Yücel'in Çiçekleri

Yakın zamanda Can Yücel’in "Hayatta Ben En Çok Babamı Sevdim" şiirine denk gelmiştim ve müthiş bir adam olan babasının yoğun işleri yüzünden sürekli kendisinden ayrı kaldığını, onu görebilmek için hasta olmayı iple çektiğini okuyunca çok etkilenmiştim. Şimdi ise bu belgeseli izlemiş olarak o Küçük Yücel’in ve baba hasretiyle döktüğü muhtemel gözyaşlarının nasıl bir gurur barındırdığını görebiliyorum.

Ufak detaylara takıldığım bir dönemde okuduğum klasiklerin çoğunun İş Bankasının Hasan Ali Yücel Klasikler Dizisi’nden olduğunu fark ettiğimde araştırmış ve hayran olmuştum kendisine. Yalnız yüzeysel araştırmış olmalıyım ki İsmail Hakkı Tonguç ismi dikkatimi çekmemiş.

Bu belgesel sayesinde iki önemli şeyi çok samimi bir dille öğreniyorsunuz: İlki Hasan Ali Yücel ile İsmail Hakkı Tonguç kimdir ve ikincisi Köy Enstitüleri nasıl bir ideal ve asaletle kurulmuş. İnsan sevgisi, öğrenme isteği, adalete olan bağlılık ve müthiş bir azim buram buram hissediliyor. Üstelik belgeseli Muhammet Uzuner’in pek yakışan sesiyle Hasan Ali Yücel’e bizler gibi hayran olan İsmail Hakkı Tonguç’un ağzından dinlemek çok iyi olmuş bence.

Yalnız belgesel içinde zaman zaman yapılan canlandırmalarda oyunculuklar çok yapmacık duruyor ve bu beni içine girdiğim atmosferden kopardı. Keşke oyuncuların bir fotokopi gibi benzemesine çok uğraşılmasaydı ve daha akıcı konuşmalar duyabileceğimiz sahneler görebilseydik. Hele Mustafa Kemal Atatürk’le yemek masasındaki konuştukları ve "Akıncılar" şiirini okudukları sahne gerçekten çok kötüydü.