8 yıl önce
5.9
40 OYPUAN VER
5
Imdb: 6.1 (63.896 OY)
KONUSU
Başrollerini Sean Rogerson ve Juan Riedinger’in oynadığı filmde, Lance Prestonve "Grave Encounters" adlı televizyon programının ekibi, programın yeni bölümünü çekerken beklenmedik ve açıklanamaz olaylarla karşılaşırlar.
-
Stuart Ortiz
Yönetmen
-
Colin Minihan
Yönetmen
OYUNCULAR
Tüm Oyuncular ve Teknik Ekip
Lance Preston
Sasha Parker
T.C. Gibson
Houston Gray
Matt White
Dr. Arthur...
Javier Ort...
Morgan Turner
YORUM YAZ
YENİ YORUMLAR
Tüm Yorumlar
Konu olarak her ne kadar klişe olsa da terkedilmiş akıl hastanesi fikri ister istemez ilgi çekiyor.Filmde Reality Show programı yapan bir grubun terkedilmiş bir akıl hastanesinde kilitli kalarak çektikleri bir bölüm anlatılıyor.Konu ve atmosfer korku seviyesinin üst düzeylere çıkmasına imkan sağlıyor olsa da filmin korku ve senaryo yönünden oldukça yetersiz ve sığ olduğunu düşünüyorum,gerçek anlamda akılda kalıcı bir sahne yok denecek kadar az.Terkedilmiş binaları özellikle akıl hastanelerini seviyorsanız,korkudan ziyade çaresizlik hissini anlatan bir gerilim filmi istiyorsanızbeğeneceğinizi düşünüyorum.10/5
bu lobotomi de korku filmlerine malzeme oldu ne zamandır... bunu bulan doktor bilebilir miydi acaba yıllar sonra sinema sektöründe canavar yaratmak için kulanılacağını.
bi süredir izlediğim korku filmleri ve dizilerinde en az 6-7 kere karşılaştım lobotomi mevzusuyla. filmler sayesinde duydum zaten daha önce duymamıştım.
bi süredir izlediğim korku filmleri ve dizilerinde en az 6-7 kere karşılaştım lobotomi mevzusuyla. filmler sayesinde duydum zaten daha önce duymamıştım.
Tam korku filmi havasındaydım bu filmide başka bir filme yapılan yorumdan gördüm izledim. Sonuç hayal kırıklığı. Film kendisini izlettiriyor ona sözüm yok ancak tam anlamıyla amatör bir iş olmuş. Neredeyse hiç bir olayı tam göremiyoruz, efektler yetersiz tabi bunları maliyetide bağlayabiliriz ama paran yoksa korku filmi yapmaya çalışma yani. Çünkü hikayenin hiçbir özgünlüğü yok. Testere serisinin ilk filmi gibi patlama yapıp milyon dolarları bu filmde bulamazsın.
Adam ruhun yüzüne kapıyı kapattı daha neler. :D
Puanım: 4
Adam ruhun yüzüne kapıyı kapattı daha neler. :D
Puanım: 4
Kimseyi aldırmayın millet. Beni bile sallamayın. Kaç gündür korku filmi izliyorum bu içlerinden en güzeli. Yok sıradanmış bilmem artık sıkıyormuş. Boş laflar bunlar. Sanki korku filmi dolu da dünyada bunu begenmiyoruz. Bence başından beri sürükleyici. Etkiliyor sizi. Ne yani korku filmi işte korkutuyor daha ne beklersiniz ki.
Gecenin bir vakti evde tek başıma acaba ne izlesem korkarım diyerek öneri üzerine açtığım bir film... Paranormal olayları araştıran bir grup genci anlatan , son zamanlarda korku - gerilim filmlerinin vazgeçilmez silahı olan el kamerasıyla daha da bir güzel hale geldiğini düşündüğüm orta karar bir film...Hem korkutuyor hemde bir o kadar geriyor efektle korkutma işini baya güzel yapmışlar.Oyunculuklar dersek fevkaladeydi.Gece bir başınıza karanlık bir odada, yükse sesle seyir zevki çok yükselecek filmlerden birisidir.İkinicisini de yakın bira zamanda izlemek istiyorum.Korku gerilimciler kaçırmamalı...
Ben yandım eller yanmasın. Çok kötü, klişe, REC çakması bi film. Sahneler bile aynı. Hayatımdan 2buçuk saat çaldım.
Türün başarılı örneklerinden olabilecekken, güzel bir nüve yakalanmışken klişelerle bütün bu özelliklerinden uzaklaşıyor filmimiz. Görsel efektlerin inandırıcılıktan ve korkutuculuktan hayli uzak olması -hatta youtube’daki ruh, hayalet videolarına birebir benzemesi- büyük bir eksi puan yazdırıyor filmin hanesine. Yine de korku filmi izlemek isteyenlerin bu filme bir bakıp kendi değerlendirmelerini yapmalarını tavsiye ediyorum. Paranormal Activity’de yaşanan beğeni farklarını göz önüne alınca Grave Encounters’ın da beğeneni mutlaka olacaktır diye düşünüyorum.
film baştan türü eleştirerek başlıyor, yarıya kadar iyi de gidiyor ama yarıdan sonra işin içine görsel efektler girince tüm inandırıcılığını kaybediyor. İkinci yarı bolca klişeye ve önceki korku filmlerinden birebir alıntılara başvurmak zorunda kalıyor. Örneğin kamerada görünen ameliyat masası sahnesi The House on Haunted Hill'den birebir alıntı.
Mezarda Kiminle Buluşmayı Bekliyordunuz Ki?
Öncelikle filmin künyesinden hafifçe bahsedelim. Film 2011 yapımı bir Amerikan. Kendilerine The Vicious Brothers diyen Colin Minihan ve Stuart Ortiz ikilisinin ilk uzun metraj deneyimi. Filmin genel amacına uygun olarak adı duyulmamış oyuncularla çalışmışlar. Şimdi de gelelim filmimize
Bugüne kadar izlediğimiz -bu tarz- korku filmlerinin çoğunda hayaletler ya da ruhlar ya da her neyseler, kurbanlarıyla adeta dalga geçercesine onlara hiç görünmeden korkutmayı ve öldürmeyi başarıyordu. Kendini göstermek yerine nesneleri hareket ettirmeyi seçen, kapı aralığından gül yüzünü azıcık uzatan, genelde koridorların sonunda arkası dönük vaziyette bekleyen hayaletlere alışığız. İşte bu film de onlardan biri, en azından ilk 45 dakikasında
Kahramanlarımız bir reality show programının çekim ekibi ve çok tutulan dizilerinin 6. bölümünü çekecekler. Ama ondan önce fil ... Devamı
Öncelikle filmin künyesinden hafifçe bahsedelim. Film 2011 yapımı bir Amerikan. Kendilerine The Vicious Brothers diyen Colin Minihan ve Stuart Ortiz ikilisinin ilk uzun metraj deneyimi. Filmin genel amacına uygun olarak adı duyulmamış oyuncularla çalışmışlar. Şimdi de gelelim filmimize
Bugüne kadar izlediğimiz -bu tarz- korku filmlerinin çoğunda hayaletler ya da ruhlar ya da her neyseler, kurbanlarıyla adeta dalga geçercesine onlara hiç görünmeden korkutmayı ve öldürmeyi başarıyordu. Kendini göstermek yerine nesneleri hareket ettirmeyi seçen, kapı aralığından gül yüzünü azıcık uzatan, genelde koridorların sonunda arkası dönük vaziyette bekleyen hayaletlere alışığız. İşte bu film de onlardan biri, en azından ilk 45 dakikasında
Kahramanlarımız bir reality show programının çekim ekibi ve çok tutulan dizilerinin 6. bölümünü çekecekler. Ama ondan önce fil ... Devamı
Mezarda Kiminle Buluşmayı Bekliyordunuz Ki?
Öncelikle filmin künyesinden hafifçe bahsedelim. Film 2011 yapımı bir Amerikan. Kendilerine The Vicious Brothers diyen Colin Minihan ve Stuart Ortiz ikilisinin ilk uzun metraj deneyimi. Filmin genel amacına uygun olarak adı duyulmamış oyuncularla çalışmışlar. Şimdi de gelelim filmimize
Bugüne kadar izlediğimiz -bu tarz- korku filmlerinin çoğunda hayaletler ya da ruhlar ya da her neyseler, kurbanlarıyla adeta dalga geçercesine onlara hiç görünmeden korkutmayı ve öldürmeyi başarıyordu. Kendini göstermek yerine nesneleri hareket ettirmeyi seçen, kapı aralığından gül yüzünü azıcık uzatan, genelde koridorların sonunda arkası dönük vaziyette bekleyen hayaletlere alışığız. İşte bu film de onlardan biri, en azından ilk 45 dakikasında
Kahramanlarımız bir reality show programının çekim ekibi ve çok tutulan dizilerinin 6. bölümünü çekecekler. Ama ondan önce filmin en başında, programın yapımcısı olan bir beyefendi arz-ı endam ediyor ve birazdan izleyeceğimiz görüntülerin gerçek olduğunu, üzerinde oynanmadığını, sadece zaman olarak kısaltmak için montajlandığını söylüyor. Filmi daha inandırıcı kılmak adına yapılan bu girizgahın çok gereksiz ve bir o kadar da inandırıcılıktan uzak olduğunu hemen söyleyelim.
Bu bölümde inceleyecekleri yer yıllar önce terk edilmiş ve hakkında çeşitli söylentiler olan bir akıl hastanesi. Ekip gündüz vakti mekana varıyor ve çevredeki insanlarla röportaj yapmaya başlıyor. Bu noktada filmin yerini bulmayan bir medya eleştirisi yapmaya çalıştığını da ekleyelim. Sonuç olarak dış çekimlerini tamamlıyorlar ve hastanenin içine giriyorlar. Burada ekip başımızın dahiyane fikriyle kendilerini içeriye kitliyorlar ve sabah altıda gelmesini söyleyerek bekçiyi gönderiyorlar.
Hastanenin ortamı gerçekten korkutucu. Yani mekan seçimi yerinde. Ekibimiz hastaneyi gezerken doğaüstü olaylar da yavaş yavaş kendini göstermeye başlıyor. Bunları burada yazıp izlemeyenlerin beni anmasını istemiyorum ancak odada sıkıştıkları bir sahne var ki bu tarz filmler içinde efsane olabilecek nitelikte.
Filmin benzerlerine göre bir avantajı var. Giriş kısmını çok uzun tutmadan hemen asıl olaya geçiyor, yani en azından seyirci için durum böyle. Olayları ekibin kamerasından izlediğimiz için olayların başlangıcına tanık oluyoruz. Ekip ise kendi çektiği görüntüleri izlemeyi çok sonra akıl ettiği için bir süre mantıklı açıklamalar bulmaya çalışıyor. Bir diğer artı puan da ekibin -doğal olarak bizim de- neyle karşılaştığını açık seçik görmesi. Yani ruh mudur, hayalet midir her neyse ekip bunlarla birebir göz göze geliyor, hem de son beş dakika değil, filmin yarısından itibaren. Genç yönetmenler böyle bir seçim yaparak büyük bir risk alsa da aslında daha büyük bir riskten kurtulduklarını söylemek mümkün. Bu tarz filmlerin çoğunda son beş dakikaya kadar gizemi korumak adına gösterilmeyen doğaüstü varlıklar, o ana kadar seyircinin zihninde bir şekil bulmuş oluyor. Bu yüzden filmin sonuna kadar bekleyen izleyici sonunda da mükemmel bir yaratıcılık görmek istiyor ve çoğu zaman da öyle olmadığı için filmin bıraktığı tat kötü oluyor. Bu açıdan yönetmenlerin cesurca kararı onları büyük bir sorumluluktan kurtarıyor.
Film içinde akıllarda yer edecek sahneler ve bir dolu gönderme mevcut. Örneğin yıllar önce hastanede deneyler yapan doktorun soyadı Friedkin; The Exorcist filminin usta yönetmeni William Friedkini hatırlayalım .Üstelik yönetmenlerimiz The Exorcist sevdası bununla da kalmıyor, hayaletlerin kendilerini fark ettirme şekillerinden biri de ustaya saygı duruşu niteliğinde. Ancak Lanetli Tepe göndermesi de biraz abartılı olmuş denilebilir.
Sonuç itibariyle konusunun çok orijinal olmamasına, bir dolu filmi akla getirerek kendini bulamamasına, gereksiz göndermelere yer vermiş olmasına rağmen The Grave Encounters, yönetmenlerinin aldığı risk ve yaratıcı sahneleri sayesinde ortalamanın üzerine çıkmayı başarıyor.
Öncelikle filmin künyesinden hafifçe bahsedelim. Film 2011 yapımı bir Amerikan. Kendilerine The Vicious Brothers diyen Colin Minihan ve Stuart Ortiz ikilisinin ilk uzun metraj deneyimi. Filmin genel amacına uygun olarak adı duyulmamış oyuncularla çalışmışlar. Şimdi de gelelim filmimize
Bugüne kadar izlediğimiz -bu tarz- korku filmlerinin çoğunda hayaletler ya da ruhlar ya da her neyseler, kurbanlarıyla adeta dalga geçercesine onlara hiç görünmeden korkutmayı ve öldürmeyi başarıyordu. Kendini göstermek yerine nesneleri hareket ettirmeyi seçen, kapı aralığından gül yüzünü azıcık uzatan, genelde koridorların sonunda arkası dönük vaziyette bekleyen hayaletlere alışığız. İşte bu film de onlardan biri, en azından ilk 45 dakikasında
Kahramanlarımız bir reality show programının çekim ekibi ve çok tutulan dizilerinin 6. bölümünü çekecekler. Ama ondan önce filmin en başında, programın yapımcısı olan bir beyefendi arz-ı endam ediyor ve birazdan izleyeceğimiz görüntülerin gerçek olduğunu, üzerinde oynanmadığını, sadece zaman olarak kısaltmak için montajlandığını söylüyor. Filmi daha inandırıcı kılmak adına yapılan bu girizgahın çok gereksiz ve bir o kadar da inandırıcılıktan uzak olduğunu hemen söyleyelim.
Bu bölümde inceleyecekleri yer yıllar önce terk edilmiş ve hakkında çeşitli söylentiler olan bir akıl hastanesi. Ekip gündüz vakti mekana varıyor ve çevredeki insanlarla röportaj yapmaya başlıyor. Bu noktada filmin yerini bulmayan bir medya eleştirisi yapmaya çalıştığını da ekleyelim. Sonuç olarak dış çekimlerini tamamlıyorlar ve hastanenin içine giriyorlar. Burada ekip başımızın dahiyane fikriyle kendilerini içeriye kitliyorlar ve sabah altıda gelmesini söyleyerek bekçiyi gönderiyorlar.
Hastanenin ortamı gerçekten korkutucu. Yani mekan seçimi yerinde. Ekibimiz hastaneyi gezerken doğaüstü olaylar da yavaş yavaş kendini göstermeye başlıyor. Bunları burada yazıp izlemeyenlerin beni anmasını istemiyorum ancak odada sıkıştıkları bir sahne var ki bu tarz filmler içinde efsane olabilecek nitelikte.
Filmin benzerlerine göre bir avantajı var. Giriş kısmını çok uzun tutmadan hemen asıl olaya geçiyor, yani en azından seyirci için durum böyle. Olayları ekibin kamerasından izlediğimiz için olayların başlangıcına tanık oluyoruz. Ekip ise kendi çektiği görüntüleri izlemeyi çok sonra akıl ettiği için bir süre mantıklı açıklamalar bulmaya çalışıyor. Bir diğer artı puan da ekibin -doğal olarak bizim de- neyle karşılaştığını açık seçik görmesi. Yani ruh mudur, hayalet midir her neyse ekip bunlarla birebir göz göze geliyor, hem de son beş dakika değil, filmin yarısından itibaren. Genç yönetmenler böyle bir seçim yaparak büyük bir risk alsa da aslında daha büyük bir riskten kurtulduklarını söylemek mümkün. Bu tarz filmlerin çoğunda son beş dakikaya kadar gizemi korumak adına gösterilmeyen doğaüstü varlıklar, o ana kadar seyircinin zihninde bir şekil bulmuş oluyor. Bu yüzden filmin sonuna kadar bekleyen izleyici sonunda da mükemmel bir yaratıcılık görmek istiyor ve çoğu zaman da öyle olmadığı için filmin bıraktığı tat kötü oluyor. Bu açıdan yönetmenlerin cesurca kararı onları büyük bir sorumluluktan kurtarıyor.
Film içinde akıllarda yer edecek sahneler ve bir dolu gönderme mevcut. Örneğin yıllar önce hastanede deneyler yapan doktorun soyadı Friedkin; The Exorcist filminin usta yönetmeni William Friedkini hatırlayalım .Üstelik yönetmenlerimiz The Exorcist sevdası bununla da kalmıyor, hayaletlerin kendilerini fark ettirme şekillerinden biri de ustaya saygı duruşu niteliğinde. Ancak Lanetli Tepe göndermesi de biraz abartılı olmuş denilebilir.
Sonuç itibariyle konusunun çok orijinal olmamasına, bir dolu filmi akla getirerek kendini bulamamasına, gereksiz göndermelere yer vermiş olmasına rağmen The Grave Encounters, yönetmenlerinin aldığı risk ve yaratıcı sahneleri sayesinde ortalamanın üzerine çıkmayı başarıyor.
Mezar Buluşmaları filmine Benzer Film ekliyorsun.
Mezar Buluşmaları filmini Kategorize ediyorsun.
Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.
Mezar Buluşmaları filmine Konu ekliyorsun.
FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
Arama sonuçları
Bu filmi izleyen 20 kişi
Kullanıcı Bulunamadı...
ÜYE OL