Sunrise/Dawn

Filmde, iki pencere arasındaki tek mekanda yaşanan üç kişilik bir aşk üçgenini izliyoruz. Şafak, Bir Kadın gibi tamamen sesten arındırılmış bir yapıt değil. Müzik kullanımı, Şafak’ı daha epik, daha şiirsel hale getirmekte. Heper’in ilk kısa filminde temellerini gördüğümüz mekan ve ışık kullanımını Şafak’ta daha belirgin halde görebiliyoruz. Heper’in filmlerinde, mekanların, hikaye anlatımda oynadığı rol tartışmasız önemli ve bence yönetmenin iki kısa filminde de en göze çarpan özelliği zamanının çok ötesinde, denemekten, yanılmaktan korkmayan cesur tavrı ile kamerasının mekanlar ile kurduğu ilişki.