengin-fakir ayrımına göre işlemektedir.Filmin bu denli kült olması bu zamanda ve geçmiş zamanda ister onur kavramı,ister din kavramı (ör: tayyip ve dinci oluşu) her sistemin arkasında onu yöneten faşist bir güç olmasını rahatlıkla ifade etmesidir.Sonuç itibariyle japon sinemasının gösterişli yanına değil,eleştirel yanına daha yakındır
bu kadar geç izlediğime pişman oldum açıkçası. başta yönetmenlik olmak üzere, ki gerçekten çok başarılı, bir filmi film yapan her konuda bu kadar üst düzeyde oluşu, japon sinemasının adeta tüm dünyaya "nasıl film çekilir" dersi vermesi gibi bir şey. beni çok etkileyen ve favorilerim arasında yerini alan bir film oldu seppuku. masaki kobayashi'ye saygılarımla.
Artık Masaki Kobayashi gibi yeteneği ile namusunu aynı eserde seferber edebilen sanatçılarımız yok sevgili sinema dostları. Yaşadığı dönemde, sahip olduğu kabiliyetler ile piyasanın en çok para kazanan yönetmeni olup, stüdyo talepleri doğrultusunda sözde filmler çekerek popülaritesini sağlam kazığa bağlama imkanı varken, 330 yıl önce beceri ile örtbas edilen bir gerçeği halen inkar itmekte ısrar eden bir toplumun yüzüne vurma cesaretini gösterebilen ve sorumluluk bilinci ile, hasıraltı edilen hakikati kültürel bilince unutturulamayacak bir biçimde kazıyan bir kişi ne kadar övülse de yeterli olmayacaktır. Godard, film çekmeye başladığı yılları anlatırken, o zamanlar bir fark yaratacaklarına, yanlış giden bir şeyleri değiştirme güçleri olduğuna ve daha iyi bir topluma ulaşma amacında sinemanın gücüne inandıkları bir dönemden bahseder. Böyle bir inancın, ne kadar kötümser ya da karamsar bir sonla nihayete erse de, Seppuku filminde olduğu k
... Devamı
Artık Masaki Kobayashi gibi yeteneği ile namusunu aynı eserde seferber edebilen sanatçılarımız yok sevgili sinema dostları. Yaşadığı dönemde, sahip olduğu kabiliyetler ile piyasanın en çok para kazanan yönetmeni olup, stüdyo talepleri doğrultusunda sözde filmler çekerek popülaritesini sağlam kazığa bağlama imkanı varken, 330 yıl önce beceri ile örtbas edilen bir gerçeği halen inkar itmekte ısrar eden bir toplumun yüzüne vurma cesaretini gösterebilen ve sorumluluk bilinci ile, hasıraltı edilen hakikati kültürel bilince unutturulamayacak bir biçimde kazıyan bir kişi ne kadar övülse de yeterli olmayacaktır. Godard, film çekmeye başladığı yılları anlatırken, o zamanlar bir fark yaratacaklarına, yanlış giden bir şeyleri değiştirme güçleri olduğuna ve daha iyi bir topluma ulaşma amacında sinemanın gücüne inandıkları bir dönemden bahseder. Böyle bir inancın, ne kadar kötümser ya da karamsar bir sonla nihayete erse de, Seppuku filminde olduğu kadar güçlü bir biçimde ortaya konduğu başka bir eser bilmiyorum. Toplum için Sanat yapanları incelersek, tabuları korkusuzca ve tekrar tesis edilemeyecek derecede yıkıma uğratan bir çaba ortaya koymak için nasıl gözüpek bir uğraş verdiklerini görebiliriz. Hiyerarşik toplum düzeninin meşruiyetini koruyan manevi değerlerin, aslında hakim güçlerin maddi çıkarlarının, süreklilik prensibi ile yüzyıllar boyunca kesintiye uğramadan korunması amacı ile kullanılan aldatıcı bir görünüşten ibaret olduğunu anlatabilmek, sağlam bir cesaret ve ileri düzeyde sanatsal yetkinlik gerektirir. Hepimiz, Samuray Düsturunun az ya da çok hayranıyızdır. Bu sınıfa dahil olan savaşçılar, bizim için en üst düzeyde saygıdeğer bulunur. Çünkü onlar ilkelidir ve bu ilkelerinden taviz vermektense, en acılı yolla da olsa ölümü tercih ederler. Filmde ise savaş döneminde, güçlüler tarafından kullanıldıktan sonra, arzuladıkları amaçlarına ulaşıp istedikleri düzeni kurmalarının sonucu olarak barış ilan etmelerinin ardından, kaderine terk edilen, işsiz ve amaçsız olarak sokağa atılan eski samuray, yeni ronin karakterimiz, filmin geçtiği dönemdeki Samuray Ahlakı'na göre en şerefsiz ve horgörüye layık mahluk iken, hikayesini anlattıkça bu ahlakın var olmasının nedeni olan maddi güç ilişkilerini tek tek deşifre etmekle kalmaz, Klanın en nitelikli üç savaşçısını da birebir dövüşlerde alt ederek, ölmekten beter eder. Çünkü mücadele ettiği okullu yiğitlerde olmayan niteliklere sahiptir: Çok uzun yıllar önce de olsa savaş görmüştür ve mücadelenin içinden gelmiştir. Kaybedecek bir şeyi kalmamıştır, bunun nedeni de yaşamına anlam katan her insanı, sistemin bekçilerinin çıkarlarına kurban vermiş olmasıdır ve bilir ki kılıç yalnızca kesmez, aynı zamanda saplanabilir veya hasım kılıcı ikiye ayırabilir. Sonunda, Klanın atalarının şerefini iki paralık eder ve karşılığında kendini feda ederek tüm insanlığın onurunu kurtarır. Resmi kayıtlarda yaptığı fedakarlığın yok sayılması ve mücadelesinin sanki hiç varolmamış gibi halktan saklanmasının bir önemi yoktur, çünkü yüzyıllar sonra da olsa, hikayesini anlatacak birileri olacaktır. Yanlış hayat doğru yaşanmaz ve yine maddi koşullar gereği, bugünün efendileri yarın hangi konumda olacaklarından asla emin olamazlar. Filmin çekildiği yıl ile olayların geçtiği zaman arasındaki 300 yılda, biz izleyiciler biliyoruz ki, filmdeki egemen feodal güçler, imparatorluğun kurulma sürecinde tasfiye edildiler. İmparatora da sonra ne olduğunu biliyoruz. Filmin karamsar finali ile eserin yalnızca çekilmiş ve gösterilmiş olmasının sunduğu iyimserlik arasındaki diyalektik gerilim, bizim sanat aracılığı ile aldığımız hazzın ve yaşadığımız aydınlanmanın da bir nevi panoramasıdır. Filmin başında ve sonunda aynı açılardan bize gösterilen, klanın atalarını ve geleneklerini temsil eden zırh karşısındaki taban tabana zıt izlenimlerimiz de, iki saatlik bir gösterim sonucunda, bu yeni farkındalığımızın izini taşır.
Filmin müziklerinin de gelecekteki pek çok filmi etkilediğini söylemekte fayda var.
Harakiri filmine Benzer Film ekliyorsun.
Harakiri filmini Kategorize ediyorsun.
Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.
Harakiri filmine Konu ekliyorsun.
FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
Arama sonuçları
Bu filmi izleyen 20 kişi
Kullanıcı Bulunamadı...
ÜYE OL