Hayvanlar Krallığı

J annesini kaybettiğinde yalnız kalmıyor. Onu kucaklayan bir dolu yeni akrabası oluyor. Ama onu o kadar sıkı sarmalıyorlar ki, her an canı çıkabilir.

Kriminal bir aile. Ama az buz değil. Soygun, uyuşturucu hepsi var. Oğullarına aşkla bağlı, sıra sıra kokain çekmelerini bile şefkatle izleyen bir de anne var. Yıllardır görüşmediği kızı yüksek dozdan ölünce, torunu Joshu da aynı oğulları gibi kucaklıyor. Bu garip sevgi ortamı, polis tarafından aranan büyük dayı Popeun eve dönmesiyle ürkütücü olmaya başlıyor. Cinayet, intikam derken olaylar kontrolden çıkıyor. Kendini aniden bir kedi fare oyununun merkezinde bulan Josh, hayatta kalabilmek için çok akıllı davranmak zorunda. Martin Scorsese, F.F. Coppola gibi suç ustalarının filmlerini andıran öğeler barındırmakla birlikte, Hayvan Krallığında Shakespeare oyunlarını hatırlatan bir atmosfer, deyim yerindeyse bir sapkınlık da var. Dramatik öyküsüne rağmen filmin acıklıdan çok eğlenceli olması ve basitçe polisiye olarak tanımlanamaması biraz da bununla ilgili. Filmin çoğunluğunun geçtiği iç mekan çekimleri bu teatral havayı iyice arttırıyor. Suç bulaşıcıdır ya da kimse masum değil türü hikayelerin sinemada asla eskimeyeceğinin kanıtı gibi olan bu filmi özel kılan, geleneksel mafya lezzetine kattığı marazi modern hayat dokunuşları.