Daire

Türk Sinema izleyicisinin abartılı, bir asırlık klişeleri işleyen adeta hayvanlıktan mizah üretmeye çalıştığı banal komedilerle hikayeden yoksun, ritmi bozuk, görüntülere hayran olurken artık bir şey olsa da kafamı koparmasam tarzında çekilen sanat filmleri arasında bölündüğü şu zamanlarda "Daire" gibi bir filmin izleyici bulamaması ne acı. Sadece 1800 kişi izlemiş sinemada. Temposu ağır olsa da,sanatsal yönü olsa da hikayesi olan bir film... Temposuyla, havaalanındaki dürbün sahnesiyle bana Gözetleme Kulesi’ni anımsattı. Felsefe hocası karakteri Feramus ise Bornova Bornova filmini. Hani o filmde bir diyalog vardır ya. Mahallenin delikanlısı sorar ya felsefeci abiye : " Sen de oku oku bitiremedin be abi. Ne oluyor, nasıl para kazanacaksın? Stajı falan yok mu bunun kadar okudun abi, bu dergilere yazmak için mi? (cinsel fantezi dergilerini kastederek) Aslına bakarsanız Atil İnaç’ın Daire’si adına şimdilerde yeni diye yutturulan bir Türkiye portresi. Felsefeci Feramus’un memleketine dönüp yepyeni ama atıl havaalanında memur olup babadan kalma araziyi satmaya kalkınca ot bile bitmeyen arazinin su havzası olarak belediye tarafından iç edilmesi ve Feramus’un belediye, imar dairesi, tapu dairesi ve adliye koşuşturmacası. Adına yeni denileni düşünün bir de. Hayatında uçağa binmemiş ve belki de hiç binmeyecek ve günde 12 saat karın tokluğuna çalışan insanlar Türkiye’nin en büyük anakentine yapılan havaalanını avuçlarını patlayıncaya kadar alkışlıyor ve çevre duyarsızlığından habersiz. İstanbul’daki neyse ya Konya, Kayseri, Antep ve Ağrı’da vatandaşın yerel seçimlerde aynı billboardlarda İstanbul’un köprüsünün, havalimanının reklamını görmesini bir düşünün..Gene filmin geçtiği küçük kasabadaki belediye tiyatrosunda çalışan Betül’ün canla başla çalıştığı tiyatronun düğün salonu yapılacağı gerekçesiyle kapatılması. Hizmet olsun diye kalkınma diye yutturulan kullanılmayan bir havaalanı ve kullanılan ama gereksiz görülen bir tiyatro salonu. Yan yana koyun ve günümüzle ilgili ironiyi siz bulun. Eğer filmde ana karakter Feramus’un kişisel hesaplaşmaları ile iç dünyasıyla ilgili rüya olduğunu düşündüğümüz sekanslar daha kısa ya da daha anlaşılır olsaydı belki de bu film kusursuz bir film olabilirmiş bence. Hem sanatsal yönü hem de hikayesiyle son zamanlardaki en iyi yerli filmlerden biri olan Daire’nin sinemada 2000 kişiye bile ulaşmaması gerçekten yazık. İzleyin, izlettirin! derim.