Acı

" Yuvasını terk eden , çocuklarına karşı sorumluluklarını yerine getirmeyen annelerin , toplumsal barışa en zararlı yaratıklar olduğuna işaret etmiştir . Kurbanlarından birinin doğacak çocuğuna karşı hissettiği sorumluluktan etkilenen ve kendi ebeveyn eksikliğini fark eden oğulun kadın düşmanı olmasının nedeni kendisini terk eden annesidir. Ve bu anlamıyla ailenin bireyler ve toplumlar üzerine etkisini göstermek arzusu içinde olan Kim Ki-duk , sayısız el koparmış , bacak kırmış , bolca kan dökmüş ve insan öldürmüştür. Bunları yaparken de mümkün olan en vahşi araçları, sanayi makinalarını kullanmıştır. Annesi tarafından terk edilmiş , anne sütü emmemiş bir oğulun , sosyal yapı için ne denli büyük bir tehdit olduğunu göstermeye çalışarak herkesi , evladına sahip çıkan anneyle özdeşleştirmiş ve bu sorumluluğa atfen filminin ismini Pieta koymuştur "

Başından çözülebilen fakat ; içinize işleyeceği acıyı tahmin bile ettiremeyen vurucu bir film. Kim Ki-duk varoluşçuluk , özveri , nefret , intikam ve annelik üzerine , kadınların üzerinden bir dozer misali geçmiştir ..

filmi yeni izledim ve üzerine de salonda bulunan diğer tüm izleyiciler ve sevenleriyle yönetmenle hem bu film hem de sineması üzerine bir söyleşi gerçekleştirdik. bilgiler tazeliğini yitirmeden, hem film hem de yönetmenle ilgili aklımda kalanları yazayım.

yönetmenin bu filminden önce, "boş ev" ve "ilkbahar, yaz, sonbahar, kış...ve ilkbahar" filmlerini izlemiştim. daha önceki yorumlarda da yazıldığı gibi, "acı"`yı bu diğer iki filmden ayıran en önemli özellik, diyalogların ve sertliğin daha yoğun şekilde kullanılması olmuş. filme belli bir tema çerçevesine oturtmak zor. çünkü intikam, merhamet, sevgi-sizlik gibi ana temalar ve bunlara bağlı yan temalar çıkarsamak son derece olası. ancak yönetmenin bu filmde asıl anlatmak istediği, para karşısında insan hayatının ne kadar önemsizleştiği, söz konusu para olduğunda insanların birbirlerine ne kadar vahşice ve acımasızca davranabileceklerini göstermekmiş. ve bunu da filmlerini çekerken yaptığı şekliyle siyahı(bu film için para) vurgulayarak beyazı(insan) ortaya çıkarmak şekliyle gerçekleştirmiş. ama film(ler)ini izleyen her insanın kendince farklı anlamlar çıkarılmasını da memnuniyetle karşılayıp ve bunu "ben filmimi yapıp sunuyorum, isteyen istediğini alıyor, belki de bu nedenle seviliyorumdur" şekliyle yorumladı. bu noktadan bakılınca haneke`ye olan sevgisi de daha anlaşılır bir duruma geliyor. kendi görüşümce, bir filmin -hanekenin deyişiyle- iyi olması için can yakmasının gerekliliği dışında, yoruma açık ve her izleyenin farklı şekillerde yorumlanabilmesi de önemli. görünen o ki, kim ki duk, bu her iki öğeyi de filmlerinde son derece uygun bir biçimde yansıtıyor.

borçlulardan para tahsil etmeye çalışan bir adamın(kang-do), sert ve acımasızca insanları sakat bırakmasıyla açılıyor film. bir süre bu şekilde devam ettikten sonra, annesi olduğunu söyleyen bir kadın çıkıyor. kang-do ilk başta bunu kabul etmese de çok uzun sürmüyor inkarı. çünkü yıllardır yalnız ve sevgiye aç. kabul edilir kılıp kılmayacağı son derece tartışmaya açık acımasızlığı da bu noktada daha anlaşılır oluyor ki. buradan bakarak şiddet eğilimi gösteren birçok kişiyi anlayabiliriz belki de. yukarıda da söylediğim gibi, yönetmen burada da bir noktayı vurgulayarak, aslında karşıtını gözler önüne sermeyi planlamış bence. annesiyle mutlu bir şekilde yaşamaya çalışsa da bu sefer de, yaptığı acımasızlıklardan nasibi almış kişilerin intikamı ile boğuşuyor. bu noktada annesi ona destek çıkıyormuş gibi gözükse de, asıl darbeyi annesinden alıyor. zira....(gerisini de siz izleyip görün)

Duk filmlerinin içinde en iyisi diyemeyeceğim ama bolce şiddet içeren bir intikam filmi olmasının yanında; içinde merhamet, şefkat, sevgi, sevgisizlik, konularının da işlendiği, diyaloğu diğer filmlerine nazaran daha çok olan oldukça sert bir film diyebilirim.

Diğer filmlerini izlemeyenlere bu film cok zor gelecektir. Zaten Duk filmleri ve filmlerinin atmosferleri çok zordur, bazen sizi saatlerce günlerce esir alabilir.

Filmin ilk yarısı oldukça kasvetli; karanlık mekanlarda, torna atölyelerinde esas oğlanın haraç toplamaya çalıştığı birtakım insanlara yaptığı işkenceleri izleyerek geçiyor. Sonra evine donuyor yatıyor uyuyor. Her gün bu saçma hayata uyanıyor ve aynı şeyleri yaparak yaşıyor. Bir gün bir kadın çıkıyor ve ben senin annenim diyor ve tabi esas oğlanın vurdumduymazlığı yüzünden annenin bunu oğluna inandırması oldukça zor oluyor. Filmin anne ? oğul arasında geçen sahnelerinde çok konuşulacak şeyler var. Annesine tecavüz sahnesi inanılmaz gereksizdi, çocuğun kendini tatmin ettiği sahnelerde annesinin onu gözlemlemesi ve yardım eder gibi onun da buna dahil olmasına ben de bir anlam veremedim,saçma geldi bana.. Sonra bir de balık sahnesi vardı.Neyse? Annesi olduğuna inandığımızda ise esas oğlanın daha iyi daha merhametli olduğunu, artık yalnız olmadığı için mutlu olduğunu izliyoruz. Tam bu noktada annesinin planı işlemeye başlıyor. Annenin neden bu kadar ısrarcı olduğunu da öğrenmiş oluyoruz ki burda filmin bizi götürdüğü yerde beynimden vurulmuşa döndüm. Esas oğlanın annesine kavuşmasına sevinemeden kaçırıldığı için kahrolmasına mı üzülelim, annenin oğullarından birinin diğer oğlunu katlettiğinin acısını mı yaşayalım. Ve finaldeki mezar sahnesi bizi bu sorularla başbaşa bırakarak sona eriyor.
Bazı hatalar ve gereksiz diyaloglar haricinde beni memnun eden bir film olduğunu söylemeliyim.

Duk filmlerini sevdiğim için tavsiye edebilirim fakat ilk duk filminiz bu olmasın:)