The Fall

The Fall oldukça iyi bir tv dizisi. Mutlaka izlenmeli diye düşünüyorum. Dizi bir seri katilin hikayesinden yola çıkarak bir erkeğin kadınlara yönelik şiddet içeren ve cinayetle sonuçlanan eylemlerinin aslında cinayetle sonuçlanmayan diğer bütün biçimleriyle toplumun ve toplumun erkek algısının, erkek kültürünün manipülasyonuyla hayata geçirilen, kadınları tahakküm altına alma biçimlerinin sadece tek bir örneği olduğunu anlatıyor: kadınlar hayatın bütün alanlarında erkek tarafından manipüle edilerek erkeklerin belirlediği kalıplara, yaşayış biçimlerine, etiketlere uygun şekilde yaşıyor ve ayrıca erkeklerin arzularının, öfkelerinin ya da yetersizliklerinin nesnesi durumuna getiriliyorlar. Dizi bu durumu hem seri katilin öldürdüğü kadınlara yaklaşımıyla hem de dizideki diğer erkeklerin kadınlarla yaşadığı sorunlarla yansıtıyor: seri katil öldürdüğü kadınları yıkayıp temizliyor, onlara çıplak şekilde poz verdiriyor ve fotoğraflarını çekiyor. Onları nesneleştiriyor. Dizideki diğer erkeklerde de şiddete dönüşen ya da dönüşmeyen biçimlerde şiddet örnekleri görüyoruz: manipülasyon, arzulama, etiketleme, yaftalama, arzulama, sosyal rollerin hatırlatılması vb. şekillerde kadınlara bir şekilde usturuplu olmaları hatırlatılıyor. Ancak dizinin baş kadın karakteri bütün tahakküm biçimlerinin ters yüz edilmesi için özellikle kotarılmış bir karakter: kadın ya da erkek kimliği, heteroseksüel ya da homoseksüel ya da biseksüel vb kimlikler yerine kendisinin de bir sahnede söylediği gibi "akışına bırakan" bir karakterle karşı karşıyayız. Erkeklerin yazıp çizdiği bir kadın kimliği yerine kadınlığını erkekler gibi doğal yaşayan bir kadın . Seçimleri, yaklaşımları genel geçer erkek ahlakına göre belirlenmemiş bir karakter olarak Gibson karakteri çok ilginç bir çalışma gerçekten.

Bu arada dizinin en önemli özelliklerinden biri, bütün abartılı, dramatik yaklaşım ve üslupları bir kenara bırakarak mümkün olan en gerçekçi bir tarzı tercih etmesi. Senaryo yazarı , yapımcı ve yönetmen Alan Cubitt etkileyici bir gerçeklik hissi yaratıyor. Cinayet sahneleri kan içermiyor ancak çok ürkütücüler: daha ürkütücü olanı ise kadın bedenine yöneltilen şiddetin aslında demin söylediğim gibi cinayet içeren ya da içermeyen biçimlerde bütün kadınlara yönelik olması. Daha ötesi, seri katil Spector’ın işlediği cinayetleri meşrulaştırma biçimi: "başkalarının keyfi bizim acımızdır, biz bu kadar acı çekerken onlar neden mutlu olsun?" Bir adım ötesi , dizinin de geçtiği Kuzey İrlanda’da İngiltere ile olan çatışmaların da bu şiddetin bir başka biçimi olarak sunulması. Böylece senarist iç içe geçmiş bir çok halka halinde şiddet sarmallarıyla sarıp sarmalanmış bir toplumdan, insanlardan, psikolojilerden ve bu şiddetlerin sonucu olan ruhları hastalanmış insanlardan, hasta bir toplumdan söz ediyor bize. Mutlaka izlemelisiniz.